Ανταπόκριση από Κύπρο: ΒΡΟΝΤΕΡΟ μαθητικό ΠΑΡΟΝ

29/09/2011: Βλέποντας τα μαθητικά νιάτα της Κύπρου να κρατάνε την Ελληνική σημαία και να φωνάζουν σύσσωμοι: "Χριστόφια φαντάσου να ήταν τα παιδιά σου" (οι 13 νεκροί).

Βλέποντας τα νιάτα της Κύπρου να ξεφεύγουν από κομματικές αγκυλώσεις και να ενώνονται κάτω από τη γαλανόλευκη με απαίτηση για δικαιοσύνη,
δεν μπορούμε παρά να ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΥΜΕ. Τίποτε δεν κατόρθωσε να τους κάνει να ξεχάσουν.
Οι νέοι μας έχουν ΙΔΑΝΙΚΑ και ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ μαχητικά.
Καμαρώστε τους:

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους ΑΦΕΝΤΕΣ

και τ' ουρανού τα σύννεφα είναι για τους ΛΕΒΕΝΤΕΣ.

ΒΙΝΤΕΟ
Διαδήλωση στην Πάφο:

http://www.youtube.com/watch?v=1X2FrMX4pT8

Διαδήλωση στην Λεμεσό:

http://www.youtube.com/watch?v=wOXEVHJB1_E&noredirect=1

 

Δείτε ακόμη:

Φωτογραφικό υλικό της Κουκουβάγιας από τη διαμαρτυρία των μαθητών στη Λεμεσό 

Φωτογραφικό υλικό της Κουκουβάγιας από την εκδήλωση διαμαρτυρίας των μαθητών της Πάφου για την τραγωδία στο Μαρί

 Μαθητές κατά του καθεστώτος: Ακομμάτιστες, με όγκο και παλμό οι χθεσινές εκδηλώσεις 

Πέμπτη 29/9/2011: Κάλεσμα για μαθητική απεργία εις μνήμη των 13 νεκρών στο Μαρί

Mια δημοκρατική χώρα που την έλεγαν Τουρκία:3.248 πτώματα θαμμένα σε 253 ομαδικούς τάφους

Ο πρώτος διαλογικός χάρτης για τους ομαδικούς τάφους στην Τουρκία. Δημοσιεύθηκε από την Ένωση Human Rights Association (IHD) και παρουσιάσθηκε στο κοινό και στον τύπο πριν λίγες μέρες.

(μετάφραση τίτλου: Αντιπαρακμή

ακολουθεί το κείμενο στα Αγγλικά)

It is the first interactive map of the mass graves in Turkey. Realised by the Human Rights Association (IHD) it has been presented to the public and press some days ago.

As well as the map (that can be find at: www.ihddiyarbakir.org) the IHD Diyarbakır branch has presented a new report on mass graves in Turkey which update that released last February. According to the last report there are at least 3,248 bodies buried in 253 separate mass graves.

IHD secretary Bilici suggested that most of the 40 thousand war victims have no grave. Many militants and civilians who were killed by dark powers were buried in mass graves by state or military officers. Bilici mentioned the founder of the Gendarmerie Intelligence and Anti-Teror Unit (JİTEM) Arif Doğan's statement; "do really expect us to bury them in real graves? Surely, we buried them in mass graves." Bilici said, "the inhuman practices in 90s are violations of international conventions, human rights and human honor."

Bilici asserted that the report relies on real testimony and knowledge. He credits the first report, which was released on February, 11, 2011, with leading to many more notices and investigations. "This new report has three times as much data about mass graves," the İHD secretary said. At the end of his speech, he called on government and all nongovernmental organizations to deal with these mass graves.

There has been a deafening silence from the Turkish state with regard to the discovery of graves.

Since January, thousands of Kurds have been in the streets of Bitlis, Diyarbakir, Siirt, Mardin, Hakkari and Batman, but also in the major cities like Istanbul, Izmir, Mersin and Adana, in protest against the silence of the Turkish government and the international community. The BDP, the main Kurdish party, and associations for human rights such as the IHD and TIHV are demanding the creation of a commission of truth and justice in order to uncover all the atrocities experienced in this country. The associations representing the relatives who lost their loved ones in Mesopotamia (MEYA-DER) and Göç-Der, the Peace and Democracy Party (BDP), the Human Rights Association (IHD) and many NGO's, chambers and women rights organizations have led the marches and held press conferences.

The debate about mass graves is particularly intense following the discovery of a mass grave containing the bones of at least 12 people on 5th January at Mutki, a city of the province of Bitlis, in connection with an investigation of the fate of 38 Kurds who have been missing for many years. Dozens of mass graves have been found by villagers since its discovery.

Despite requests from human rights organisations and the families of the missing for over two weeks, the prosecutor of Mutki, Cetin Kucet, is refusing to order the exhumation of one body in the presence of lawyers and human rights representatives. Hasan Ceylan, the representative of the Association of Human Rights (IHD) in Bitlis, denounced the refusal as an "arbitrary" decision by the prosecutor who had blocked the process of exhumation. Leaving the defenders of human rights outside the area, excavations were carried out by village guards, armed and paid by the government in Ankara against the Kurdistan Workers' Party (PKK), according to Ceylon. "We found that and the prosecutor does not want us on the place”, he said.

One of the mass graves was found near a gendarmerie station in the eastern province of Bitlis' Mutki district. This is prime evidence of the complicity between the army and the Turkish government.

Atilla Kiyat, retired Vice Admiral said: "The unsolved political killings (Faili meçhul in Turkish) were a state policy between the years 1993 and 1997".

Former JİTEM member Yıldırım Beğler stated that about 200 bodies are buried in a region which they have pretended is mined. Beğler, known as the General Staff translator, and who currently resides in Norway, told journalists that in the context of "unsolved" murders, many people were killed by torture, most of the bodies were burned in the boiler room of the Gendarmerie 2nd Border Division or thrown from helicopters. About 200 bodies were apparently dropped in the region of the Hezil stream. He said: "Hezil Çayı is close to the Habur border crossing. The bridges no. 47 and 48 are in this region. Bridge no. 47 is used for entering Turkey form Iraq, the 48th bridge serves the opposite direction from Turkey to Iraq. Hundreds of executed people were thrown into the river between the two bridges within the boundaries of the 2nd Division, tied up to stones or other heavy objects. This is the largest area where executed bodies were buried. People think it is a mined region, but it is clear of mines. The region in a radius of 500-1000 metres around the 48th bridge between the Hezil stream and the Aktepe military zone is called 'fire area'. We cleared the mines in this region and pretended that it was still a mined area. There is a stream here, it might be a side arm of the Hezil stream. 20-30 metres beyond the end of the stream, 80-90 people are buried".

Şırnak Bar Association President Nuşirevan Elçi clarified that an application was made to the Diyarbakır special authority prosecution on 28th December upon Beğler's statement but the beginning of the procedure was delayed due to the weekend and New Year's Eve.



ANF / DIYARBAKIR/AMED
ANF NEWS AGENCY

http://en.firatnews.com/index.php?rupel=article&nuceID=3170

Πηγή: Ινφογνώμων

Ο δυστυχής κύριος Χριστόφιας και ο δυστυχέστερος κυπριακός λαός…

Δ. Χριστόφιας: «Φεύγω από την Κύπρο δυστυχής, γιατί το εσωτερικό μας μέτωπο είναι θρύψαλα» (Σάβ. 24.9.11, Ν. Υόρκη)

Δ. Σολωμός (1798-1857): «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»…

Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ ο κυπριακός λαός εξαπατήθηκε στις 24.2.2008 να εκλέξει Πρόεδρο που αμέσως μετά την εκλογή του αποδείχθηκε ότι είχε δολίως κρυφή προεκλογικά πολιτική να υπεξαιρέσει τις νικητήριες ψήφους από ΔηΚο και ΕΔΕΚ για να οδεύσει με «λαϊκή εντολή» και αγύριστο γινάτι προς το είδος της λύσης που ο λαός, με το 76% στο Δημοψήφισμα της 24.4.2004, είχε απορρίψει: Τον διζωνικό «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» με τον Ταλάτ, της 23.4.2008.

Ε Ν Α Ν ΠΡΟΕΔΡΟ που χωρίς την έγκριση του λαού και παρά την αντίθεση του λαού, έσπευσε να μειοδοτήσει τις «γενναίες προσφορές» του προς τους Τούρκους, για τουρκική εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη εξουδετέρωση του ελληνικού 82%, νομιμοποίηση των πρώτων 50 χιλιάδων Τούρκων εποίκων κ.ο.κ. Με δεδηλωμένο, από τον ίδιο επί λέξει, «γινάτι» και μ’ ανέκπτωτη αλαζονεία περιφρόνησε την αντίδραση της πλειοψηφίας του λαού, που του έδειχναν οι διαδοχικές δημοσκοπήσεις. Με περιφρόνηση περιγελούσε και την απόφαση της ΕΔΕΚ ν’ αποκηρύξει την πολιτική του και να εγκαταλείψει την κυβέρνησή του. Με διχαστικούς φατριασμούς διχοτόμησε το ΔηΚο σε «επίσημο» και μη, αξιοποιώντας την περί τας Καρέκλας λαγνεία των Καρογιάν και σία. Διαπομπεύοντας ειρωνικά ως «ωραίους Έλληνες» τη διαφωνούσα πλειοψηφία του λαού κι εκστρατεύοντας με διατεταγμένους «Οδοστρωτήρες» για να επιβάλει την υποταγή στους διζωνικούς προσανατολισμούς του.

