Το λάθος στα κυπριακά νομίσματα του Ευρώ

Από την 1η Ιανουαρίου 2008 η Κύπρος μπαίνει στην ευρωζώνη ενώνοντας την οικονομία της με της χώρες του σκληρού πυρήνα της ΕΕ. Από την ημερομηνία αυτή η Κύπρος αφήνει πίσω της την κυπριακή λίρα και υιοθετεί το ευρώ.

Η επιλογή των σχεδίων που θα κοσμούν την «εθνική όψη» των κυπριακών κερμάτων ευρώ, είναι ομολογουμένως επιτυχημένη!

Τα κέρματα 1, 2 και 5 λεπτών έχουν στην «εθνική όψη» το αγρινό, χαρακτηριστικό ζώο της κυπριακής πανίδας το οποίο απεικονιζόταν κατά τη δεκαετία του 70 και στα νομίσματα των 100 μιλς.


Τα κέρματα 10, 20 και 50 λεπτών θα έχει το καράβι της Κερύνειας. Το συγκεκριμένο καράβι βρέθηκε βυθισμένο στη θάλασσα της Κερύνειας και πρόκειται για ναυάγιο ενός αρχαίου Ελληνικού καραβιού της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Από τότε το καράβι, που έμεινε γνωστό ως το "Καράβι της Κερύνειας", έγινε σύμβολο της σύνδεσης και των στενών σχέσεων της Κύπρου με το μητροπολιτικό ελληνισμό. Το νόμισμα συμβολίζει την στενή σχέση του νησιού με τη θάλασσα και το εμπόριο.

Τα κέρματα των 1 και 2 ευρώ έχουν Το σταυρόσχημο ειδώλιο που βρέθηκε μετά από αρχαιολογικές ανασκαφές στον Πωμό της Πάφου. Πρόκειται για αγαλματίδιο της χαλκολιθικής εποχής (3000 π.Χ.) το οποίο σήμερα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Λευκωσίας. Το σχέδιο αυτό συμβολίζει την μακραίωνη ιστορία του νησιού.

Παρόλη την εύστοχη επιλογή των σχεδίων, η αναγραφή της χώρας που υπάρχει στην «εθνική όψη» ΚΥΠΡΟΣ – KIBRIS είναι εντελώς άστοχη αφού:

1) Αναγράφεται το όνομα της χώρας μας εκτός από τα Ελληνικά, στα (και) Τούρκικα (!!!!) στη γλώσσα μιας χώρας η οποία εκτός από το γεγονός ότι εισέβαλε και κρατά παράνομα εδάφη της Κύπρου δεν αναγνωρίζει καν την Κυπριακή Δημοκρατία!!!

2) Νοουμένου ότι οι περισσότεροι ευρωπαίοι δεν ξέρουν να διαβάζουν το ελληνικό αλφάβητο, δεν θα μπορούν να διαβάζουν τη λέξη ΚΥΠΡΟΣ αλλά μόνο την λέξη η οποία πάνω στο κέρμα είναι γραμμένη με το λατινικό αλφάβητο! Θα διαβάζουν δηλαδή τη λέξη KIBRIS και θα μένουν με την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο κέρμα προέρχεται από την χώρα KIBRIS!!!!

Κανονικά πάνω στα νομίσματα έπρεπε να αναγράφεται το όνομα της Κύπρου ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ αφού είναι οι ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ που έκαναν αγώνα και θυσίες για να ενταχθεί η χώρα στην ευρωζώνη!

Αν ήθελαν λόγω της κομπλεξικής νοοτροπίας κάποιων για καλοπιάσμα προς τους τουρκοκύπριους να έγραφαν όπωσδήποτε και τουρκικά, ας έγραφαν τουλάχιστον και την αγγλική λέξη CYPRUS για να γίνεται αντιληπτό από όλους τους μη ελληνόφωνους ευρωπαίους για πια χώρα μιλάμε!

Η άλλη λύση θα ήταν να μην γραφεί καθόλου η χώρα πάνω στο νόμισμα (κάτι που συμβαίνει με τα νομίσματα ευρώ των περισσότερων χωρών).

Κόμμα μας ο ΑΠΟΕΛ

Προδημοσιεύτηκε στη σελίδα http://www.apoel-phalanx.com και αναδημοσιεύτηκε από την ιστοσελίδα με αφορμή τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο.http://www.apoelnews.com :

Όσο κοντεύουν οι προεδρικές εκλογές, όλο και περισσότερο θα μας πρήζουν τα συκώτια οι κύριοι υποψήφιοι για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, τα επιτελεία τους και τα κόμματα που τους υποστηρίζουν. Θα ξαναζήσουμε μια διαδικασία την οποία περάσαμε αρκετές φορές, αναλόγως της ηλικίας που έχει ο καθένας μας και του πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έχει ζήσει. Ένα θέατρο του παραλόγου στο οποίο θα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν οι κομματάρχες και οι επιτελάρχες για το ότι ο υποψήφιός τους είναι ο μόνος ο οποίος μπορεί να αναλάβει τις τύχες του τόπου μας!

