Η "ελληνική" δικαιοσύνη δικάζει Βορειοηπειρώτισσα επειδή δήλωσε "ψευδώς" Ελληνίδα!

Στο δικαστήριο Αγρινίου θα οδηγηθεί η 69χρονη Αθηνά Χαϊδη, το γένος Βίτου, από τον Άγιο Βασίλειο (φωτογραφία) της Επαρχίας Λουκόβου των Αγίων Σαράντα, με την κατηγορία της ψευδούς δήλωσης εθνικότητας.

Η κυρία Αθηνά η οποία γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1945, είδε πριν λίγες μέρες να της αφαιρείται το Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς, επειδή η αρμόδια υπηρεσία διαπίστωσε ότι δεν έχει ελληνική εθνικότητα! 

Για τους Ελλαδίτες γραφειοκράτες προφανώς δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία ούτε το όνομα της, ούτε τα ονόματα των αδερφών της Ηρακλή, Οδυσσέα, Θεμιστοκλή και Καλλιρρόη, ούτε το όνομα και η ιστορία του χωριού καταγωγής της.

Έτσι στις 2 Μαΐου, επτά ημέρες πριν τα γενέθλια της, η κα Αθηνά Χαϊδη, γιαγιά του υποψήφιου δημοτικού συμβούλου Αθηναίων με τον συνδυασμό του
Ηλία Κασιδιάρη Θωμά Χαϊδη, θα κληθεί να απολογηθεί στο δικαστήριο Αγρινίου. Δεν της έφτανε η αγωνία που έζησε πέρσι ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο με την ολοήμερη κράτηση του γιου της Ρομπέρτο και του εγγονού της Θωμά από τις αλβανικές Αρχές, τώρα θα ταλαιπωρείται και από την ελληνική Δικαιοσύνη, αναγκασμένη να έρθει στο Αγρίνιο από το Λούκοβο.

 
Βέβαια μην ξεχνάμε ότι ελληνικής ταυτότητας δικαιούνται και με το "παραπάνω" όσοι κατάγονται από τη Σκόδρα, την Τροπόγια, τη Σομαλία ή το Μπαγκλαντές αλλά όσοι έχουν καταγωγή από τη Βόρειο Ήπειρο και τυγχάνει να είναι και συγγενείς δηλωμένων Ελληνόψυχων εθνικιστών τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.     

Αύγουστος 2013: ο εγγονός της Αθηνάς Χαϊδη, καταθέτει στεφάνι στον τάφο του εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα στη Χειμάρα

Ας ελπίσουμε ότι η περιπέτεια της αυτή θα έχει αίσια κατάληξη.

Πηγή

ΣΧΟΛΙΟ: 
Μπορεί να διαφωνούμε ως αισθητική επιλογή με το ξυρισμένο κεφάλι του εγγονού της -που δεν παραπέμπει σε Ελληνικά πρότυπα- αλλά κάποιοι Κυβερνητικοί ιθύνοντες πρέπει να μάθουν να σέβονται τουλάχιστον τους γέροντες της Βορείου Ηπείρου. Αρκετά υπέφεραν τον καιρό του Ενβέρ Χότζα και του Ραμίζ Αλία. Φτάνει.

Οι εκτοπισμένοι διαφημίζουν τον Τούρκο κατακτητή

Οι σκέψεις που θα διατυπώσω έχουν σχέση με την ακολουθία και περιφορά του Επιταφίου στον Άγιο Γεώργιο τον Εξορινό, ύστερα από 58 ολόκληρα χρόνια. Το «μέγα γεγονός» είναι επίτευγμα του δημάρχου Αμμοχώστου, Αλέξη Γαλανού. Ή καλύτερα επιτεύχθηκε μετά από συνεννόηση και συμφωνία των δυο δημάρχων της Αμμοχώστου.

Πρώτο κέρδος για τους Τούρκους. Τους αναγνωρίσαμε ότι η Αμμόχωστος έχει τον δικό της νόμιμο Τούρκο δήμαρχο και είναι ο ένας από τους δύο δημάρχους. Όπως λέμε «οι δυο ηγέτες». Σε λίγο θα λέμε τα δύο συνιστώντα κράτη, οι δυο πρόεδροι κι έτσι θα αποφύγουμε τη διχοτόμηση.

Προσπάθησα να ανακαλύψω έστω κι ένα κέρδος ή όφελος που θα έχουν οι ‘Ελληνες, χριστιανοί της Κύπρου από αυτή τη «μυσταγωγία». Δεν βρήκα κανένα όφελος. Και οι διοργανωτές μιλούν μόνο για την «κατάνυξη», τη «συγκίνηση», τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης. Δηλαδή ποιας εμπιστοσύνης και ποιας συνεργασίας; Πώς θα νιώσουν εμπιστοσύνη ή πώς θα συνεργαστούν όσοι θρησκευόμενοι νιώσουν τη θρησκευτική κατάνυξη στον Άγιο Γεώργιο τον Εξορινό και όχι στην εκκλησία της γειτονιάς τους;

Η περιφορά του Επιταφίου είναι ιστορικό γεγονός, μας λέει ο ένας δήμαρχος. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και δεύτερος δήμαρχος, με τον οποίο συνεργάζεται αρμονικά. Και γιατί να μη συνεργάζεται ο δεύτερος δήμαρχος, αφού εξυπηρετούμε τόσο πολύ τα συμφέροντα της κατοχικής δύναμης;

Την Παρασκευή τα κανάλια στην Κύπρο και στο εξωτερικό σε ζωντανή μετάδοση θα
προβάλουν το ιστορικό γεγονός. Και όλος ο κόσμος θα δει τους χριστιανούς να συμμετέχουν με κατάνυξη σε μια θρησκευτική μυσταγωγία. Προϊστάμενος της μυσταγωγίας θα είναι ο Επίσκοπος Αμμοχώστου - Κωνσταντίας. Δεν θα παραστεί άραγε και κανένας υπουργός ή βουλευτής του δικού μας συνιστώντος κρατιδίου;

Οι δικοί μας μπαλονάδες θα λένε: «Βλέπετε πόσο ειρηνικά μπορούμε να ζούμε συναδελφωμένοι. Αυτά τα καλά θα φέρει η επανένωση, εκτός από την ανάπτυξη». Και οι ξένοι που δεν ξέρουν, θα λένε: «Οι Τούρκοι σέβονται τα θρησκευτικά δικαιώματα και την ελεύθερη άσκησή τους στις περιοχές που βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία τους. Υποδέχονται σε παλιές εκκλησίες τους εκτοπισμένους κατοίκους της Αμμοχώστου, που ήρθαν να τελέσουν την περιφορά του Επιταφίου στην εκκλησία τους. Κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν τα προηγούμενα χρόνια, επειδή η Κύπρος είναι χωρισμένη σε δυο περιοχές». Οι Τούρκοι παίρνουν τα εύσημα. Σε μας μένει η κατάνυξη.

Τα μαντάτα είναι ότι οι δυο περιοχές θα επανενωθούν. Είναι ακόμα ότι οι Τούρκοι σέβονται τη θρησκευτική ελευθερία και τους τόπους λατρείας των χριστιανών.
Τέτοια τηλεοπτική διαφήμιση δεν μπορούσαν ποτέ να την έχουν οι κατακτητές. Γιατί για να γυριστεί αυτή η διαφήμιση χρειάζεται και η συμμετοχή κομπάρσων που, όπως λέει ο δήμαρχος, θα ξεπεράσουν τις τρεις χιλιάδες. Περαστικά μας. Πρόσω ολοταχώς προς την επανένωση. Και προσοχή, με τάξη στα οδοφράγματα, μην ταλαιπωρηθείττε.
Εμάς, τους απορριπτικούς και τους λυσηφοβικούς, αφήστε μας πίσω. Δεν θέλουμε λύση. Προτιμούμε τη διχοτόμηση, που την εκφράζουν παραστατικά οι δύο δήμαρχοι, και δεν πάμε για έλεγχο διαβατηρίων στα οδοφράγματα.