Ε Τ Σ Ι ΠΕΤΥΧΕ να κάνει θρύψαλα το εσωτερικό μέτωπο του λαού. Πολύ προτού οι κακουργηματικές αμέλειες, οι παραμελήσεις καθήκοντος τής υπό την αρχηγία του κυβέρνησης κι η απίστευτων διαστάσεων απουσία στοιχειώδους προεδρικού ελέγχου και επιμελούς προεδρίας επί των υπουργών του και των υπηρεσιακώς υφισταμένων του, προκαλέσουν τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου 2011 στη ναυτική βάση της ΕΦ. Που πολλαπλασίασαν τη δυστυχία του λαού, προσθέτοντας και το αφόρητο πένθος για την εξ αμελείας ανθρωποκτονία των 13 θυσιασθέντων στο Μαρί και την απελπισία για τις καταστροφές που προκάλεσε ο τρόπος προεδρίας αυτού του συγκεκριμένου Προέδρου, αλλά και την απόγνωση για όσους ολεθριότερους (ό μη γένοιτο) κινδύνους εγκυμονεί η παραμονή του στην προεδρία. Ποιανού λοιπόν μετράει πιότερο η δυστυχία; Του λαού ή του Προέδρου;
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Όταν οι αλληλοδιαδοχικές συναντήσεις ανά δύο, των αρχηγών των κομμάτων και οι συγκροτούμενες ανά κόμμα συνεδριάσεις των κομματικών συλλογικών οργάνων, προεξάρχον θέμα έχουν τις δημοτικές εκλογές του Δεκεμβρίου και όχι την αξίωση της πλειοψηφίας του λαού για παραίτηση Χριστόφια, αυτό σημαίνει ότι άλλες, κομματικά ιδιοτελείς, είναι οι προτεραιότητες των μεν και άλλες της πλειοψηφίας του λαού;
Λάζ. Α. Μαύρος

Πέμπτη 29/9/2011: Κάλεσμα για μαθητική απεργία εις μνήμη των 13 νεκρών στο Μαρί

Χαιρόμαστε που παρά την πλύση εγκεφάλου δεκαετιών από τα ΜΜΕ που επιδιώκει να μας μετατρέψει σε καταναλωτικά δίποδα, 

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΝΕΟΙ ΜΕ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ:

Με αφορμή τα γεγονότα στο Μαρί και την πολιτική αδιαφορία..Σκοπός η απαίτηση παραδειγματικής τιμωρίας και αλλαγή στο σύστημα που βολεύει τους πολιτικούς μας και τους απαλλάσσει από τις ευθύνες και τα λάθη τους

Στις 29 του Σεπτέμβρη πραγματοποιείτε μια από τις μεγαλύτερες παναπεργίες σχολείων που έγιναν ποτέ σ'αυτόν τον τόπο..
Στις 11 το πρωί έξω από το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα..Εκεί μπορεί να παρουσιαστεί ο οποιοσδήποτε μαθητής επιθυμεί, με σκοπό την στήριξη και στόχο την δικαίωση των 13 αδερφών μας.

Όποιος έχει ιδέες ή θέλει να εκφράσει την γνώμη του μπορεί να μιλήσει ελεύθερα..

https://www.facebook.com/event.php?eid=198782336859293



Για τον ίδιο σκοπό αυτόνομοι μαθητές διοργανώνουν πορεία διαμαρτυρίας με κατάληξη το γραφείο του Γενικού εισαγγελέα.

Ακολουθεί η ανακοίνωση από την "Πρωτοβουλία Μαθητών"

Οι μαθητές της Επαρχίας Λευκωσίας καλούνται σε Πορεία από την Πλατεία Ελευθερίας προς το Γραφείο του Γενικού εισαγγελέα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τα γεγονότα της 11/7/2011 και την αδυναμία του συστήματος να τιμωρήσει τους ενόχους.

https://www.facebook.com/event.php?eid=252087894832635

Πηγή

Διαβάστε ακόμη:

Ο ρόλος της νεολαίας

29/9/2011 ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.

Ιστολόγιο Αντιπαρακμή

Επίσης, ακολουθεί μία ακόμη εκδήλωση που ΑΞΙΖΕΙ να παραβρεθείτε :

Το Κυπριακό Κέντρο Μελετών σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου της δημοσιογράφου/ερευνήτριας Φανούλας Αργυρού:

«Η Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας, 1955-2011»

την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου, 7:30 μ.μ., 

στο κτήριο Ανδρέας Θεμιστοκλέους, Αμφιθέατρο Πεύκιος Γεωργιάδης, ΤΕΠΑΚ, Λεμεσός

Χαιρετισμοί:
- Πάρις Στυλιανίδης, Εκ μέρους των εκδόσεων «Αδράστεια»
- Τώνης Τουμαζής, Πρόεδρος Δ.Σ. ΚΥ.ΚΕ.Μ.

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:
- Κλαίρη Αγγελίδου, Πρώην Υπουργός Παιδείας
- Χρήστος Ιακώβου, Διευθυντής ΚΥ.ΚΕ.Μ.
- Αντιφώνηση από τη συγγραφέα Φανούλα Αργυρού

Εισαγωγικά Σχόλια – Συντονισμός:
- Χρήστος Αλεξάνδρου, Επιστημονικός Συνεργάτης ΚΥ.ΚΕ.Μ.
Πληροφορίες:
Τηλ: 22 66 88 48

Ηλεκτρονική διεύθυνση άρθρου: http://www.efylakas.com/archives/9862

Μιχαήλ Κουτσόφτας, Ανδρέας Παναγίδης, Στέλιος Μαυρομμάτης: 51 χρόνια μετά - Αθάνατοι!!!!!!

Εκείνη την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 1956, στο αντάρτικο λημέρι όπου βρισκόταν ο Παλληκαρίδης έγραψε για τους Τρεις το ποίημά του υπό τον τίτλο «Το τελευταίο Τρίο απαγχονισμού».

Ξάδελφος του Παλληκαρίδη ήταν ο ένας από το «Τρίο», ο Μαυρομμάτης. Τους στίχους (πλην των τριών τελευταίων λέξεων) μελοποίησε στις μέρες μας ο Μιχ. Χριστοδουλίδης και είναι το τραγούδι «Ποτέ δεν θα πεθάνουνε», στο δίσκο «Των Αθανάτων», του Νταλάρα με τη Διάσταση και το Γ. Δημοσθένους:  

«…Και να! Κτυπούνε πένθιμα,
κάθε χωριού καμπάνες.
Κλαίνε μαζί τρεις μάνες, μαζί τους κι όλη γη.
Κι είναι γλυκό το κλάμα τους, από χαρά λες κλαίνε.
Λόγια Σουλιώτου λένε στην πένθιμη σιγή:
Ποτέ δεν θα πεθάνουνε όσοι πεθάναν σήμερα. 
Και της σκλαβιάς τα σίδερα θα σπάσουν κάποια μέρα
και θ’ ακουστούν ελεύθερα τραγούδια πέρα ως πέρα, στο ελληνικό νησί…».

Για τους τρείς ήρωές μας έγραψε και ο Κώστας Μόντης:

Πού τρέχουν όλοι αυτοί,

γιατί τόση αναταραχή

για να σκοτώσουν τρία παιδικά χαμόγελα !

Γιατί φοβούνται πως είναι τόσο δύσκολο

να σκοτώσουν αυτά τα χαμόγελα;

Ήταν εκείνης της μέρας το τελευταίο φως που είδαν στη ζωή τους. Όσο μπόρεσαν να δουν μέσα από τα κατάκλειστα, σιδερόφρακτα, κελιά των μελλοθανάτων. Ανάμεσα στο κτήριο της αγχόνης και στο μικρό κοιμητήριο των Κεντρικών Φυλακών της Λευκωσίας.
Πριν από το χάραμα της Παρασκευής έγιναν οι ίδιοι φως. Άσβεστο για πάντα φως ελληνικό.