Είπαμε, αυτά τα ζούμε κάθε πέντε χρόνια, αλλά στις ερχόμενες εκλογές θα είναι μεγαλύτερη η κοροϊδία που θα υποστούμε λόγω του ότι οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων έχουν σμικρύνει τόσο πολύ που είναι δυσδιάκριτες. Οι άλλοτε δύο πόλοι του πολιτικού κομματικού χώρου της Κύπρου, το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ, ήρθανε τόσο κοντά στο χώρο του κέντρου, που ταυτίζονται οι απόψεις τους σε όλα σχεδόν τα θέματα. Αυτή τους η μετατόπιση προς το κέντρο έχει σαν αποτέλεσμα η πολιτική τους να προσεγγίζει αυτή του ΔΗΚΟ που προϋπήρχε στο χώρο αυτό των δύο άλλων κομμάτων, δηλαδή την πολιτική του «όπου φυσάει ο άνεμος πάω». Πλην του Εθνικού θέματος (που και σε αυτό δεν βλέπουμε κάποια αξιόλογη πολιτική από κανένα κόμμα), στα υπόλοιπα δεν έχει κάτι διαφορετικό να μας δώσει οποιοδήποτε από τα κόμματα. Βλέπουμε ίδια εσωτερική, κοινωνική, εξωτερική και πάσης φύσεως πολιτική. Το μόνο που αλλάζει είναι η επικοινωνιακή τακτική και ο τρόπος που πλασάρονται οι γραμμές του κάθε κόμματος στους επίδοξους και στους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους, με αποτέλεσμα αυτοί, μη μπορώντας να δουν δεξιά και αριστερά αφού τους εμποδίζουν οι παρωπίδες που τους φόρεσαν εδώ και χρόνια, να επιλέγουν το «καλύτερο» για κόμμα εξουσίας.

Όσον αφορά το Εθνικό μας ζήτημα, όπως είπαμε και πιο πάνω, δεν επισημαίνεται οποιαδήποτε αξιόλογη πολιτική από κανένα κόμμα. Εννοείται πως υπάρχουν κακές και χείριστες πολιτικές πάνω στο θέμα. Υπάρχουν απόψεις που προσεγγίζουν τα όρια της προδοσίας και άλλες που απλά αγκαλιάζουν την απραξία. Υπάρχουν αυτοί που λένε ΟΧΙ για να ξαναεκλεγούν πρόεδροι, αυτοί που λένε ΝΑΙ για να γραφτούν στην ιστορία ως οι μεγαλύτεροι αντιφάσκοντες και αυτοί που ήθελαν να που ΝΑΙ αλλά είπαν ΟΧΙ για να τσιμεντώσουν το ΝΑΙ και να λένε στους ψηφοφόρους ότι είναι και του ΝΑΙ και του ΟΧΙ!!!

Το πιο κουφό το φυλάγαμε για το τέλος. Πολλοί από εμάς είχαν την τύχη ή την ατυχία κάποτε να είναι συναγερμικοί (τύχη γιατί κάποτε έδειχνε πως ήταν ένα υγιές εθνικόφρων κόμμα και ατυχία γιατί απλά έδειχνε ως τέτοιο και δεν ήταν). Τότε που λετε, στα χρόνια της αμαρτίας, ακούγαμε καθημερινά και το μάθαμε σαν ποιηματάκι, το ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κομμουνιστής. Μέχρι και στις τελευταίες προεδρικές εκλογές το ανεπίσημο επιχείρημα για να πειστεί ένας νεαρός πρώην συναγερμικός να μην εγκαταλείψει το Κόμμα, ήταν πως με αυτόν τον τρόπο θα βγει πρώτο κόμμα το ΑΚΕΛ και θα ελέγχει με τους υπουργούς του την Κυβέρνηση και θα μας κάνει τέττε! Σήμερα, στο βωμό του να ανακοπεί η δυναμική του Τάσσου (ο οποίος Τάσσος ξεκίνησε ως απλά αντικομουνιστής, μετά ήταν εκ των ιδρυτικών μελών του ΔΗΣΎ, αργότερα συνεργάτης του Κυπριανού, στη συνέχεια αντιπολιτευτής του Κυπριανού, αργότερα συνεχιστής του έργου του Κυπριανού και μαινόμενος αντισυναγερμικός, προσφάτως φίλος των κομμουνιστών και πολιτικός αναγεννητής τους και τέλος εναντίον όλων!) , γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μίας όλο και πιο φανερής αλληλοστήριξης και συνεργασίας του ΔΗΣΥ με το ΑΚΕΛ (άντε με το καλό και συγκυβέρνηση) στο βαθμό που ακούγεται κατά κόρων από τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων πως σε ενδεχόμενη απουσία του υποψηφίου τους από το 2ο γύρο των προεδρικών εκλογών, θα ψηφίσουν τον υποψήφιο του πάλαι ποτέ αντιπάλου τους κόμματος (ρε τι σου είναι η πλύση εγκεφάλου που τους κάνουνε!)