του Πέτρου Θ. Παντελίδη

Πηγή

+ επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης: "Απόψε κάποιοι Ορθόδοξοι (στη Β.Ήπειρο) δεν κάνουν Πάσχα."

Ελλάς, Φλώρινα, Πάσχα 1976.
Ο αγωνιστής Ιεράρχης Αυγουστίνος Καντιώτης  ΔΕΝ ξεχνάει τους Έλληνες που ζούνε στην κομμουνιστική Αλβανία (στη Β.Ήπειρο) στους οποίους επιβλήθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς υποχρεωτική αθεΐα από το 1967
(αποσχηματίστηκαν οι ιερείς, οι εκκλησίες γκρεμίστηκαν ή έγιναν στάβλοι και αποθήκες, απαγορεύθηκαν οι εικόνες και να φορούνε σταυρό, απαγορεύθηκε η τέλεση μυστηρίων (βαπτίσεων, γάμων) κλπ).  

Ακούστε τον:

Δὲν εἶνε ντροπή, παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος νὰ κάνουν διαδηλώσεις καὶ νὰ σπᾶνε τζάμια γιὰ τὰ δικαιώματα λαῶν ποὺ βρίσκονται μακριά (λ.χ. γιὰ τὴ Χιλή), καὶ νὰ μὴ συγκινοῦνται γιὰ τὰ δεινὰ ποὺ ὑφίστανται Χριστιανοὶ ἀδελφοί τους ποὺ εἶνε πολὺ πιὸ κοντά (ὅπως ἦταν λ.χ. πρὶν λίγα χρόνια ἡ Ἀλβανία);  

Αὐτὴ τὴν ὥρα ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας μαρτυροῦν· 
δὲν εἶνε μῦθος αὐτό. Μιλῶ ἔξω ἀπὸ τὴν πολιτική. Δὲν εἶμαι ὑπουργὸς νὰ μιλῶ μὲ γλῶσσα διπλωματίας εἶμαι ἱεράρχης, συνεχίζω μιὰ παράδοσι μεγάλη καὶ ὀφείλω νὰ βροντοφωνήσω, ὅτι
ἀπόψε κάπου οἱ ὀρθόδοξοι δὲν κάνουν Πάσχα, ἀπαγορεύεται νὰ χτυπήσουν οἱ καμπάνες….

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης 

τὴν 25-4-1976 στὴν θ. λειτουργία

Σε μια άλλη του ομιλία, ο αγωνιστής επίσκοπος αναφέρει:
Τέταρτο πασχάλιο χαιρετισμὸ ἀπευθύνουμε σὲ κάποιους ποὺ δὲν πρέπει νὰ λησμονήσουμε. Καὶ πῶς νὰ τοὺς λησμονήσουμε; ἂν τοὺς λησμονήσουμε, θὰ είμεθα ἀνάξιοι Ἕλληνες.
Ἀπευθύνουμε λοιπὸν ἐγκάρδιο χαιρετισμὸ στοὺς ἀλυτρώτους Χριστιανοὺς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου, τῆς Κύπρου, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Ἀνατολικῆς Ῥωμυλίας καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾴκης, τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου, ἀλλὰ καὶ στοὺς ὀρθοδόξους τῆς Ἁγίας Γῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἰεροσολύμων, καθὼς καὶ στοὺς ὁμοδόξους ἀδελφοὺς τῆς καθῃμαγμένης Σερβίας καὶ τοῦ ἐρειπωμένου Κοσσυφοπεδίου. Ἡ ὀρθόδοξος Ἑλλὰς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς λησμονήσῃ.

(...) Καὶ ὀφείλουμε τὴν ὥρα αὐτὴ νὰ διαμαρτυρηθοῦμε ἐντονώτατα γιὰ τὴν καταπίεσι, ποὺ δέχονται ἀδελφοί μας σὲ μέρη ἁγιασμένα ποὺ ἐβάφησαν μὲ αἷμα, ἐκεῖ ποὺ δὲν χτυποῦν σήμερα καμπάνες. Ὄμορφες ἐκκλησιὲς ἔγιναν ἐρείπια ἢ ἀποθῆκες ἢ σταῦλοι ζῴων, καὶ σήμαντρα δὲν ἠχοῦν, καὶ ἱερεῖς δὲν λειτουργοῦν, καὶ Χριστιανοὶ δὲν κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.
(...) Καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ποὺ μαρτύρησε στὴ Βόρειο Ἤπειρο, νὰ εἶνε μαζί τους· κ᾿ ἐμεῖς νὰ εμαστε νοερῶς κοντά τους. Ἂς παρακαλέσουμε ἀκόμα τὸ Θεό, νὰ φωτίσῃ τοὺς ἡγήτορας καὶ τοὺς κυβερνήτας τῶν λαῶν, νὰ παύσουν τὸν φανερὸ ἢ συγκεκαλυμμένο ἀντιχριστιανικὸ διωγμό, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλο ἀπάνθρωπο διωγμὸ (...)

(ἱ. ναὸς Ἁγίας Τριάδος Πτολεμαΐδος Πάσχα στὴν Β΄ Ἀνάστασι 14-4-1974, Ολόκληρη η ομιλία εδώ)

Να θυμίσουμε ότι ένας άλλος αγωνιστής Ιεράρχης, ο επίσκοπος Κονίτσης Σεβαστιανός, κάθε Πάσχα, έβαζε μεγάλα ηχεία στο ακριτικό Μαυρόπουλο (χωριό πολύ κοντά στα ΕλληνοΑλβανικά σύνορα) για να ακούνε από τα μεγάφωνα οι αδερφοί μας το Χριστός Ανέστη και να ελπίζουν ότι και η Βόρειος Ήπειρος θα Αναστηθεί (δείτε εδώ)!

 

Φεβρουάριος 1994, επέτειος αυτονομίας Β.Ηπείρου: ο μητροπολίτης Σεβαστιανός, αν και ταλαιπωρημένος από την μάχη με τον καρκίνο, διαδηλώνει -για τελευταία φορά-στα σύνορα, στο φυλάκιο της Κακαβιάς, με νέους της ΣΦΕΒΑ. Λίγους μήνες αργότερα (Δεκέμβριος 1994) ο Σεβαστιανός πέρασε στην αιωνιότητα. (Πηγή φωτογραφιών)

Κακαβιά (διακρίνεται το Ελληνικό φυλάκιο), Φεβρουάριος 1994, διαδήλωση της ΣΦΕΒΑ με αίτημα την Αυτονομία της Β.Ηπείρου

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του π.Αυγουστίνου:

«…Καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω» (Ἰω. 1,10)

            Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο. Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶνε τὸ προοίμιο, ἡ ἀρχή, τοῦ τετάρτου εὐαγγελίου, ποὺ ἔγραψε ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰωάννης.