Το φως της επόμενης μέρας, της Παρασκευής, 21ης Σεπτεμβρίου 1956, δεν πρόλαβαν να το δουν. Προτού χαράξει η αυγή, τους κρέμασαν.
Πριν το χάραμα κουβάλησαν εκεί τον Παπάντωνη να τους ψάλλει μόνος συνοπτικά τη νεκρώσιμη ακολουθία. Πριν από το πρώτο φως τούς κατέβασαν στους τάφους της φυλακής. Τα φυλακισμένα μνήματα.
Πρώτος δεξιά δίκλινος τάφος: Μαζί ο Παναγίδης κι ο Κουτσόφτας. Δίπλα μονόκλινος για τον Μαυρομμάτη. Ήσαν, ήδη, εκεί, άλλοι πέντε συγκάτοικοι. Ο Μιχαλάκης Καραολής κι ο Ανδρέας Δημητρίου, από τις 10 Μαΐου, ο Ανδρέας Ζάκος με τον Χαρίλαο Μιχαήλ και τον Ιάκωβο Πατάτσο από τις 9 Αυγούστου 1956. Θα ‘φερναν, τον επόμενο χρόνο, άλλους τέσσερις: Τον Μάρκο Δράκο, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και τον Στυλιανό Λένα. Και τον μεθεπόμενο χρόνο, Νοέμβριο του ’58, τον 13ον και τελευταίο συγκάτοικο, τον Κυριάκο Μάτση, στα Φυλακισμένα Μνήματα των ενδόξων και πανευφήμων της ΕΟΚΑ αρχαγγέλων της Λευτεριάς, που θυσιάστηκαν αγωνιζόμενοι κατά της βρετανικής σκλαβιάς για την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.

Οι ήρωες Κουτσόφτας και Παναγίδης ήταν φίλοι αληθινοί.
Ο Κουτσόφτας μπορούσε να τρέξει και να σωθεί, προτίμησε όμως να βοηθήσει το φίλο του, που δεν μπορούσε να τρέξει. Κοινή η πορεία τους, η φυλάκιση, η δίκη, η αγχόνη. Μαζί τους στο τελευταίο στάδιο προστέθηκε και ο Στέλιος Μαυρομμάτης από τη Λάρνακα της Λαπήθου.

Μ Ε Σ Α Ν Υ Χ Τ Α της Πέμπτης και κάτι, πάνε και τους τρεις σιδηροδέσμιους στην αγχόνη. Τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο. Και μόλις τον ολοκληρώνουν, χωρίς ανάσα, τον ξαναρχίζουν.
Ώσπου ο απαίσιος γδούπος της καταπακτής της αγχόνης έκοψε στη μέση την επανάληψη τού «και σαν πρώτ’ ανδρειωμένη χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά»… Σαν αύριο, πριν από πενήντα ένα χρόνια.

«Παρασκευά, δεν θέλω να μαραζώνεις διότι θα μας κρεμάσουν. Πεθαίνω μόνο για ένα σκοπό. Δεν θα δω την Κύπρο ελεύθερη, αλλά προσέφερα το αίμα μου για να τη δουν οι νέες γενεές τής Κύπρου ελεύθερη…».
Τα πιο πάνω λόγια ανήκουν στον ήρωα Ανδρέα Παναγίδη. Εκείνος ο άλκιμος νέος υπηρέτησε επάξια το χρέος του. Προσέφερε θυσία το αίμα του για να εκτιμηθεί και να καταξιωθεί από τις μελλοντικές γενιές των Eλλήνων της Κύπρου. Τούτο το παλικάρι αγκυροβόλησε τα όνειρά του και τη ζωή του μέσα στο πέλαγος της λευτεριάς. Και ουδέποτε λύγισε. Ουδέποτε παρέκκλινε από το δρόμο του, για να αφήσει στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 την ψυχή του Αιώνιο Μήνυμα σε όλους τους Έλληνες.

ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ αποικιοκράτες έθεταν, με τον πιο προκλητικό κυνισμό, τα δικά τους συμφέροντα υπεράνω του δικαιώματος του κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση. Δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν τις πιο απάνθρωπες μεθόδους, όπως τους απαγχονισμούς, προκειμένου να εκβιάσουν τον κυπριακό λαό να αποδεχθεί «λύσεις» με τις οποίες θα κατοχυρωνόταν η στρατιωτική τους παρουσία στο νησί. Η Κύπρος ήταν (και είναι) κομβικό σημείο στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς της Βρετανίας.

Προβάλλεται η άποψη ότι ο Μακάριος συμπεριφέρθηκε μαξιμαλιστικά, όταν οι Βρετανοί πρότειναν σύνταγμα αυτοκυβέρνησης για ένα διάστημα, αφήνοντας αόριστη την προοπτική για πλήρη αυτοδιάθεση. Όμως τα γεγονότα διαψεύδουν αυτή την άποψη. Οι Βρετανοί προσέθεταν πάντοτε μια σημαντική «ουρά» στις προτάσεις τους για παραχώρηση αυτοκυβέρνησης αυτοδιάθεσης στην Κύπρο. Έθεταν ως προϋπόθεση ότι κάτι τέτοιο δεν θα επηρέαζε τα βρετανικά συμφέροντα. Ύστερα από την εθνικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, ήταν φανερό ότι στα βρετανικάσυμφέροντα θα περιλαμβανόταν και η Κύπρος για πολλά χρόνια ακόμη, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης. Γι’ αυτό εξάλλου η Βρετανία διατηρεί μέχρι σήμερα στρατιωτικές βάσειςστην Κύπρο. Κάτι τέτοιο όμως έρχεται σε σύγκρουση με τις αρχές του διεθνούς δικαίου και του ΟΗΕ.

Τις πρωινές ώρες της 21ης Σεπτεμβρίου 1956 οδηγήθηκαν στην αγχόνη τρία μέλη της ΕΟΚΑ, οι Μαυρομμάτης, Κουτσόφτας και Παναγίδης. Οι Βρετανοί αποικιοκράτες προσπαθούσαν να κάμψουν τις αντιστάσεις του κυπριακού λαού, για τη «λύση» που μεθόδευαν, ύστερα από το ναυάγιο των συνομιλιώντου Μακάριου με τον κυβερνήτη Χάρντινγκ.
ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ αποικιοκράτες φάνηκαν αδίστακτοι. Για να τρομοκρατήσουν τον κυπριακό λαό και να αποδείξουνότι ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν στα άκρα, για την πάταξη της εξέγερσης των Κυπρίων, οδήγησαν αγωνιστές της ΕΟΚΑ στην αγχόνη.

ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

Γεννήθηκε στο χωριό Λάρνακας της Λαπήθου, της επαρχίας Κερύνειας, στις 15 Νοεμβρίου 1932. Απαγχονίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στις 21 Σεπτεμβρίου 1956. Γονείς : Χριστόφορος και Ελένη Μαυρομμάτη
Αδέλφια : Μαρία, Ειρήνη, Κώστας.
Ο Στέλιος Μαυρομμάτης τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του και την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία. Εργάστηκε για δυο χρόνια στον αγγλικό στρατό στο Σουέζ και στη συνέχεια εργαζόταν στο αγγλικό αεροδρόμιο Λευκωσίας ως γραφέας μέχρι τη σύλληψή του. Ήταν μέλος της επιτροπής των σωματείων ΣΕΚ και ΘΟΙ στο χωριό του, στην ίδρυση των οποίων πρωτοστάτησε ο πατέρας του.
Με την έναρξη του αγώνα εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος σε επιχείρηση δολιοφθοράς εναντίον αεροπλάνων των Άγγλων. Συνέβαλε επίσης ουσιαστικά στη συλλογή των κυνηγετικών όπλων από ιδιώτες στην περιοχή Λευκωσίας. Έδρασε ιδιαίτερα στην περιοχή των οδών Λήδρας και Ονασαγόρου, την οποία οι Άγγλοι είχαν ονομάσει “μίλι του θανάτου”. Μεταξύ των συνεργατών του ήταν και ο ξάδελφός του Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Στενοί συνεργάτες του στη μεταφορά και απόκρυψη οπλισμού, καθώς και στη φιλοξενία και φυγάδευση καταζητουμένων προσώπων ήταν και οι γονείς και τα αδέλφια του.
Σε μια ανεπιτυχή επίθεση του ιδίου και των δυο συναγωνιστών του εναντίον του Βρετανού σμηνία Νόρμαλ Άλφρεντ και του αεροπόρου Λώρενς Ληθ της βρετανικής βασιλικής αεροπορίας στην οδό Αγίου Παύλου στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας, ο Στέλιος Μαυρομμάτης ανακόπηκε κατά την αποχώρηση από Άγγλο κάτοικο της περιοχής και συνελήφθη από τους δυο Άγγλους αεροπόρους. Καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε μαζί με τους Ανδρέα Παναγίδη και Μιχαήλ Κουτσόφτα. Αξιοζήλευτο είναι το θάρρος με το οποίο αντιμετώπισε την εκτέλεσή του και το οποίο ο ίδιος περιγράφει στις δυο τελευταίες του επιστολές.
Σε έρευνες που έκαμαν Άγγλοι στρατιώτες στο πατρικό του σπίτι, μετά την εκτέλεσή του, "εκπυρσοκρότησε" το όπλο ενός στρατιώτη πληγώνοντας την αδελφή του Μαρία στη σπονδυλική στήλη και καθηλώνοντάς την από τα 27 της χρόνια σε αναπηρική καρέκλα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓIΔHΣ

Εργάτης, παντρεμένος και πατέρας τριών μικρών παιδιών. Είναι συγκινητική, όσο λίγα κείμενα της περιόδου, η αποχαιρετιστήρια επιστολή του προς τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Γι’ αυτό παρατίθεται στο μεγαλύτερο μέρος της:  
«Aξιολάτpευτά μου παιδιά, πολυαγαπημένη μου γυναίκα, Χαίρετε. Αυτήν την στιγμήν που σας γράφω είναι Τρίτη, 10 η ώρα βράδυ. Ακριβώς πριν τρία λεπτά μας ειδοποίησαν ότι χαράματα της Παρασκευής 21.9.1956, θα εκτελεσθούμε. Ίσως, όταν διαβάζετε αυτό το γράμμα, εγώ να μην υπάρχω αναμεταξύ στους ζωντανούς. Λατρευτά μου παιδιά, σας αφήνω για πάντα, στην τόσο νεαρή μου ηλικία. Στα 22 μου χρόνια πεθαίνω για χάρη μιας μεγάλης ιδέας. Σας εύχομαι, αγαπημένα μου παιδιά, να γινήτε καλοί Χριστιανοί και καλοί Έλληνες Κύπριοι. Ακολουθήστε πάντα τον δρόμο της αρετής. Να είσθε πάντα βέβαιοι ότι σας αγάπησα τόσο θερμά και με μια απέραντη πατρική αγάπη. Αλλά δυστυχώς σας αφήνω, χωρίς να σας δω να μεγαλώνετε, όπως το ονειρευόμουν… 
…Κι εσύ, πολυαγαπημένη μου Γιαννούλα, σου ζητώ για τελευταία χάρη να περνάς καλά με τα παιδιά μας. Αγάπα τα θερμά, τόσο πολύ, και για μένα. Και εγώ από ψηλά θα σας στέλλω τις πιο θερμές μου ευχές. Και να σεβαστής και το δικό μου όνομα. Βλέπεις ότι η μοίρα θέλησε να μας πικράνει στα πρώτα χρόνια του γάμου μας. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω, ένα χαμόγελο γλυκύ στολίζει τα χείλη μου, γιατί είμαι ευτυχισμένος που αφήνω τα παιδιά μου σε μια καλή μητέρα. Η ψυχή μου είναι γεμάτη μια αληθινή χαρά, γιατί είμαι υπερήφανος για σένα. Μη δώσεις καμιά ματιά στο παρελθόν, αλλά κοίταζε το παρόν. Σου ζητώ συγγνώμη και συγχώρεση για ό,τι σου έφταιξα Γιαννούλα. …’Έχετε γεια, μια και για πάντα, αγαπημένες μου υπάρξεις. Με φιλιά και αγάπη, ο σύζυγος σου και ο αγαπητός σας πατέρας Ανδρέας Σ. Παναγίδης»
Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο Ανδρέας Παναγίδης, πατέρας τριών παιδιών , απαγχονιζόταν. Ηταν 22 χρονών …

ΜΙΧΑΗΛ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ

Καταγόταν από το Παλαιομέτοχο, εργάτης στο επάγγελμα. Συνελήφθηκε στις 12 Ιουνίου 1956, με την κατηγορία ότι μαζί με τον Παναγίδη και τον Παρασκευά Χοιροπούλη πυροβόλησαν και σκότωσαν Βρετανό Σμηνία στο Α/Δ Λευκωσίας. Απαγχονίστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1956, μαζί με τον Παναγίδη, σε ηλικία 20 ετών· ο Χοιροπούλης, όντας μικρότερος των 18 ετών, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Τελευταία επίσκεψη στον Μιχαήλ Κουτσόφτα. Ο ήρωας έλεγε στους γεμάτους αγωνία συγγενείς του: «Εγώ είμαι υπερήφανος που πεθαίνω για την πατρίδα. Το ίδιο να είστε και εσείς και να μη μαραζώνετε…». Όσοι ήταν παρόντες, μαρτυρούν ότι έγινε ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ του μελλοθάνατου νέου και της τραγικής μητέρας του:
-Μάνα, αν είσαι Ελληνίδα, μην κλάψεις, γιατί ο γιος σου δεν είναι για κλάματα. Ο γιος σου τραβάει για τη δόξα και την τιμή.
Σκουπίζοντας τότε εκείνη τα δάκρυά της και συγκρατώντας την ανείπωτη οδύνη της, του λέει:
– Είμαι υπερήφανη για σένα γιε μου. Σε γέννησα για την πατρίδα και σε δίνω στην πατρίδα».

Ο Αντρέας Παναγίδης βλέπει τον συναγωνιστή του Παρασκευά Χοιροπούλη, που πήγε να τον αποχαιρετήσει, και του λέει: «Θέλω να πεις ότι δεν χάσαμε το θάρρος μας, αλλά βαδίσαμε με το κεφάλι ψηλά προς την αγχόνην, διότι η Ελευθερία χρειάζεται θυσίας. Δεν θα δω την Κύπρον ελεύθερη, αλλά προσέφερα το αίμα μου για να την δουν οι νέες γενεές της Κύπρου ελεύθερη».
Στον αδελφό του γράφει: «Περιμένουμε την ημέρα της εκτελέσεως σαν άγια ώρα της ελευθερίας. Μάθε ακόμα ότι ο Ζάκος και οι άλλοι πέθαναν με υπερηφάνεια. Τραγουδούσαν μισή ώρα πριν να εκτελεσθούν και τη ώρα της εκτελέσεως φώναζαν υπέρ της Ελευθερίας».

Η αντίδραση των τριών αγωνιστών στην καταδικαστική απόφαση
Αν οι τρεις αγωνιστές επέδειξαν ανδρεία, θάρρος και αποφασιστικότητα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης της αποστολής που τους ανέθεσε η ΕΟΚΑ, κατά την ανάγνωση της απόφασης του Δικαστηρίου που διάταζε το θάνατο για τους δυο και την ισόβια κάθειρξη για το Χοιροπούλη, οι τρεις αγωνιστές υπερέβησαν κάθε τι το ανθρώπινο. Όχι μόνο δεν πτοήθηκαν από την καταδικαστική απόφαση αλλά αντίθετα επέδειξαν υπέρμετρο θάρρος και αντρεία, έννοιες που εκείνη τη στιγμή ξέφυγαν από την ανθρώπινη σημασία τους και πέρασαν σε άλλη σφαίρα.
Η καταδίκη τους σε θάνατο, όχι μόνο δεν ήταν γι’ αυτούς κάτι το τρομακτικό, αλλά αντίθετα, ήταν μια ευκαιρία για να απελευθερωθεί η ψυχή τους, η οποία ήταν σκλαβωμένη μέσα στο σώμα τους, κατά τον ίδιο τρόπο που ήθελαν και η μικρή πατρίδα τους, η Κύπρος, που ήταν υπόδουλη, να απελευθερωθεί από τους Άγγλους κατακτητές.

Συνεπώς, ήταν φυσικό απ’ αυτή την άποψη να μην επιδείξουν ούτε ίχνος δειλίας κατά την ανάγνωση της καταδικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου, επειδή ακριβώς οι τρεις αγωνιστές είχαν ξεπεράσει το φόβο του θανάτου.
Πριν ο Ειδικός δικαστής διαβάσει την απόφασή του είπε ότι βρίσκει όλους τους κατηγορούμενους ένοχους και πρόσθεσε στη συνέχεια ότι κανένας από τους κατηγορούμενους δεν έχει καταδικαστεί προηγουμένως και δεν υπάρχει τίποτα εναντίον τους.
Οι τρεις ήρωες απαγχονίστηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 και ώρα 0:45 π.μ..
«Ομιλών εκ μέρους όλων ο Στέλιος Μαυρομάτης είπε τα εξής: “Αισθανόμεθα απόλυτον γαλήνην, διότι είμεθα πεπεισμένοι ότι ο Θεός μας έχει ήδη συγχωρήσει και μας συμπαρίσταται. Ενθυμούμε θα τα λεχθέντα υπό του Θεανθρώπου ότι απήλλαξε τον άνθρωπον από τον φόβον του θανάτου και ότι δεν πρέπει να φοβήται κανείς οιανδήποτε περίστασιν, εάν χάνεται με το σώμα του, αφήνει όμως την ψυχήν του ενέπαφον”.

“Είμαι ευχαριστημένος διότι μου εδόθη η ευκαιρία να γνωρίζω την ημέραν του θανάτου μου και να ετοιμαστώ πλήρως διά να την αντιμετωπίσω. Η μόνη μου μελαγχολική σκέψις είναι το μέλλον της οικογενείας μου και ιδιαιτέρως των δύο ανυπάνδρων αδελφών μου, πολύ περισσότερον μάλιστα που ο πατήρ μου είναι ήδη ηλικιωμένος. Λυπούμαι όταν σκέπτωμαι ότι ούτος είναι υποχρεωμένος να εργάζεται σκληρά εις τα γηρατεία του”» (Βλ. «Ο Φιλελεύθερος», 20.9.1956).

Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι Παναγίδης και Κουτσόφτας είπαν «ότι αντιμετωπίζουν με μεγάλην αταραξίαν την επικειμένην εκτέλεσίν των. Στο κάτω-κάτω, προσέθεσαν, κάθε άνθρωπος οφείλει την ψυχήν του εις τον Θεόν. Ο Παναγίδης ανεφέρθη με συγκίνησιν διά την σύζυγόν του και τα τέκνα του. Συναισθάνομαι πλήρως, είπεν, ότι είμαι οικογενειάρχης με σύζυγον και τρία ανήλικα παιδιά, τα οποία εγκαταλείπω τελείως απροστάτευτα και άνευ περιουσίας. Αλλά βαδίζω προς τον θάνατον βέβαιος ότι τόσον οι συγγενείς όσον και οι φίλοι μου και εν γένει οι συμπατριώται μου θα φροντίσουν τα….»(Βλ. «Ο Φιλελεύθερος», 20.9.1956).

Συγγενείς των μελλοθανάτων, μιλώντας στον «Φ» είπαν ότι «εύρον τους νέους εντελώς ψυχραίμους, ετοίμους να αντιμετωπίσουν τον θάνατο. Τον Μιχαήλ Κουτσόφταν εύρον οι οικείοι του ψάλλοντα θρησκευτικούς ύμνους και το “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει”. Μόλις αντίκρισε την σύζυγόν του Ευγενίαν, της είπε: Θέλω να σταθής ανταξία μου, δεν θέλω κλάματα και λύπες. Προς την μητέραν του Ελένην Κυριάκου Κουτσόφταν είπεν ότι ήλθε η ώρα διά να δείξη ότι είναι πραγματική Ελληνίς μητέρα. Πρέπει να ξέρετε ότι όταν θα βαδίζω εις την αγχόνην την νύχταν της Πέμπτης θα ψάλλω τον εθνικόν μας ύμνον. Εν συνεχεία συνέστησεν εις τους αδελφούς και αδελφάς του, Πέτρον, Κώσταν, Παρασκευούν και Ολυμπιάδα να παρηγορήσουν την μητέρα των. Αδέλφια μου, είπε, θα πάω να εύρω τον μακαρίτην πατέρα μας» (Βλ. «Ο Φιλελεύθερος», 20.9.1956).

Στα ρεπορτάζ ο «Φ» έδινε πλήρεις περιγραφές για τα τραγικά γεγονότα: «Η αγωνία και η συγκίνησις έφθασαν εις το κατακόρυφον κατά την 1ην μεταμεσονύκτιον ώραν, ότε, ως εγένετο αντιληπτόν, επλησίαζε η ώρα της εκτελέσεως. Την 1.3΄ μεταμεσονύκτιον ηκούσθη να ψάλλεται από εκατοντάδες πρόσωπα εντός των Φυλακών ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος. Ηκολούθησε σιγή διά μερικά δευτερόλεπτα. Την 1 ώραν και 4 λεπτά ηκούσθησαν φωναί: ‘Ο Θεός Μαζί σας. Αντίο παιδιά. Είσθε αθάνατοι’, που εγέμισαν τον αέρα. Έν λεπτόν αργότερον, εν μέσω μιας μικράς μεν αλλά κατανυκτικής σιωπής, εκατοντάδες προσώπων έψαλον το ‘αιωνία η μνήμη’» (Βλ. «Ο Φιλελεύθερος», 23.9.1956).

Ο ιερέας των φυλακών αιδεσιμότατος Παπαντώνιος Ερωτοκρίτου δήλωσε σε συντάκτη του «Φ» ότι όταν κοινώνησε τους μελλοθάνατους και τους έκανε το Άγιο Ευχέλαιο ήταν εντελώς ψύχραιμοι. «Την 12.45 μεταμεσονύκτιον οι 3 νεαροί ωδηγήθησαν εις την αγχόνην ενώ έψαλλον ζωηρώς τον Εθνικόν Ύμνον. Την στιγμήν που θα εξετελούντο ηκούσθησαν εκ του δωματίου της αγχόνης διάφορα συνθήματα, τα οποία ούτοι εκραύγαζαν. Περί την 2αν πρωινήν ωδηγήθην πλησίον του δωματίου της αγχόνης, όπου είδον 3 φέρετρα. Ετράβηξα τα σκεπάσματά των και αντίκρυσα τους τρεις εκτελεσθέντας νεκρούς, έσκυψα και τους φίλησα. Τα πρόσωπά των ήσαν ήρεμα. Μετά τους έψαλλα την νεκρώσιμον ακολουθίαν. Τέλον, μετεφέρθην διά του ιδίου οχήματος εις την οικίαν μου. Κατά την διάρκειαν της νεκρωσίμου ακολουθίας παρίσταντο και οι κ.κ. Άιρον και Άκερς» (Βλ. «Ο Φιλελεύθερος», 23.9.1956).
Οι τρεις εκτελεσθέντες ετάφησαν στο Κοιμητήριο των Κεντρικών Φυλακών, δίπλα από τους τάφους των Μιχαλάκη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου, Ανδρέα Ζάκου, Ιάκωβου Πατάτσου και Χαρίλαου Μιχαήλ.

Πηγή

Το είδαμε στο Ιστολόγιο Εθνική Παιδεία

Απογραφή στην Αλβανία (1-15 Οκτωβρίου 2011) : Οι βορειοπειρώτες καλούνται να δηλώσουν την Ελληνική και Ορθόδοξή τους ταυτότητα.

1-15 Οκτωβρίου 2011.Για 1η φορά η Αλβανία δίνει τη δυνατότητα σε όσους συμμετάσχουν στην απογραφή να ΔΗΛΩΣΟΥΝ προαιρετικά την εθνικότητα και το θρήσκευμά τους.

Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, ειδικά αυτοί που προέρχονται από τις ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ως μειονοτικές περιοχές (Κορυτσά, Χειμάρρα, Πρεμετή, Άρτα Αυλώνας κλπ) γα 1η φορά μπορούν να δηλώσουν και να καταγράψουν επίσημα την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ τους. 

Την ίδια δυνατότητα έχουν για 1η φορά και οι Έλληνες βλάχοι της Β.Ηπείρου (που παρά την ανυπαρξία του Ελληνικού κράτους συνεχίζουν να αρνούνται στη μεγάλη τους πλειοψηφία την ρουμανική προπαγάνδα και δηλώνουν ξεκάθαρα και αυτοί την Ελληνικότητά τους).   

Τότε ...
Ας δούμε πόσο σημαντικές είναι οι απογραφές που έγιναν εκεί στο παρελθόν:

"... με βάση την τουρκική απογραφή του 1908, κατοικούσαν εκεί 326.778 χριστιανοί και 174.802 μουσουλμάνοι."

"Από μια άλλη στατιστική (του Geografico de Agostini της Ρώμης) προκύπτει ότι το 1907 σε ολόκληρη την Ήπειρο κατοικούσαν 452.000 κάτοικοι από τους οποίους οι 297.000 ήταν χριστιανοί και οι 155.000 μουσουλμάνοι."

Πηγή: Wikipedia

Ας θυμηθούμε τι συνέβαινε στη Μοσχόπολη Κορυτσάς:

Πολλοί Μοσχοπολίτες έμποροι στη Βενετία, στη Βιέννη, στην Οδησσό, την Κωνσταντινούπολη και άλλα σημαντικά κέντρα της εποχής ενίσχυσαν οικονομικά την πατρίδα τους και συντέλεσαν στην ίδρυση σχολείου, περίπου το 1700. Το σχολείο, με την ονομασία, «Ελληνικόν Φροντιστήριο» εξελίχθηκε σε σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο της περιοχής, το 1744 αναβαθμίστηκε από δωρεές και μετονομάστηκε σε «Νέα Ακαδημία». Εκεί δημιουργήθηκε και το δεύτερο τυπογραφείο στον χώρο του υπόδουλου ελληνισμού (μετά από αυτό της Κωνσταντινούπολης), το 1731, με πρωτοβουλία του ιερομόναχου Γαβριήλ Κωνσταντινίδη.

Πηγή: Wikipedia

Όταν ιδρύθηκε το Αλβανικό κράτος το 1912-1913, οι Βορειοηπειρώτες αντέδρασαν ανακηρύσσοντας την Αυτονομία τους, την οποία πέτυχαν τον Μάϊο του 1914 έχοντας πολεμήσει στον νικηφόρο Αυτονομιακό αγώνα. 

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1940,  η πόλη της Κορυτσάς υποδέχθηκε σύσσωμη με Ελληνικές σημαίες -που ευλαβικά κρατούσαν κρυμμένες- τον Ελληνικό στρατό.

