ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ

Ίσως η μοναδική φορά στην ιστορία του Κυπριακού, που ανατρέψαμε ουσιαστικά τα δεδομένα, και που οι ισορροπίες ήσαν καθαρά υπέρ μας, ήταν η περίοδος 1964-1967. Η περίοδος δηλαδή που στην Κύπρο στρατοπέδευε πάνοπλη η ελλαδική μεραρχία.

Η Τουρκία τότε, είχε βγει από το νερά της, μιας και αισθάνθηκε πως έχανε το παιγνίδι. Ο ίδιος ο Ντενκτάς τότε, ο οποίος διέφυγε ασθμαίνωντας στην Τουρκία, δήλωνε σε τουρκικές εφημερίδες, πως "αν δεν αποχωρήσει ο ελλαδικός στρατός από την Κύπρο, αργά ή γρήγορα θα επέλθει η Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα".

Θυμηθείτε επίσης, πως η Τουρκία τότε με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία, απαιτούσε αποχώρηση του ελλαδικού στρατού. Ώσπου και το πέτυχε. Έμαθε όμως καλά την αξία του να έχεις στρατό επί του εδάφους, και φρόντισε να ανατρέψει υπέρ της τα δεδομένα, 7 χρόνια αργότερα, με την βάρβαρη εισβολή της.

Άρα λοιπόν, οφείλουμε πρώτα απ’ όλα να διαβάσουμε τα γεγονότα ψύχραιμα και κυρίως το πως σκέφτεται ο αντίπαλος. Να αντιληφθούμε, την τεράστια σημασία του ισοζυγίου των στρατιωτικών δυνάμεων και πρωτίστως το γεγονός πως αυτό είναι που κυρίως καταλαβαίνει και προσμετρά στους υπολογισμούς της η Τουρκία. Και πως είναι αυτό που κυρίως λαμβάνει υπόψη της στη χάραξη της πολιτικής της στο Κυπριακό αλλά και στο Αιγαίο.

ΣΗΜΕΡΑ λοιπόν και όχι αύριο, χάραξη ΠΑΝΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΠΡΩΤΙΣΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ, ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΗ: ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗ).

Πρέπει επίσης να αντιληφθούμε πως οι περισσότεροι ξένοι και κυρίως οι ευρωπαίοι εταίροι μας, μπορεί να αντιλαμβάνονται μεν το δίκαιο του αγώνα και των απαιτήσεων μας, όμως από την άλλη δεν έχουν καμία διάθεση να προσπαθήσουν να καταλάβουν εις βάθος το Κυπριακό. Όχι γιατί δεν θέλουν να μας βοηθήσουν, αλλά διότι τους αρκούν τα δικά τους προβλήματα.

Άρα λοιπόν, όταν παραθέτεις με άναρχο τρόπο και χωρίς κατηγοριοποίηση ένα σωρό θέματα: πρόσφυγες, αγνοούμενοι, περιουσίες, παράνομα λιμάνια, παραβιάσεις εναερίου χώρου, παραβιάσεις θαλάσσιας ζώνης κτλ, αυτό που πετυχαίνεις είναι την παραίτηση των ξένων από το πρόβλημα σου αντί την εμπλοκή τους, που αυτή επιδιώκεις. Εξάλλου, η αποχώρηση του κατοχικών στρατευμάτων, πρακτικά θα σηματοδοτεί και την επίλυση όλων των πιο πάνω προβλημάτων. Διότι, εάν η Τουρκία εξαναγκαστεί να αποσύρει τα στρατεύματα της, ουσιαστικά θα έχει εξαναγκαστεί να προβεί σε «παραχωρήσεις» για την άμεση και πλήρη επίλυση του Κυπριακού.

Άρα λοιπόν, ο δρόμος προς τη λύση είναι πλήρως φραγμένος από τα Τουρκικά στρατεύματα, και θα είναι ορθάνοικτος, μόλις αυτά αποχωρήσουν. Είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς σήμερα, ότι μπορεί να εξεύρει παρακαμπτήριο δρόμο για να φτάσει στη λύση. Εκτός βέβαια κι αν υποκύψει σε όλες τις εκτός λογικής απαιτήσεις της Άγκυρας.