            Ἂν κοιτάξετε ἐπάνω στὸν θόλο ἑνὸς βυζαντινοῦ ναοῦ, θὰ δῆτε ὅτι σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τέσσερα σφαιρικὰ τρίγωνα, τὰ λεγόμενα κοῖλα τρίγωνα, εἶνε ζωγραφισμένος ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης καὶ δίπλα του ἕνας ἀετός. Ὁ ἀετὸς συμβολίζει τὸ ὕψος τῆς θεολογίας,·ὅπως ὁ ἀετὸς πετάει ὑψηλότερα ἀπ᾽ ὅλα τὰ πουλιά, ἔτσι καὶ ὁ Ἰωάννης, ἐμπνευσμένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, μὲ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο πετάει πολὺ ψηλά· περνάει τὸν ἥλιο τ᾽ ἀστέρια καὶ τοὺς γαλαξίες, ἀγγίζει τὰ κράσπεδα τῆς θεότητος καὶ γίνεται θεατὴς τοῦ ἀοράτου κόσμου.

            Καὶ στὸ μυστικὸ ἐρώτημα ποὺ ὑπάρχει σὲ κάθε ἄνθρωπο, στὸ ἐρώτημα «ποιός τὰ ἔκανε ὅλα αὐτά;», στὸ ὁποῖο ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ οὔτε θὰ μπορέσῃ ποτὲ νὰ δώσῃ ἀπάντησι, ἀπαντᾷ ὁ εὐαγγελιστὴς σήμερα καὶ λέει· «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ἰω. 1,1)· ὅτι τὰ πάντα, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα, ἔγιναν διὰ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου, διὰ τοῦ Χριστοῦ· «πάντα δι᾽ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν» (ἔ.ἀ. 1,3).

            Τὰ πάντα, τὰ μέγιστα καὶ τὰ ἐλάχιστα. Ποιά εἶνε τὰ μέγιστα; Οἱ οὐράνιες σφαῖρες, τὰ σμήνη τῶν ἄστρων. Ποιά εἶνε τὰ ἐλάχιστα; Στὴ γενεά μας ἐπεφύλασσε ὁ Θεὸς νὰ δῇ τὸ θάμβος τῆς δημιουργίας. Ποιός τὸ περίμενε; τὸ μικρότερο δημιούργημα, τὸ ἐλάχιστο δημιούργημα, εἶνε τὸ ἄτομο. Τί εἶνε τὸ ἄτομο; Ἕνα ἐλάχιστο μέρισμα τῆς ὕλης. Καὶ ἀποτελεῖ μιὰ μικρογραφία τοῦ πλανητικοῦ συστήματος· στὴ μέση ἔχει πυρῆνα, ἕνα μικρὸ «ἥλιο», καὶ γύρω του στρέφονται ἄλλα σωματίδια. Ὁ Χριστὸς λοιπὸν εἶνε ὁ δημιουργὸς τῶν μικρῶν καὶ τῶν μεγάλων πλανητῶν, ὅλων τῶν μικρῶν καὶ τῶν μεγάλων πραγμάτων.

            Ἀλλ᾽ ἀπόψε δὲν εἶνε ἡ ὥρα οὔτε ἔχουμε δυνάμεις νὰ φιλοσοφήσουμε καὶ νὰ θεολογήσουμε ἐπάνω στὸ εὐαγγέλιο. Εἶνε ὕψος «δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς» (Ἀκάθ. ὕμν. Α΄,3α΄)· καὶ γλῶσσα ἀγγέλου ἀκόμα δὲν μπορεῖ νὰ περιγράψῃ τὸ μεγαλεῖο του, ποὺ τὸ θαύμασαν θεολόγοι καὶ φιλόσοφοι. Θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας μόνο σὲ μία μικρὴ φράσι τοῦ εὐαγγελίου, ἡ ὁποία λέει· «…καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω» (Ἰω. 1,10), ὅτι δηλαδὴ ὁ κόσμος δὲν τὸν γνώρισε.

            Δὲν εἶνε περίεργο, ἀγαπητοί μου, ὅ τι ὁ κόσμος, ἐνῷ ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ δημιουργός του, δὲν τὸν γνώρισε. Διότι ποιόν κόσμο ἐννοεῖ ἐδῶ; Ἐννοεῖ τὸν κόσμο ποὺ εἶνε μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, τὸν κόσμο ἐκεῖνον ποὺ ὡς πρόγραμμα ἔχει τὸ «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α´ Κορ. 15,32). Ὁ κόσμος αὐτὸς «οὐκ ἔγνω» τὸν Χριστόν, δὲν μπόρεσε νὰ τὸν νιώσῃ, δὲν τὸν γνώρισε. Γι᾽ αὐτοὺς ὁ Χριστὸς παρέμεινε ἄγνωστος.

            Στὴν Ἰθάκη τὴν ἀρχαία ἐποχὴ ὑπῆρχε ἕνας βασιλιᾶς, ὁ περίφημος Ὀδυσσεύς. Ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρίδα του, περιπλανήθηκε εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια, καὶ τέλος ἐπέστρεψε στὸ νησί. Ἐπέστρεψε ὅμως ἀγνώριστος ἀπὸ τὶς κακουχίες. Κανείς δὲν τὸν γνώρισε. Ἕνας μόνο τὸν γνώρισε. Ποιός; ἕνα γέρικο σκυλί. Τό ᾽χε ἀφήσει μικρὸ κουτάβι, μεγάλωσε καὶ γέρασε. Μόνο αὐτὸ τὸ σκυλὶ τὸν ἀναγνώρισε, κούνησε τὴν οὐρά του καὶ ψόφησε. Αὐτὰ λέει ὁ Ὅμηρος. Καὶ ἕνας νεώτερος συγγραφεύς, ὁ Τζοβάννι Παπίνι, στὸ περίφημο ἔργο του Ἱστορία τοῦ Χριστοῦ συνεχίζει. Ὅ,τι συνέβη, λέει, στὸ βασιλιᾶ τῆς Ἰθάκης, συνέβη στὸν μεγάλο Βασιλέα ἐμπρὸς στὸν ὁποῖο ὅλοι οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ὠχριοῦν. Ἦρθε στὸν κόσμο, ποὺ αὐτὸς ἔπλασε, καὶ «ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω», δὲν τὸν γνώρισε· καὶ ὄχι μόνο δὲν τὸν γνώρισε, ἀλλὰ καὶ τὸν ὕβρισε, τὸν συκοφάντησε, τὸν διέβαλε καὶ τέλος τὸν σταύρωσε στὸν Κρανίου τόπον.

            «Ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω». Ἀλλ᾽ ὄχι μόνο τότε· καὶ ἐν συνεχείᾳ, καὶ μέχρι σήμερα παραμένει ἄγνωστος. Ναί, παρὰ τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν, καὶ στὸν αἰῶνα μας γιὰ τοὺς πολλοὺς παραμένει ἄγνωστος. Μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι ὁ σημερινὸς κόσμος, τῆς προηγμένης τεχνολογίας, τῶν πυραύλων καὶ τῶν φώτων, ὁ κόσμος τῆς Δύσεως καὶ τῆς Ἀνατολῆς «οὐκ ἔγνω» τὸν Χριστόν. Θέλετε παραδείγματα;

            Δὲν εἶνε πολλὰ χρόνια, ποὺ μία ἐκλεκτὴ γυναίκα τῆς Εὐρώπης, διανοουμένη, ἡ τέως βασίλισσα τῆς Ὁλλανδίας Βιλελμίνη (1890-1948) ἐξέδωσε ἕνα μικρὸ βιβλίο μὲ τίτλο «Ὁ Χριστὸς ὁ ἄγνωστος». Σ᾽ αὐτό, παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴ σημερινὴ φράσι τοῦ εὐαγγελίου «ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω», ἀπέδειξε μὲ γεγονότα, ὅτι ἡ γηραιὰ ἤπειρος τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἄλλοτε ὡς ἄξονα τοῦ πολιτισμοῦ της εἶχε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὕψωσε χριστιανικοὺς ναοὺς γοτθικούς καὶ ἄλλους, αὐτὴ ἡ Εὐρώπη ἀπελάκτισε πλέον τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἀγνοεῖ.