και σήμερα:

Σήμερα, 100 χρόνια αργότερα, έχοντας  μεσολαβήσει το δικτατορικό καθεστώς του Χότζα που έστελνε φυλακή και εξορία αν τολμούσες να πεις έστω και μία λέξη στα Ελληνικά,  οι Κορυτσαίοι όπως και τόσοι άλλοι Βορειοηπειρώτες καταγράφονται υποχρεωτικά με "Αλβανική" εθνικότητα και δεν αναγνωρίζονται από την Αλβανία ως μέλη της εθνικής μειονότητας.

Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιοχές αφού οι Αλβανοί ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ την -με διεθνής συνθήκες αναγνωρισμένη- εθνική Ελληνική μειονότητα σε ελάχιστα μόνον μέρη.

Σε λίγες εβδομάδες (1-15 Οκτωβρίου 2011) 

στην Αλβανία γίνεται απογραφή. 

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός 

ΚΑΛΕΙΤΑΙ ξεκάθαρα να δηλώσει 

την ΕΛΛΗΝΙΚΗ και ΟΡΘΟΔΟΞΗ του ταυτότητα.

Κανένας δεν έχει αμφιβολία ότι η απογραφή αυτή δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. 

Η νοθεία και οι Αλβανικές μεθοδεύσεις πάντα υπήρχαν και θα υπάρξουν και τώρα. 

Η "μουδιαμένη" όμως σύσταση της Ομόνοιας-ΚΕΑΔ  για ΑΠΟΧΗ από την απογραφή, λίγες μόλις ημέρες πριν ξεκινήσει, έρχεται μάλλον ως συνέπεια της έλλειψης προετοιμασίας αφήνοντας  για μία ακόμη φορά υπόνοιες για νέες συμφωνίες -όσων κατευθύνουν την ηγεσία της- κάτω από το τραπέζι.

Σίγουρα τέτοιες ανακοινώσεις λίγο πριν την έναρξη του αγώνα δεν βοηθάνε ειδικά τις μη αναγνωρισμένες ζώνες όπου οι βορειοηπειρώτες για 1η φορά θα καταγράψουν την ύπαρξή τους.

1-15 Οκτωβρίου 2011.

Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου καλούνται να επιστρέψουν και να δηλώσουν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ τους εθνικότητα και την ΟΡΘΟΔΟΞΗ τους ταυτότητα.

Από το προσκλητήριο αυτό δεν πρέπει να λείψει κανείς.

Ιστολόγιο Αντιπαρακμή

Ακολουθούν σχετικές ανακοινώσεις:

Η Ομόνοια Κορυτσάς καλεί τους Βλάχους της Αλβανίας να μη φοβηθούν να δηλώσουν  την ΕΛΛΗΝΚΗ τους καταγωγή στην απογραφή.

Όσες παρατυπίες και αν συμβούν κατά την απογραφή δεν πρέπει να χάσουμε την  ευκαιρία   
Σε ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε σε αλβανικά μέσα ενημέρωσης, η Ομόνοια Περιφέρεια Κορυτσάς, κάνει έκκληση στους Βλάχους της Αλβανίας να μην φοβηθούν να δηλώσουν την Ελληνική τους καταγωγή, στην απογραφή που πρόκειται να γίνει τον ερχόμενο Οκτώβρη.

Η συγκεκριμένη οργάνωση έχει έδρα την Κορυτσά και λειτουργεί ανεξάρτητα από την ΔΕΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ» με έδρα τους Αγίους Σαράντα και πρόεδρο το Βασίλη Μπολάνο. Η σύσταση της προέκυψε μάλλον μετά από πρωτοβουλία του Γενικού Πρόξενου Κορυτσάς κ. Οικονόμου, για την αναδιοργάνωση του τοπικού παραρτήματος, καθώς είχε πολλά χρόνια που δεν λειτουργούσε. Οι πρωτεργάτες αυτής της αναδιοργάνωσης αρνήθηκαν να αποδεχτούν τον νεοεκλεγέντα (νεοδιορισμένο κατ αυτούς) Γρηγόρη Καραμέλιο ως πρόεδρο της Ομόνοιας Κορυτσάς, για τους λόγους που είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο. Ο Ελληνόβλαχος Ναούμ Ντίσος που πρωτοστατούσε της αναδιοργάνωσης, προχώρησε στην σύσταση νέας οργάνωσης (αναγνωρίστηκε με απόφαση πρωτοδικείου), λειτουργώντας ανεξάρτητα.

Στον ένα χρόνο λειτουργίας τους μάλιστα ανέπτυξαν έντονη δραστηριότητα, αποτέλεσμα της οποίας ήταν και ο καταδικασμός του κ. Ντίσου από την αλβανική «δικαιοσύνη» με ένα χρόνο φυλάκισης, για τον καλλωπισμό του μνημείου των Ελλήνων πεσόντων από τον πόλεμο του 40,’ στη Μπομποστίτσα Κορυτσάς.

Πριν από μία εβδομάδα, μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης έκαναν αίτηση στην INSTAT – αρμόδια αρχή για την απογραφή – για να συμπεριφερθούν στην ομάδα απογραφής πληθυσμού, κάτι που σχολιάστηκε ειρωνικά από τα αλβανικά μέσα.
Πηγή

Ο Πρόεδρος της Ομόνοιας Περιφέρειας Κορυτσάς Ναούμ Ντίσο, σε δηλώσεις του σε αλβανικά μέσα εξέφρασε την αντίθεση του στην δήλωση Γ. Σ. της Ομόνοιας  

«… Η δήλωση αυτή ήταν αναμενόμενη. Ο σημερινή ηγεσία που δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα στη μειονότητα, αποφάσισε να την καταστρέψει εν μια νυκτί. Αυτός ο κύριος (εννοώντας το Μπολάνο) δεν έχει καταλάβει ότι ο Ελληνισμός στην Αλβανία εργάστηκε εδώ και πολλά χρόνια για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο που καλούμαστε όλοι να συμβάλουμε σε αυτό το ιστορικό γεγονός και όχι να δημιουργούμε θόρυβο και εντυπώσεις…

Ποιανού το παιχνίδι παίζουν; Ποιον κοροϊδεύουν;  Τι εννοούν ότι θα κάνουν δική τους απογραφή; Και εάν υποθέσουμε ότι θα ήταν εφικτό, ποιος θα την αναγνωρίσει; …

… Καλούμε όλα τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, όχι μόνο στην Κορυτσά αλλά και σε όλη την Αλβανία να συμμετέχουν στην απογραφή και να δηλώσουν χωρίς φόβο και πολύ σκέψη την ελληνική τους εθνικότητα…».

Πηγή

Δελτίο τύπου: Η "Νε.Β" για την Απογραφή Πληθυσμού στην Αλβανία 

Καλούν Ομόνοια ΚΕΑΔ, ΜΕΓΚΑ και τοπικούς άρχοντες να βγάλουν κοινή απόφαση για την απογραφή

Πηγή

Κάποιος .. θέλει να σου μιλήσει

Μεταφέρουμε τη δροσιά ενός γέροντα.

Έχοντας την ευλογία του, μια παρέα (του alithiafm από την Κάλυμνο) τον βιντεοσκόπησε στο Άγιο Όρος.
Δείτε το βίντεο, είναι σαν να υποδέχεται τον καθένα μας στο κελί του.
Είναι σαν να μιλάει στον καθένα μας.

Μεταφέρουμε την δροσιά της παρουσίας και των λόγων του
μεταφέρουμε τη δροσιά Παραδείσου ..

Ακολουθούν τα 2 βίντεο:

Ευχαριστούμε το Ιστολόγιο Hellas-Orthodoxy απ όπου και είδαμε το βίντεο,

επιμέλεια φωτο: Αντιπαρακμή

Nigel Farage: 3 ξένοι δικτάτορες (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) μερικής απασχόλησης ΣΚΟΤΩΣΑΤΕ την Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Καταγγελτικός, δυναμικός, αποκαλυπτικός,
υπάρχουν ακόμη Ευρωπαίοι ηγέτες με ΣΘΕΝΟΣ και φωνή:

http://www.youtube.com/watch?v=dalr-I-FDpQ

Ο αγώνας ενάντια στην Κάρτα του Πολίτη ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Μία ακόμη μητρόπολη πήρε τη σκυτάλη: Ανταπόκριση από εκδήλωση στην Κατερίνη

Τὴν Κυριακὴ 18 Σεπτεμβρίου 2011 καὶ ὥρα 11.30 π.μ. πραγματοποιήθηκε στὴ αἴθουσα τοῦ Συνεδριακοῦ κέντρου τοῦ Δήμου Κατερίνης ἐκδήλωση-ἐνημέρωση γιὰ τὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη. 

Μέσα σὲ μία κατάμεστη αἴθουσα οἱ δύο προσκεκλημένοι ὁμιλητὲς ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου προηγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Μεγάλου Μετεώρου καὶ ὁ δικηγόρος στὸν Ἄρειο Πάγο κ Δῆμος Θανάσουλας ἀνέλυσαν τὸ θέμα διεξοδικὰ μὲ τὶς εἰσηγήσεις τους καὶ στὴν συνέχεια ἔδωσαν ἀπαντήσεις σὲ δεκάδες ἐρωτήσεις τῶν ἀκροατῶν. 