Όπως και έχει. Αυτά τα λίγα απλά για να θυμηθούμε το πόσο κορόιδα μας περνάνε οι «εξυπνότεροι από εμάς», κύριοι των μαντριών.

p.s. Με την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ, τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ και τους άλλους σχηματισμούς των οποίων η εκλογική δύναμη δεν ξεπερνά τον αριθμό των μελών της οικογενείας τους δεν ασχοληθήκαμε απλά επειδή δεν υπάρχουνε.

Η Αθήνα και η Κύπρος (449 π.Χ. - 2007 μ.Χ.)

(EΙΡΗΣΘΩ, TOY ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ)

Η Αθήνα της βασιλικής κυβέρνησης Αλ. Ζαΐμη το 1915, μετά που εξηναγκάσθη σε παραίτηση ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, απέρριψε πρόταση της Βρετανίας να ενταχθεί στην ΑΝΤΑΝΤ εναντίον Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας και Τουρκίας, με αντάλλαγμα την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Όταν βγήκε στον πόλεμο το 1917, με τον Βενιζέλο, δεν ζήτησε την Κύπρο.

Η Αθήνα του Βενιζέλου το 1931 εναντιώθηκε στην εξέγερση των Κυπρίων για Ένωση, συστήνοντάς τους να είναι καλοί υπήκοοι της βρετανικής αποικιοκρατίας.

Η Αθήνα του δικτάτορα Ιω. Μεταξά δεν ζήτησε την Κύπρο, προκειμένου να συμπορευτεί με τη Βρετανία εναντίον του Άξονα το 1940. Ούτε ως προσωρινή έδρα τής εν εξορία κυβέρνησης κατά τη γερμανική κατοχή 1941-44. Ούτε ως αντίδωρο για τη νίκη κατά του Ναζισμού.

Η Αθήνα της δεξιάς κυβέρνησης Αλ. Παπάγου, το 1955, δεν έστειλε μυστικά ούτε εκπαιδευμένους λοκατζήδες «ούτε μισό» εν ενεργεία αξιωματικό του Ε.Σ. για τη στελέχωση της ΕΟΚΑ του αντιαποικιακού αγώνα. Ενώ το Γραφείο Ειδικού Πολέμου της Τουρκίας έστειλε μυστικά πλειάδα Τούρκων αξιωματικών υπό τον συνταγματάρχη Βουρουσκάν για τη συγκρότηση της ΤΜΤ.

Η Αθήνα της δεξιάς κυβέρνησης Καραμανλή, το 1959 συμφώνησε με τον Μεντερές της Τουρκίας και το Λονδίνο, την επιβολή της ζυριχικής «ανεξαρτησίας», με την επαναφορά στην Κύπρο και τουρκικού στρατού (ΤΟΥΡΔΥΚ).

Η Αθήνα της κεντρώας κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 1964 έστειλε μυστικά στην Κύπρο μεραρχία 8.478 ανδρών, για την απόκρουση τουρκικής εισβολής και την επαναδιεκδίκηση της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης.

Η Αθήνα της χουντικής δικτατορίας απέσυρε τη μεραρχία το 1967, οραματίστηκε «ομοσπονδία Ελλάδος - Τουρκίας», διενήργησε το πραξικόπημα του 1974 και άφησε να εισβάλουν ανενόχλητες οι τουρκικές μεραρχίες του Αττίλα στην Κύπρο.

Η Αθήνα της μεταπολίτευσης, των δεξιών κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή, αποφάσισε ότι «η Κύπρος είναι μακριά» και μόνο επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ Α. Γ. Παπανδρέου και μόνο το 1994-96 αποφάσισε το «δόγμα» του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Η Αθήνα της πασοκικής κυβέρνησης Κ. Σημίτη οδήγησε, διά του Σχεδίου Ανάν, στα πρόθυρα μετατροπής της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο και η Αθήνα της δεξιάς κυβέρνησης Κ. Καραμανλή (Β΄) αποφασίζει και τη συγκρότηση κοινών διακλαδικών μονάδων των ενόπλων δυνάμεων Ελλάδας - Τουρκίας για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και τις… φυσικές καταστροφές.

Η Αθήνα, μετά το θάνατο του στρατηγού της, του Κίμωνα, στην Κύπρο, με την ειρήνη του Καλλία το 449 π.Χρ. παρέδωσε την Κύπρο στους Πέρσες.

Ο λαός μας στην Ελλάδα έχει τον λόγο…