            Καὶ στὴν Ἀμερική, τὴν ἄλλη σημαντικὴ χώρα, δὲν εἶνε πολλὰ χρόνια ποὺ ἔγινε μιὰ μεγάλη δημοσιογραφικὴ ἔρευνα. Ρώτησαν τοὺς Ἀμερικανούς.·Ποιό πρόσωπο ἢ πρᾶγμα κατέχει τὴν πρώτη θέσι στὴ ζωή σας καὶ κυριαρχεῖ στὴν ψυχή σας; Καὶ τ᾽ ἀποτελέσματα τί ἔδειξαν; ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ μεγάλη χώρα ἀλλοιώθηκε τὰ χρόνια αὐτά. Τὶς πρῶτες θέσεις κατέλαβαν μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα· πρώτη –καὶ μὲ μεγάλη διαφορά– ἦλθε ἡ μόδα, μετὰ ἦλθε τὸ σέξ, μετὰ τὸ ποδόσφαιρο, ἡ πολιτική, τὸ ἐμπόριο κ.ἄ.. Καὶ ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος; κατέλαβε μία κατωτάτη θέσι στὴν κλίμακα τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν Ἀμερικανῶν. Μάλιστα.

            Ὁ Χριστὸς στὴν Εὐρώπη εἶνε ἄγνωστος, ἡ Ἀμερικὴ τὸν κατατάσσει στὸ τέλος τῶν ἐνδιαφερόντων της. Καὶ ἐμεῖς; Ὤ ἐμεῖς!… Θέλετε τεκμήριο; Τί εἶνε σήμερα; Πάσχα, ἡμέρα ποὺ κατ᾽ ἐξοχὴν ἀνήκει στὸν Κύριο. Ἐρωτῶ ὅλους, κ᾽ ἐσᾶς καὶ τὸν ἑαυτό μου εἶνε γιὰ μᾶς ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος τὸ πρῶτο πρόσωπο; κατέχει τὴν πρώτη θέσι στὴν καρδιά μας; ποιό εἶνε ἐκεῖνο ποὺ κυριαρχεῖ σήμερα στὴ ζωή μας;… Δὲν εἶμαι καρδιογνώστης, δὲν γνωρίζω τὰ βάθη σας· ἀπαντῆστε λοιπὸν ἐσεῖς. Πῆτε μου τί συζητᾶτε, νὰ σᾶς πῶ τί εἶστε ὅ,τι ἀγαπάει ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸ καὶ συζητάει. Ἂν μποροῦσα σήμερα τὸ μεσημέρι, νὰ εἶχα τρόπο νὰ ἄκουγα, τί συζητήσεις θὰ γίνουν μέσα᾽ στὰ σπίτια! Νὰ εἶστε βέβαιοι, ὅτι γιὰ ὅλα θὰ συζητήσουν·γιὰ τὰ παιδιά τους, γιὰ τὶς γυναῖκες τους, γιὰ τὰ ἐμπόριά τους, γιὰ τὶς ἐπιστῆμες κ.τ.λ.·γιὰ ἕνα μόνο δὲν θὰ συζητοῦν, γιὰ τὸ Χριστό – περὶ αὐτοῦ εἶμαι βέβαιος. Ἄγνωστος λοιπὸν ὁ Χριστὸς καὶ σ᾽ ἐμᾶς; Δυστυχῶς δὲν μᾶς συγκινεῖ πλέον, ὅπως συγκινοῦσε τοὺς πατέρες καὶ τοὺς προγόνους μας. Μόνο μὲ τὰ χείλη ὑμνοῦμε τὸ Χριστό. Ἀλλὰ στενὴ προσωπικὴ σχέσι ἔχουμε μαζί του; Προχθές ψάλαμε «Αἱ γενεαὶ πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσφέρουσι, Χριστέ μου» (ἐγκώμ. Γ΄ στάσ.)· «Χριστέ μου» λέμε, ἀλλὰ τὸ «μου» ἐκεῖνο λείπει ἀπὸ τὴ ζωή μας.

            Ἂς μὴν εἴμαστε ὅμως ἀπαισιόδοξοι. Ὄχι. Μολονότι ζοῦμε σὲ ἐποχὴ σκότους καὶ τὰ μαῦρα νέφη πυκνώνονται σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ ἰδιαιτέρως στὴ γωνία αὐτὴ τῶν Βαλκανίων ποὺ ζοῦμε, δὲν εἴμαστε ἀπαισιόδοξοι. Ἀφοῦ ἀναστήθηκε ὁ Κύριος, ἡ λέξι «ἀπελπισία» σβήστηκε ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῶν Χριστιανῶν. Οἱ πιστοὶ ὀρθόδοξοι, ὅπου κι ἂν ζοῦν τὸν κόσμο, ἀγωνίζονται μὲ καρτερία καὶ ἐλπίδα, ἀκόμα καὶ στὶς χῶρες ποὺ ἡ πίστις τοῦ Χριστοῦ διώκεται. Διότι καὶ σήμερα ὑπάρχει διωγμός. Μπορεῖ ἐμεῖς νὰ ἔχουμε εἰρήνη – ἂς δοξάζουμε τὸ Θεὸ γι᾽ αὐτό·κάπου ἀλλοῦ ὅμως οἱ Χριστιανοὶ δοκιμάζονται σκληρά.

            Δὲν εἶνε ντροπή, παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος νὰ κάνουν διαδηλώσεις καὶ νὰ σπᾶνε τζάμια γιὰ τὰ δικαιώματα λαῶν ποὺ βρίσκονται μακριά (λ.χ. γιὰ τὴ Χιλή), καὶ νὰ μὴ συγκινοῦνται γιὰ τὰ δεινὰ ποὺ ὑφίστανται Χριστιανοὶ ἀδελφοί τους ποὺ εἶνε πολὺ πιὸ κοντά (ὅπως ἦταν λ.χ. πρὶν λίγα χρόνια ἡ Ἀλβανία); Αὐτὴ τὴν ὥρα ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας μαρτυροῦν· δὲν εἶνε μῦθος αὐτό. Μιλῶ ἔξω ἀπὸ τὴν πολιτική. Δὲν εἶμαι ὑπουργὸς νὰ μιλῶ μὲ γλῶσσα διπλωματίας εἶμαι ἱεράρχης, συνεχίζω μιὰ παράδοσι μεγάλη καὶ ὀφείλω νὰ βροντοφωνήσω, ὅτι ἀπόψε κάπου οἱ ὀρθόδοξοι δὲν κάνουν Πάσχα, ἀπαγορεύεται νὰ χτυπήσουν οἱ καμπάνες….