Έπειτα, η απαίτηση για αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, είναι μια απαίτηση, που ουδείς στον κόσμο μπορεί να ισχυριστεί πως είναι λανθασμένη ή άδικη ή παράλογη. Είναι μια απαίτηση και λογική και δίκαιη, μια απαίτηση «πιασάρικη» αλλά και σοκαριστική. Είναι μια απαίτηση, που ο κάθε ξένος ή ευρωπαίος εταίρος, μπορεί αστραπιαία να αντιληφθεί, ενδεχομένως και με έκπληξη (μιας και αν είναι δυνατόν, οι περισσότεροι ούτε καν το γνωρίζουν) και που κατά πάσα πιθανότητα θα συμπαραταχθεί μαζί σου στον αγώνα. Μιας και πλέον θα γνωρίζει ο κάθε ένας τους, ένα πράγμα: ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ (ΠΟΥ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΖΗΤΟΥΝ) ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΠΡΑΓΜΑ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΟ: ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ. Εάν η Τουρκία το αρνηθεί, τότε θα πρέπει να ξέρει πως ο δρόμος της προς την ένταξη είναι αποφραγμένος. Και οι ευρωπαίοι εταίροι μας θα ξέρουν πολύ καλά, πως η Τουρκία δεν προχωρά στην ένταξη, γιατί η ίδια δεν βοηθά τον εαυτό της, μιας και επιμένει σε κάτι εξωφρενικά παράλογο: ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΔΑΦΟΣ.

Τέλος, και σε ότι αφορά το ζήτημα που προέκυψε με το απ’ ευθείας εμπόριο, θα πρέπει να διδαχθούμε το εξής: Η Τουρκία, για να δεχθεί την υλοποίηση του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, που παρεμπιπτόντως υπέγραψε, θέτει ως όρο το απ’ ευθείας εμπόριο. Έναν όρο, που είναι επίσης «πιασάρικος» μιας και αναφέρεται και στη δήθεν απομόνωση των κατακαημένων Τουρκοκυπρίων. Το κάνει βέβαια, όχι γιατί θα σωθεί οικονομικά το ψευδοκράτος με το απ’ ευθείας εμπόριο. Κατά πάσα πιθανότητα, τίποτα απολύτως δεν θα αλλάξει. Το κάνει διότι στοχεύει στην έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους. Το κάνει όμως ταυτόχρονα, για να μην φαίνεται η ίδια ως η αδιάλλακτη πλευρά που δεν εφαρμόζει το πρωτόκολλο. Αλλά να φαίνεται ως η διαλλακτική και η προοδευτική χώρα, που την πνίγει όμως το δίκαιο για τους κατακαημένους τους Τουρκοκυπρίους. Σ’ αυτό το παιγνίδι, πρέπει να παίξουμε κι εμείς με τους ίδιους όρους και να απαντήσουμε άμεσα: ΝΑΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠ’ ΕΥΘΕΙΑΣ ΕΜΠΟΡΙΟ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.

Υ.Γ.: Κάτι επίσης που πρέπει άμεσα να επιδιώξουμε, είναι η συμμαχία με το Ισραήλ, στον άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα. Το Ισραήλ εξάλλου είναι και η μόνη δημοκρατική γείτονας σε μας χώρα. Φυσικά επίσης, είναι και η μόνη χώρα στο κόσμο, που ασκεί αυτή την τεράστια επιρροή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ αλλά και πολλών άλλων χωρών. Η συμμαχία θα έπρεπε βέβαια να είχε γίνει προ πολλού, αλλά τουλάχιστον να επιδιωχθεί άμεσα τώρα. Τώρα, που υπάρχει η ιδανική συγκυρία της ρήξης στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, εξαιτίας της πολιτικής Νταβούτογλου. Το ίδιο το Ισραήλ είναι βέβαιο πως θα αγκαλιάσει μια τέτοια ευκαιρία, μιας και η Τουρκία απέδειξε πως παραμένει μουσουλμανική χώρα, αλλά και διότι Κύπρος και Ελλάδα, αποτελούν είσοδος γι΄ αυτό στην Ευρωπαϊκή Ένωση.