Ἡ θέση τοὺς ἦταν ξεκάθαρα ἐναντίον τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη γιατί μὲ τὴν κάρτα αὐτὴ παραβιάζονται κατάφορα θεμελιώδη δικαιώματα τῶν πολιτῶν. 

Ἡ ἐκδήλωση ἦταν συνδιοργάνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κίτρους Κατερίνης καὶ Πλαταμῶνος καὶ τῆς Ἕνωσης Θεολόγων Νομοῦ Πιερίας.

Αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να δείτε το βίντεο με τη συνέντευξη του πατρός Αρσενίου Βλιακόφτη:


Ευχαριστούμε μία ακόμη φορά το Ιστολόγιο Ρωμαίϊκο-Οδοιπορικό

ΚΑΛΕΣΜΑ: ΤΡΙΤΗ 20/9 στις 9πμ στο ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ. Στηρίζουμε τους άντρες της ΜΥΑ.

Αύριο (Τρίτη 20/9/2011), το πρωϊ στις 9,  έξω από το Ναυτοδικείο Πειραιά, συμπαραστεκόμαστε στους άνδρες της ΜΥΑ, στα βατράχια του Λιμενικού που μπήκαν στο στόχαστρο των γνωστών ανθελληνικών κέντρων και στέκονται ΑΔΙΚΑ στο εδώλειο των κατηγορουμένων.

 Μαζί μας παίρνουμε ΜΟΝΟ τις Ελληνικές ψυχές μας και Ελληνικές Σημαίες. Τέλος χαιρετίζουμε το κάλεσμα του Πανελληνίου Συνδέσμου Βατραχανθρώπων και καλούμε τους πάντες να ανταποκριθούν και ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ το κάλεσμα και να στηρίξουν με την παρουσία τους... 

Τρίτη 20/9 στις 9πμ Έξω από το Ναυτοδικείο Πειραιά, Λιμάνι Ζέας (πασαλιμάνι) Ακτή Μουτσόπουλου Τρύφωνα 66... 
http://www.patriwtes.gr/2011/09/209-9.html

Ειδοποιήστε φίλους κ γνωστούς.

Νεότερη Ενημέρωση:

Η δίκη πήρε αναβολή για τις 16 Δεκεμβρίου.
Έξω από το Ναυτοδικείο συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες Έλληνες για να στηρίξουν τους άντρες της ΜΥΑ.

ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ

Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Kevin Rudd προέτρεψε τους μουσουλμάνους που θέλουν να ζουν κάτω από τον Ισλαμικό νόμο της Σαρία, να φύγουν από τη χώρα του!

Συγκεκριμένα δήλωσε:

«Έτσι είναι και άμα τους αρέσει!

Βαρέθηκα να ανησυχούμε σε αυτή τη χώρα μήπως προσβάλουμε ένα άτομο ή την κουλτούρα του.

Η κουλτούρα μας εξελίχθηκε σε δύο αιώνες γεμάτους αγώνες, προσπάθειες και νίκες από εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες.

Η κύρια γλώσσα που μιλάμε είναι τα Αγγλικά. Όχι τα Ισπανικά, τα Λιβανέζικα ή οποιαδήποτε άλλη.

Οπότε αν θέλετε να γίνετε μέρος της κοινωνίας μας, μάθετε την γλώσσα μας!

Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό…Αυτό είναι …γεγονός: Χριστιανοί άνδρες και γυναίκες, με χριστιανικές αρχές ίδρυσαν αυτή τη χώρα…Αρμόζει λοιπόν, να το δείχνουμε πάνω στους τοίχους των σχολείων μας. Αν ο Θεός σας προσβάλει, σας προτείνω να βρείτε άλλο μέρος του κόσμου για να ζήσετε, διότι σ’ εμάς ο Θεός είναι μέρος της κουλτούρας μας.

Θα δεχθούμε αυτά που πιστεύετε χωρίς ερωτήσεις.

Αυτό που ζητάμε είναι να δεχθείτε κι εσείς αυτό που πιστεύουμε εμείς, και να ζήσετε μαζί μας με αρμονία, χαρά και ειρήνη.

Αυτή είναι η δική μας χώρα η δική μας γη και ο δικός μας τρόπος ζωής και θα σας προσφέρουμε κάθε ευκαιρία να τα απολαύσετε και εσείς.

Όμως μόλις χορτάσετε να παραπονιέστε, να γκρινιάζετε και να μουρμουρίζετε για τη σημαία μας, τον όρκο πίστεως στη χώρα μας που δίνετε όταν παίρνετε την υπηκοότητα, τα χριστιανικά μας πιστεύω, τον τρόπο ζωής μας, τότε σας ενθαρρύνω να εκμεταλλευτείτε μία άλλη μεγάλη ελευθερία της Αυστραλίας:

Το δικαίωμα να φύγετε!

Αν δεν είσαστε ευχαριστημένοι, τότε φύγετε! Δεν σας φέραμε εδώ με το ζόρι.

Εσείς διαλέξατε να έρθετε.

Οπότε δεχθείτε τη χώρα που εσείς διαλέξατε!»

Σχόλιο ΑντιΠαρακμής:

Ο δικός μας πολιτισμός δεν εξελίχθηκε μέσα σε δύο αιώνες όπως στην Αυστραλία αλλά μέσα σε χιλιετίες!

Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι η Ελληνική!

Και ναι, είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Είμαστε υπέρ της ανεξιθρησκίας γι’ αυτό δεν θα επιβάλουμε σε κανένα να αλλάξει θρήσκευμα.

Όποιος θέλει όμως να ενσωματωθεί στην Ελληνική κοινωνία θα πρέπει τουλάχιστον να μπει στον κόπο να μάθει Ελληνικά και να σεβαστεί την ιστορία και τον πολιτισμό μας!

Οι φωνές των σφαγιασθέντων στην Πηγάδα του Μελιλαγά ΖΗΤΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Επέτειος μνήμης.

Σεπτέμβριος 1944 οἱ Γερμανοὶ φεύγουν κι ὁ ἀέρας τῆς Ἐλευθερίας πνέει στὴν Πελοπόννησο, ἀλλὰ τὰ βάσανα δὲν τελειώνουν! 9 Σεπτεμβρίου 1944, οἱ κομμουνιστοσυμμορίτες ἐπιτίθενται στὴ πόλη τῆς Καλαμάτας μὲ δύο Συντάγματα καὶ χιλιάδες χωρικοὺς ποὺ ἐπιστράτευσαν βιαίως. Μετὰ ἀπὸ μάχη συντρίβουν τὴν ἄμυνα τῆς πόλεως καὶ καταλαμβάνουν τὴν Καλαμάτα, σφάζοντας καὶ ρημάζοντας! Μία μεγάλη φάλαγγα ἀπὸ πολεμιστὲς τῆς Καλαμάτας καὶ πολὺς ἄμαχος πληθυσμὸς κατευθύνονται πρὸς τὸ Μελιγαλά, γιὰ νὰ γλυτώσουν!

Τὸ πρωϊ τῆς 13ης Σεπτεμβρίου 1944 ἀρχίζει ἡ ἐπίθεση τῶν κομμουνιστοσυμμοριτῶν κατὰ τοῦ Μελιγαλᾶ. Ὁ Μελιγαλᾶς ἀντιστέκεται! Οἱ Ἕλληνες πατριῶτες, πολεμοῦν σὰν λιοντάρια. Τὴν ἑπόμενη μέρα οἱ κομμουνιστὲς μὲ προδοσία, κατορθώνουν καὶ εἰσχωροῦν στὶς γραμμὲς τῶν ἀμυνομένων. Ὁ Μελιγαλᾶς πέφτει στὰ χέρια τῶν ἐξαγριωμένων Ἐλασιτῶν κι ἀκολουθοῦν σκηνὲς φρίκης καὶ ντροπῆς γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος.

Σφάζονται 41 τραυματίες στὸ Νοσοκομεῖο κι ὅλο τὸ ἰατρικὸ προσωπικό. Γυναικόπαιδα καὶ γέροι κομματιάζονται στοὺς δρόμους, γυναῖκες ἔγκυοι ξεκοιλιάζονται, κοπέλες βιάζονται κτηνωδῶς. Κατεβάζουν τὴν Ἑλληνικὴ σημαία καὶ στὴ θέση της, βάζουν ἕνα κόκκινο πανί. Φυλακίζονται ὅσοι ἀπέμειναν ζωντανοί, τὰ γυναικόπαιδα κλείνονται χωρὶς νερὸ καὶ φαϊ σὲ διάφορα ὑπόγεια. 18 ἔγκριτοι Καλαματιανοὶ ὁδηγοῦνται στὴν Καλαμάτα, ὅπου τους κατακρεουργοῦν καὶ τοὺς κρεμοῦν στὰ πολύφωτά του Δημοτικοῦ φωτισμοῦ τῆς κεντρικῆς πλατείας τῆς Καλαμάτας.