            Ἀλλὰ ζῇ Κύριος! Μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ ἀναστὰς Χριστὸς δὲν θὰ πάψῃ ποτὲ νὰ λατρεύεται καὶ νὰ ἀγαπᾶται στὸν κόσμο ἀπὸ μιὰ χούφτα ἀνθρώπων –διότι πάντοτε τὸ ποίμνιο εἶνε μικρό (βλ. Λουκ. 12,32)–, μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτή, σὲ κλίμα γαλήνης καὶ εἰρήνης, ἑορτάζουμε τὴ μεγάλη αὐτὴ ἡμέρα καὶ λέμε κ᾽ ἐμεῖς ἐκ βάθους καρδίας· «Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ Σωτήρ, ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς· καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σε δοξάζειν» (Ἀκολ. Ἀναστ.· βλ. Παρακλ. ἦχος πλ. β΄, ἀπόστ. Σαββ.).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 25-4-1976 στὴν θ. λειτουργία, την είδαμε εδώ

ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Άρθρο του Rolf Dobelli, συγγραφέα του βιβλίου «the art of thinking clearly» («Η τέχνη της καθαρής σκέψης») dobelli.com

Οι ειδήσεις κάνουν κακό στην υγεία. Οδηγούν σε φόβο και επιθετικότητα, μειώνουν τη δημιουργικότητα και την ικανότητα σας να σκεφτόμαστε. Η λύση; Σταματήστε να τις καταναλώνετε.

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, κάποιοι τυχεροί ανάμεσά μας κατανόησαν τους κινδύνους που φέρνει στη ζωή μας η υπεραφθονία των τροφίμων (παχυσαρκία, διαβήτης) και ξεκίνησαν ν' αλλάζουν τη διατροφή τους. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι οι ειδήσεις ​​είναι για τον εγκέφαλο, ότι η ζάχαρη για το σώμα. Οι ειδήσεις είναι εύκολο να χωνευτούν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας τροφοδοτούν με μικρές μπουκιές από ασήμαντα θέματα, μεζέδες που δεν αφορούν πραγματικά τη ζωή μας και δεν απαιτούν σκέψη. Αυτός είναι ο λόγος που δεν αισθανόμαστε σχεδόν καθόλου κορεσμό. Σε αντίθεση με τα βιβλία και τα μακροσκελή άρθρα (που απαιτούν σκέψη), μπορούμε να καταναλώνουμε απεριόριστες ποσότητες ευκολοχώνευτων ειδήσεων. Σήμερα, έχουμε φτάσει στο ίδιο σημείο που βρισκόμασταν πριν 20 χρόνια όσο αφορά με τις πληροφορίες σχετικά με τα τρόφιμα. Αρχίζουμε πια να αναγνωρίζουμε πόσο τοξικές μπορεί να είναι οι ειδήσεις.

Οι ειδήσεις παραπλανούν

Σκεφτείτε το ακόλουθο συμβάν (δανεισμένο από τον Nicholas Nassim Taleb). Μια γέφυρα καταρρέει ενώ διέρχεται ένα αυτοκίνητο. Σε τι θα εστιάσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Στο αυτοκίνητο. Στον οδηγό. Από πού ερχόταν. Πού πήγαινε. Πώς βίωσε την κατάρρευση (εάν επέζησε). Αλλά όλα αυτά είναι ασήμαντα. Ποιο είναι το σημαντικό; Η κατασκευαστική αναξιοπιστία της γέφυρας. Αυτός ήταν ο υποκρυπτόμενος κίνδυνος στη συγκεκριμένη περίπτωση και ενδεχομένως υφίσταται και σε άλλες γέφυρες. Όμως, το αυτοκίνητο δημιουργεί πιο εύκολα εντυπώσεις, είναι συγκεκριμένο και όχι αφηρημένο, και είναι μια είδηση πιο εύκολη να αναπαραχθεί.

Οι ειδήσεις μας οδηγούν στο να ζούμε με μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη κινδύνου στο μυαλό μας. Έτσι, η τρομοκρατία είναι υπερτιμημένη. Το χρόνιο στρες υποτιμημένο. Η κατάρρευση της Lehman Brothers υπερτιμημένη. Η δημοσιονομική επιπολαιότητα υποτιμημένη. Οι αστροναύτες υπερτιμημένοι. Οι

νοσοκόμες υποτιμημένες.

 Το να εκτίθεσαι στον Τύπο είναι παραλογισμός. Βλέποντας στην τηλεόραση ένα αεροπορικό δυστύχημα μεταβάλλεται η αντίληψη σας ως προς αυτόν τον κίνδυνο, ανεξάρτητα από την πραγματική πιθανότητα που υπάρχει να συμβεί. Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι μπορείτε αυτό να το αντισταθμίσετε με την προσωπική σας περισυλλογή. Οι τραπεζίτες και οι οικονομολόγοι - οι οποίοι έχουν ισχυρά κίνητρα για να αντισταθμίζουν τους κινδύνους που μεταδίδονται από τις ειδήσεις - έδειξαν ότι δεν μπορούν. Η μόνη λύση: σταματήστε την κατανάλωση ειδήσεων.

Οι ειδήσεις είναι ασήμαντες

Από τις περίπου 10.000 ειδήσεις που έχετε διαβάσει τους τελευταίους 12 μήνες, μπορείτε να αναφέρετε μια που σας βοήθησε να πάρετε μια καλύτερη απόφαση για ένα σοβαρό θέμα που αφορά τη ζωή σας, την καριέρα σας ή την επιχείρησή σας; Ουσιαστικά, η «κατανάλωση» ειδήσεων δεν είναι σημαντική για τη ζωή σας. Αλλά οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τι είναι σημαντικό, ενώ ευκολότερα αναγνωρίζουν τι είναι είδηση. Το σημαντικό εναντίον της είδησης είναι η βασική διαμάχη στην σύγχρονη εποχή. Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί θέλουν να πιστεύετε ότι οι ειδήσεις σας προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Πολλοί όντως το πιστεύουν. Ανησυχούν όταν χάνουν τη ροή των ειδήσεων. Στην πραγματικότητα, η κατανάλωση ειδήσεων αποτελεί ανταγωνιστικό μειονέκτημα. Όσο λιγότερο καταναλώνετε ειδήσεις, τόσο μεγαλύτερο το πλεονέκτημα σας.

Οι ειδήσεις δεν έχουν ερμηνευτική αξία

Οι ειδήσεις είναι φυσαλίδες που αναδύονται στην επιφάνεια από έναν βαθύτερο κόσμο. Θα σας βοηθήσει η συσσώρευση γεγονότων να αντιληφθείτε τον κόσμο; Δυστυχώς, όχι. Η σχέση λειτουργεί αντίστροφα. Τα σημαντικά ζητήματα δεν αποτελούν ειδήσεις. Όσο περισσότερα δήθεν γεγονότα προσλαμβάνετε μέσω των ειδήσεων τόσο λιγότερο διακρίνετε την μεγάλη εικόνα. Εάν η πολύ πληροφόρηση οδηγούσε σε μεγαλύτερη οικονομική επιτυχία, οι δημοσιογράφοι θα βρισκόντουσαν στην κορυφή της πυραμίδας των πλουσίων. Όμως δεν συμβαίνει.

Οι ειδήσεις είναι τοξικές για τον οργανισμό

Ενεργοποιούν συνεχώς το μεταιχμιακό σύστημα. Οι ιστορίες πανικού προκαλούν την απελευθέρωση γλυκοκορτικοειδών (κορτιζόλη). Αυτό απορυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα και αναστέλλει την απελευθέρωση των αυξητικών ορμονών. Με άλλα λόγια, το σώμα σας βρίσκεται σε κατάσταση χρόνιου στρες. Υψηλά επίπεδα των γλυκοκορτικοειδών προκαλούν διαταραχή της πέψης, έλλειψη ανάπτυξης (κυττάρων, μαλλιών, οστών), νευρικότητα και ευαισθησία στις λοιμώξεις. Άλλες πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν το φόβο, την επιθετικότητα, απώλεια περιφερειακής όρασης και απευαισθητοποίηση.

Οι ειδήσεις αυξάνουν τα γνωστικά λάθη

Οι ειδήσεις τροφοδοτούν το μέγιστο από τα γνωστικά λάθη : προκατειλημμένη επιβεβαίωση. Όπως είπε ο Warren Buffett: «Ο άνθρωπος είναι πολύ καλός στο να ερμηνεύει όλες τις νέες πληροφορίες, έτσι ώστε να παραμένουν άθικτα τα συμπεράσματα που είχε εκ των προτέρων εξάγει». Οι ειδήσεις επιτείνουν αυτό το ελάττωμα. Γινόμαστε επιρρεπείς σε υπερβολική αυτοπεποίθηση, αναλαμβάνουμε ανόητα ρίσκα και υποτιμούμε πραγματικές ευκαιρίες. Οι ειδήσεις επιδεινώνουν επίσης άλλο ένα γνωστικό λάθος. Ο εγκέφαλος μας διψά για ιστορίες που «βγάζουν νόημα» – ακόμη και αν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Κάθε δημοσιογράφος που γράφει «Η αγορά κινήθηκε λόγω του X» ή «Η εταιρεία χρεοκόπησε λόγω του Ψ» είναι ηλίθιος. Έχω απηυδήσει με αυτό το φθηνό τρόπο «ερμηνείας» του κόσμου.

Οι ειδήσεις αναστέλλουν τη σκέψη

Η σκέψη απαιτεί συγκέντρωση. Η συγκέντρωση απαιτεί χρόνο χωρίς διακοπές. Οι σύντομες ειδήσεις είναι ειδικά σχεδιασμένες για να διακόπτουν. Σαν τους ιούς, παραπλανούν τον οργανισμό για να τον βλάψουν. Οι ειδήσεις μας κάνουν ρηχούς, επιπόλαιους στοχαστές.

Αλλά το χειρότερο, επηρεάζουν σοβαρά τη μνήμη. Υπάρχουν δύο τύποι μνήμης. Η «χωρητικότητα» της μακροπρόθεσμης μνήμης είναι σχεδόν άπειρη, αλλά η λειτουργική μνήμη είναι περιορισμένη και εξαντλείται όταν αποθηκεύει ποσότητες ευτελών δεδομένων. Η διαδρομή από τη βραχυπρόθεσμη στη μακροπρόθεσμη μνήμη λειτουργεί ως σημείο φραγής στον εγκέφαλο, όμως ο,τιδήποτε θέλετε να κατανοήσετε οφείλει να περάσει από εκεί. Εάν η δίοδος μπλοκαριστεί, δεν περνά τίποτα. Και επειδή οι ειδήσεις διασπούν τη συγκέντρωση, αποδυναμώνεται η κατανόηση. Οι ειδήσεις online έχουν ακόμα χειρότερη επίδραση. Μελέτη του 2001 στον Καναδά έδειξε πως η κατανόηση υποχωρεί όσο ο αριθμός των υπερσυνδέσμων (links) σε ένα έγγραφο αυξάνεται. Γιατί; Γιατί κάθε φορά που εμφανίζεται ένας υπερσύνδεσμος ο εγκέφαλος θα πρέπει να αποφασίσει αν θα τον επιλέξει, κάτι που αποσπά την προσοχή.

Οι ειδήσεις λειτουργούν σαν ναρκωτικό

Καθώς οι ιστορίες ξετυλίγονται θέλουμε να μάθουμε πώς συνεχίζονται. Με εκατοντάδες αφηγήσεις στο μυαλό μας, αυτή η λαχτάρα γίνεται όλο και πιο συναρπαστική και τελικά δύσκολο να αγνοηθεί. Παλιά οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι πυκνές συνδέσεις που σχηματίζουν κάπου 100 δισεκατομμύρια νευρώνες στον εγκέφαλο μας παγιώνονται όταν ενηλικιωνόμαστε. Αυτό δεν ισχύει. Τα νευρικά κύτταρα διαρκώς «σπάνε» παλιές συνδέσεις και σχηματίζουν καινούριες. Όσο περισσότερες ειδήσεις καταναλώνουμε, τόσο περισσότερο ασκούμε τα νευρωνικά κυκλώματα που διατίθενται για πρόχειρα διαβάσματα και πολλαπλά καθήκοντα, ατροφώντας εκείνα που χρησιμοποιούνται για εμβριθή ανάγνωση και επικεντρωμένη σκέψη. Οι περισσότεροι καταναλωτές ειδήσεων – ακόμη και αν υπήρξαν μανιώδεις αναγνώστες βιβλίων – έχουν απολέσει την ικανότητα να αφομοιώσουν μακροσκελή άρθρα ή βιβλία. Μετά από τέσσερις, πέντε σελίδες κουράζονται, η συγκέντρωσή τους εξαφανίζεται, γίνονται ανήσυχοι. Δεν οφείλεται στο ότι γέρασαν ή στο ότι το πρόγραμμά τους επιβαρύνθηκε. Είναι επειδή η φυσική δομή του εγκεφάλου τους άλλαξε.

Οι ειδήσεις είναι σπατάλη χρόνου

Αν διαβάζετε εφημερίδα για δεκαπέντε λεπτά κάθε πρωί, μετά ενημερώνεστε για δεκαπέντε επιπλέον λεπτά ενώ γευματίζετε και δεκαπέντε λεπτά πριν κοιμηθείτε, προσθέστε πέντε λεπτά εδώ και εκεί ενώ εργάζεστε, συνυπολογίζεστε τον χρόνο περισπασμού και συγκέντρωσης ξανά, θα διαπιστώστε ότι χάνετε τουλάχιστον μισή ημέρα κάθε εβδομάδα. Οι πληροφορίες δεν είναι πλέον σπάνιο αγαθό. Αλλά η προσοχή είναι. Συνήθως αποφεύγετε επιπολαιότητες με τα χρήματα, τη φήμη ή την υγεία σας. Γιατί το κάνετε με το μυαλό σας;

Οι ειδήσεις μάς κάνουν αδρανείς

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία αφορούν πράγματα που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε. Η καθημερινή επανάληψη ειδήσεων για πράγματα που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε, μας κάνει παθητικούς. Μας συνθλίβει μέχρι που υιοθετούμε μια απαισιόδοξη κοσμοθεώρηση, απευαισθητοποιημένη, σαρκαστική και μοιρολατρική. Ο επιστημονικός όρος είναι «επίκτητη ανημπόρια». Είναι λίγο υπερβολικό, αλλά δεν θα με εξέπληττε εάν η κατανάλωση ειδήσεων, τουλάχιστον εν μέρει, συμβάλλει στην ευρέως σήμερα διαδεδομένη κατάθλιψη.

Οι ειδήσεις σκοτώνουν τη δημιουργικότητα.

Τέλος, πράγματα που ήδη γνωρίζουμε περιορίζουν τη δημιουργικότητά μας. Είναι ένας λόγος που μαθηματικοί, λογοτέχνες, συνθέτες και επιχειρηματίες συνήθως παράγουν τα πλέον δημιουργικά τους έργα σε νεαρή ηλικία. Δεν γνωρίζω ούτε έναν πραγματικά δημιουργικό νου που να είναι εθισμένος στην κατανάλωση ειδήσεων – ούτε έναν συγγραφέα, συνθέτη, μαθηματικό, γιατρό, επιστήμονα, μουσικό, σχεδιαστή, αρχιτέκτονα ή ζωγράφο. Από την άλλη, γνωρίζω ένα σωρό άκρως μη δημιουργικά μυαλά που καταναλώνουν ειδήσεις όπως τα ναρκωτικά. Όσοι ψάχνουν για καινούριες λύσεις αγνοούν την ειδησεογραφία. Όσοι την παρακολουθούν, καταλήγουν ξανά στις παλιές.