Στὸ τέλος ὅλοι οἱ φυλακισμένοι ὁδηγοῦνται δεμένοι, ἀνὰ τρεῖς, 2 χιλιόμετρα ἔξω ἀπ’ τὸ Μελιγαλὰ στὴ γνωστὴ πηγάδα, γυμνοί, ξυπόλητοι, νηστικοί, διψασμένοι, τραυματίες, ἀσθενεῖς, ἀναγκάζονται νὰ

 βαδίσουν. Ὅσοι δὲν βαδίζουν γρήγορα οἱ κομμουνιστὲς τοὺς σφάζουν ἐπὶ τόπου. Ὅσοι εἶναι δεμένοι μὲ τὸ ἴδιο καλώδιο, σφάζονται κι αὐτοί. Ὅποιος τολμᾶ νὰ μιλήσει, σφάζεται ἀμέσως. Κατὰ μῆκος τῆς διαδρομῆς ἀπὸ τὸ Μπεζεστένι, ἔχουν τοποθετηθεῖ κομμουνιστὲς καὶ προκαλοῦν τὸ πλῆθος φωνάζοντας:

"Θάνατος – θάνατος – θάνατος"

Στὴν Πηγάδα οἱ δήμιοι, μεταφέρουν στὰ χείλη τῆς Πηγάδας κάθε τριάδα καὶ τοὺς σφάζουν μὲ μία μαχαιριὰ στὴν κοιλιὰ ἢ τὴν καρδιὰ τὸ λαρύγγι καὶ τοὺς ρίχνουν μέσα στὴν πηγάδα μαζὶ μὲ πολλοὺς ζωντανούς, μπροστὰ στὰ γεμάτα φρίκη κι ἀποτροπιασμὸ μάτια τῶν συγγενῶν τους, ποὺ ὑποχρεώθησαν νὰ παρακολουθήσουν τὰ βασανιστήρια καὶ τὴν σφαγή τους. Ἡ ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος πληρώνεται ἐδῶ μὲ πολὺ Ἑλληνικὸ αἷμα.

Αὐτὸ συνεχίζεται ἐπὶ τρεῖς ὁλόκληρες μέρες, χωρὶς διακοπῆ, μέχρις ὅτου δὲν ὑπάρχουν ἄλλοι.

Γιὰ πολλοὺς ἐφαρμόζεται ἀγριώτερος τρόπος. Μὲ τσεκούρια καὶ κλαδευτήρια τοὺς κόπτουν χέρια καὶ πόδια, αὐτιὰ καὶ μύτες. Ὁ πυθμένας τῆς Πηγάδας κοχλάζει, τὰ ἔγκατα τῆς γὴς ἀναταράσσονται καὶ βοοῦν, οἱ σάρκες τῶν κρεουργηθέντων σφαδάζουν. Οἱ θρῆνοι κι οἱ κραυγὲς γεμίζουν τὸν ἀέρα! Οἳ σφα­γεῖς μένουν ἀτάραχοι καὶ συνεχίζουν, συνεχίζουν, συνε­χίζουν τὸ μακάβριον ἔργο τους.

Τὸ ἐπίσημο κράτος μέχρι τὸ 1974 τιμοῦσε καὶ μετεῖχε στὸ τελούμενο μνημόσυνο. Μετὰ τὸ 1974 ἀπέχει ἀπὸ τὸ νὰ τιμᾶ τὴν μνήμην τῶν ἀγρίως σφαγιασθέντων πατριωτῶν τοῦ Μελιγαλᾶ. Οἱ συγγενεῖς ὅμως τῶν θυμάτων κι ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς περιφρονώντας τὴν κρατικὴ ἀπαγόρευση καὶ τὴν κατάργηση τοῦ Μνημοσύνου, τιμοῦν τὴν μνήμη τῶν θυμάτων τῆς κομμουνιστικῆς θηριωδίας.

πηγή: http://periklisgiannopoulos.blogspot.com/ 

Ἐμεῖς εὐχόμαστε ὁλόψυχα ὁ Θεὸς νὰ συγχωρήσει τοὺς κομμουνιστοσυμμορίτες γιὰ αὐτὸ τὸ ἀποτρόπαιο ἔγκλημα ποὺ δὲν εἶχε προηγούμενο στὴν ἑλληνικὴ ἂν ὄχι καὶ παγκόσμια ἱστορία καὶ νὰ φωτίσει τὸ ἑλληνικό μας ἔθνος ὥστε μακρυὰ ἀπὸ ανθελληνικές ἰδεολογίες και με ενότητα νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδας.

Πηγή

Επιμέλεια φωτογραφιών: Αντιπάρακμή

Κάλεσμα προς Εκπαιδευτικούς για τη δημιουργία της Ομάδας "Ο Παιδαγωγός"

ΚΑΛΕΣΜΑ

δημιουργίας της

Ομάδας Καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκαίδευσης «Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ»

«… δὲν ἔχω καμία ἀμφιβολία πὼς

ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς  θὰ γκρέμιζε τὰ σχολεῖα. 

Γιατί τὰ σχολεῖα τὰ σημερινὰ προσπαθοῦν νὰ μὴν μάθουν  ὅλα αὐτὰ ποὺ ἤθελε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς (…)

Δὲν εἶναι διαφορετικὲς οἱ ἐποχές μας, τότε ὑπῆρχε ἡ Τουρκιὰ ποὺ ἤθελε νὰ ἀφαιρέσει τὴν πίστη ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων. Γιατί ἤθελαν οἱ Τοῦρκοι νὰ ἀλλάξουν τὴν πίστη;    Γιατί ἤξεραν…

Σήμερα λοιπὸν ἐπιχειροῦν πάλι, σήμερα η παγκοσμιοποίηση ποὺ ἀπειλεῖ νὰ μᾶς κάνει «πολτὸ» καὶ «κιμὰ» ὅλους μας, χωρὶς ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά, χωρὶς πίστη, χωρὶς ἀγάπη στὴν πατρίδα.»

Απόσπασμα από πρόσφατη ομιλία

του Μητροπολίτου Σισανίου  Σιατίστης Παύλου

Επιλέξαμε η  πρώτη μας συνάντηση να γίνει     

την Παρασκευή  30/9/2011, και ώρα 6:30μμ,

στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου  

(βρίσκεται στο προαύλιο του Χαρίσειου Γηροκομείου Θεσσαλονίκης, στην Άνω Τούμπα)

και θα ξεκινήσει με εσπερινό γιατί και στο ξεκίνημά μας

αντλούμε  δύναμη από τη λατρευτική ζωή της εκκλησίας μας.

«Ἐπιθυμοῦμε βαθύτατα ὄχι μόνο νά μήν ἀπεμπολήσουμε τήν μακραίωνη ἑλληνορθόδοξη πολιτισμική μας παράδοση καί νά μήν ἀρνηθοῦμε τή βαρειά πνευματική μας κληρονομιά, ἀλλά καί νά τήν μεταλαμπαδεύσουμε στούς νέους μας, στούς μαθητές μας.

Μέσα στήν παραπαίουσα ἐποχή στήν ὁποία ζοῦμε, ἐποχή κατά τήν ὁποία ἀσύστολα ἀπαξιώνονται ὅλες οἱ ἀξίες πού στήριξαν γιά χιλιετίες τόν Ἑλληνισμό, ἐποχή πού ἡ ἰδεολογική δικτατορία τῶν κάθε κατηγορίας ὀλίγων ὑποχρεώνει σέ σιγή καί νάρκη τούς πολλούς, πού περιχαρακώνονται στόν ἑαυτό τους καί στά βασανιστικά τους προβλήματα, νιώθουμε ἐπάνω μας βαριά τήν εὐθύνη γιά τή νέα γενιά, τήν ἀνερμάτιστη καί ἐγκαταλελειμμένη.

Τή γενιά πού θεωρεῖ τό σχολεῖο ἄχρηστο. Ἄν δέν τό ἀπορρίπτει ἐντελῶς, εἶναι γιατί δέν βρέθηκε ἀκόμη ἄλλος τρόπος πού νά ἀνελίσσεται κανείς ἐπαγγελματικά καί κοινωνικά παρακάμπτοντάς το. Ἀλλά νιώθουμε εὐθύνη καί γιά τή στήριξη τοῦ συναδέλφου ἐκπαιδευτικοῦ.»

Απόσπασμα από κείμενο του

τέως Συμβούλου φιλολόγων π.Χρήστου Κυριαζόπουλου,

από την ανάρτηση   «Η ταυτότητά μας»

(το πλήρες κείμενο θα το βρείτε στο Ιστολόγιό μας: opaidagogos.blogspot.com)

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

6:30 μμ

Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου

Χαρίσειο Γηροκομείο Θεσσαλονίκης

(υπάρχει αρκετός διαθέσιμος χώρος πάρκινγκ)

 

http://opaidagogos.blogspot.com/2011/09/blog-post_14.html