 Η κοινωνία χρειάζεται τη δημοσιογραφία – αλλά με διαφορετικό τρόπο. Η ερευνητική δημοσιογραφία είναι πάντοτε σημαντική. Χρειαζόμαστε ρεπορτάζ που ελέγχουν τους θεσμούς και αποκαλύπτουν την αλήθεια. Αλλά τα σημαντικά ευρήματα δεν πρέπει να αναδεικνύονται με τη μορφή ειδήσεων. Ουσία εμπεριέχουν τα μακροσκελή άρθρα σε περιοδικά και τα εμπεριστατωμένα βιβλία.



Έχοντας περάσει τέσσερα χρόνια χωρίς να παρακολουθώ ειδήσεις, μπορώ να δω και να αναφέρω τα αποτελέσματα αυτής της ελευθερίας: λιγότερη αποδιοργάνωση, λιγότερο άγχος, βαθύτερη σκέψη, περισσότερο χρόνο, περισσότερες γνώσεις. Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει τον κόπο.

Ο μητροπολίτης, ο αρθρογράφος, ο διανοούμενος και ο Κυπατζής, στο βωμό των ΕΥΡΩ-(πολλών ΕΥΡΩ)-ΕΚΛΟΓΩΝ

Γράφει ο Νϊκος Χειλαδάκης

Κορυφαίος εκκλησιαστικός παράγοντας στο πλευρό της αρχιεπισκοπής που επί χρόνια περιδιαβαίνει εκκλησίες, μοναστήρια και διάφορα γνωστά εκκλησιαστικά μπλογκ και μια γνωστή εφημερίδα με ...

βαρύγδουπα άρθρα του για να διαφημίζει τα «καλά» της Ορθοδοξίας ενώ τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται με «ορθόδοξο» τρόπο να… κατευνάσει την οργή του εκκλησιάσματος που υποφέρει από την λαίλαπα του μνημονίου, αίφνης εμφανίζεται υποψήφιος του μεγαλυτέρου μνημονιακού κόμματος για την ευρωβουλή. Βλέπετε είναι πολλά τα λεφτά για να είσαι ευρωβουλευτής!

Κορυφαίος μητροπολίτης της βορείου Ελλάδας που προβάλλεται επί χρόνια σαν ο «βράχος» της προστασίας των εθνικών μας δικαίων, εμφανίζεται με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο να προτρέπει το ποίμνιο του να ψηφίσει το μνημονιακό κόμμα της ξένης κατοχής στις επόμενες ευρωεκλογές, αδιαφορώντας για τα μεγάλα δεινά που αυτό το κόμμα έχει επιφέρει στον τόπο, για τα αντιχριστιανικά του νομοσχέδια που έχουν καταλύσει κάθε έννοια της οικογενείας, έχουν διαστρέψει το ομολογιακό μάθημα των θρησκευτικών και τελευταία προωθούν την ισλαμοποίηση της ανωτάτης παιδείας.

Κορυφαίος διανοούμενος που τα τελευταία χρόνια ορμώμενος από το «ασφαλές» του καταφύγιο στο εξωτερικό, έρχεται στην Ελλάδα και περιφέρεται στα διάφορα περιφερειακά κανάλια για να διαφημίζει τις μεγαλοπρεπείς του γνώσεις με τα αμέτρητα εκιού του, (που πολλοί τα αμφισβητούν με μεγάλα επιχειρήματα). Σε επαφές που είχαμε μαζί του για να
πάρει ενεργό θέση στα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας με την καταστροφή της κοινωνίας και των χριστιανικών προτύπων, με την λεηλασία της ορθόδοξης ταυτότητας μας, μας απάντησε με το.. «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και συνεχίζει να αναπαύεται στα «μεγαλοπρεπή» του άσυλα στο εξωτερικό.

Κορυφαίος πρωταγωνιστής της πολύκροτης υπόθεσης Οτσαλάν που έχει ηρωοποιηθεί στο μέγιστο βαθμό, μας αποκρύβει επιμελώς ότι ο ίδιος ο Οτσαλάν τον έχει χαρακτηρίσει σαν τον μεγαλύτερο προδότη του και τον αποκάλεσε χαρακτηριστικά, Ιούδα. Αυτός είναι το δεξί χέρι γνωστού επιχειρηματία που έχει κατακλέψει το ελληνικό κράτος και στηρίζει με όλα τα μέσα του την μνημονιακή κατοχική κυβέρνηση, ενώ ο ίδιος αυτός, ο «ήρωας», εμφανίζεται σαν ένα μεγάλο πολιτικό εθνικό κεφάλαιο και περιμένει την κατάλληλη ώρα για να αξιοποιήσει, φυσικά με το αζημίωτο, αυτή την μεγάλη του «ηρωοποίηση».

Ζούμε ένα ανεπανάληπτο διασυρμό όλων των αξιών μας από αυτούς που υποτίθεται ότι μάχονται για αυτές. Τα δέλεαρ των ευρωεκλογών είναι, πολύ κολακευτικά για να… αξιοποιήσουν όλοι το «ένδοξο» παρελθόν τους, πολλοί να εκλεγούν και στη συνέχεια να καααάθονται στις παχιές πολυθρόνες των Βρυξελών και άσε τους άλλους και την χώρα να πνίγεται στην ανέχεια και τους Έλληνες να αυτοκτονούν μαζικά. 

Η πικρή αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί έχουν παίξει με άθλιο τρόπο με τα εθνικά συμφέροντα, με την ορθόδοξη παράδοση μας, με όλες τις πατροπαράδοτες αξίες μας, ενώ αδιαφορούν στην συνεχιζόμενη λεηλασία της εθνικοθρησκευτικής μας ταυτότητας και στο αποκορύφωμα τους, αυτοδιαφημίζονται σαν οι καλλίτεροι υπερασπιστές αυτών που έχουν προδώσει με τον χειρότερο τρόπο. Το πιο θλιβερό είναι ότι μαζί τους έχουν και ορισμένα εκκλησιαστικά ΜΜΕ και χριστιανικά μπλόγκς που υπηρετούν με αυτόν τον τρόπο την μεγάλη εθνική τους υποκρισία. Ουαί Γραμματείς και Φαρισαίοι! Ευτυχώς που ο Παντοδύναμος μας δείχνει τον δρόμο της αλήθειας και μας αφήνει να γνωρίσουμε, (φυσικά για όσους θέλουν να γνωρίσουν όλους αυτούς τους υποκριτές), με ποιους έχουμε ένα κάνουμε.

Μεγάλη Εβδομάδα και τον Χριστό τον σταύρωσαν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι. Σήμερα την Ελλάδα την σταυρώνουν πάλι αυτοί οι Φαρισαίοι και ένας λαός που παρασύρεται από αυτούς και από την υποκρισία τους. Ως πότε θα πιστεύουμε τους Ιούδες της προδοσίας μας ;

Χριστιανοί Ορθόδοξοι αδελφοί, καλή Ανάσταση!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πηγή

Διαδίκτυο, το σύγχρονο κρυφό σχολειό

Ανεξάρτητοι ιστότοποι και εξαρτημένο σύστημα

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Πριν από δύο εβδομάδες δημοσιεύσαμε στην «Κυριακάτικη «Δημοκρατία» την πληροφορία ότι οι Τούρκοι στήνουν σκηνικό Κριμαίας στη Θράκη και ετοιμάζουν κάθοδο αυτονομιστικού μειονοτικού συνδυασμού στις ευρωεκλογές, για πρώτη φορά μετά το 1989.

Την πληροφορία, η οποία επιβεβαιώθηκε πλήρως –το βράδυ των εκλογών θα δούμε το τουρκοκίνητο κόμμα με 1% σε εθνικό επίπεδο-, είχε την καλοσύνη να αναδημοσιεύσει το kostasxan.blogsopot.gr και μέσω αυτού απλώθηκε απίστευτα μέσα στην πατριωτική διαδικτυακή κοινότητα.

Αίφνης χθες διάβασα σε κυριακάτικη εφημερίδα ένα σημείωμα για την «ακροδεξιά επέλαση» στο ίντερνετ, στο οποίο φωτογραφίζονταν ως “sites μίσους» όλα εκείνα που επιλέγουν να αναπαράγουν και να δημοσιεύουν διαδικτυακές ειδήσεις με συγκεκριμένο εθνικό προσανατολισμό. Ανάμεσα σε αυτά και το kostasxan, το οποίο θεωρείται περίπου… γιάφκα.

Ορθώς φοβούνται οι συντάκτες μελετών και σημειωμάτων όλους αυτούς τους ιστότοπους. Εγώ που καιρό τώρα τους παρακολουθώ ξέρω καλά ότι έδωσαν φωνή στους αποκλεισμένους από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και, παρά τις κατά καιρούς υπερβολές τους (με τις οποίες, φυσικά, δεν συμφωνώ), αποτελούν γνήσιες φωνές εθνικής ανησυχίας.

Βεβαίως, αντιλαμβάνομαι καλά τους ανησυχούντες, οι οποίοι είναι «φιλελεύθεροι» στο μέτρο που επικρατεί στη δική τους οπτική παντού. Τους είναι δύσκολο να καταλάβουν τη δύναμη που έχουν αυτά τα ιστολόγια. Βλέπετε, τα «ακροδεξιά» ιστολόγια δεν έχουν χορηγούς τράπεζες, επιχειρηματίες, εταιρείες επικοινωνίας. Δεν προπαγανδίζουν με σθένος Σχέδια Ανάν έχοντας
περίεργες χρηματοδοτήσεις.

Σε νέα παιδιά που κάνουν την τρέλα τους ανήκουν τα περισσότερα και φωτίζουν γεγονότα που μας «αρέσει» να προσπερνάμε μέχρι να τα βρούμε μπροστά μας.

Για άλλους, το να είσαι διαρκώς ανήσυχος για την τύχη ενός τμήματος της ελληνικής επικράτειας είναι πατριωτικό, για άλλους, που δεν συγκινούνται καν στην θέα της Ελληνικής Σημαίας και της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου, είναι ακροδεξιό.

Να σα πω κάτι; Δεν ξέρω σε αυτές τις εκλογές, αλλά είμαι βέβαιος ότι στις άλλες, τις εθνικές, το σύστημα θα εκπλαγεί δυσάρεστα με τη διαβρωτική δύναμη του διαδικτύου σε ειδικά κοινά. Θα είναι ο σιωπηρός ρυθμιστής.

Κομμάτι του συστήματος μόλις τώρα άρχισε να καταλαβαίνει τη δυναμική των ατάκτων. Ορισμένοι μάλιστα συστήνουν και ελληνική AGB του διαδικτύου, γιατί οι μετρητές της Alexa φανερώνουν τη γύμνια τους στην επισκεψιμότητα. Πολύ αργά νομίζω. Τους ξέφυγαν. Ο έλεγχος χάθηκε. Μυρίζει τόσο πολύ στημένο το κεντρικό σύστημα ΜΜΕ, που ο πολύς κόσμος ψάχνει να βρει αυτά που δεν του λένε στο κρυφό σχολειό του διαδικτύου.

Με την ευκαιρία: Αν θέλει να ξεστραβωθεί κανείς και να καταλάβει τι προβοκάτσιες ετοιμάζουν οι Τούρκοι στις ευρωεκλογές, ας δει την τελευταία είδηση στο kostasxan. Τη γουρουνοκεφαλή που έριξαν άγνωστοι έξω από ένα τζαμί για να ηλεκτριστούν οι μουσουλμάνοι…

Πηγή «Δημοκρατία»

Σχόλιο ιστολογίου: Ένα ευχαριστώ προς τον κ. Κοττάκη (λαμπρή εξαίρεση στον χώρο του διαδικτύου, που μαζί με λίγους και εκλεκτούς δημοσιογράφους δίνει αγώνα εντιμότητας και του χρέους προς τα ιδανικά με τα οποία μεγάλωσε) είναι πολύ λίγο για να εκφράσει το μέγεθος των συναισθημάτων αυτού του σημειώματος, που αποτελεί τεράστιας ποσότητας «ηθικό καύσιμο» για την συνέχεια της πορείας μας.

Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους επαγγελματίες κονδυλοφόρους του συστήματος σε δικαστικές αίθουσες για τις συκοφαντίες που εκτοξεύουν. Θα τους αντιμετωπίζουμε όμως με την απαξίωσή μας στην ύπαρξή τους και με τον -με όλες τις δυνάμεις μας- αγώνα μας για την αποκαθήλωση των «ιδεών» και των σκοπιμοτήτων που εξυπηρετούν. 

Όσον αφορά τη δημοκρατικότητα των μέσων που χρησιμοποιούν για να προβάλλουν τις «απόψεις» τους, ίσως εάν δημοσίευαν και τα σχόλια στα γραφόμενα των «λαμπρών αρθρογράφων» τους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκονται σε πορεία συνάντησης με την ελευθερία του λόγου, της πολυφωνίας και της δημοκρατίας. Αλλά, επειδή δεν επιτρέπουν ούτε τον σχολιασμό επί της «δημοσιογραφικής ορθότητάς» τους, καλό θα είναι να γνωρίζουν ότι με αυτές τις πρακτικές επιβεβαιώνουν τους… «συκοφάντες» τους. Για τον γνωστό τοις πάσι κύριο Πάσχο Μανδραβέλη, έχουμε μία ευγενική παρατήρηση: "Ο φασισμός βρίσκεται παντού και έχει πολλά πρόσωπα. Ένα από αυτά βρίσκεται στον… καθρέφτη του".Επίσης απευθυνόμενος στον κ. Μανδραβέλη, θέλω να του υπενθυμίσω πως θα πρέπει να γνωρίζει ότι η στοχοποίηση που έγινε εκ μέρους του και εναντίον μου, τον καθιστά προσωπικά υπεύθυνο για οτιδήποτε μπορεί να μου συμβεί στο μέλλον, από κάποια πιθανή επίθεση ακροαριστερών ή άλλων φασιστικών στοιχείων που "κάνουν πάρτι" τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση και καλή αντάμωση να έχουμε, κύριε Κοττάκη, όταν ετούτη η επιτήδεια ρημαδιασμένη από ελληνόφωνους πατρίδα γίνει λεύτερη, με πραγματικά δημοκράτες ανθρώπους να την διοικούν και να την υπερασπίζονται.

Πηγή

Πηγή 2ης φωτογραφίας

«ΠΑΙΔΙΑ έτρεχαν να σωθούν, τ'άρπαζαν οι ΤΟΥΡΚΟΙ από τα χέρια των μανάδων, ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΑΝ τις μάνες, πετούσαν τους άντρες στη θάλασσα»... ΜΙΑ ΑΡΜΕΝΙΣΑ 105 ΕΤΩΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ...

Ήταν παιδί του Πρώτου Μεγάλου Πολέμου, γεννήθηκε σε ένα μακρινό μέρος στα βάθη της Τουρκίας και είναι μια από τις τελευταίες εν ζωή μάρτυρες της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι από τους Τούρκους στις δύο πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα.

Ο λόγος για την Γιεβνιγκέ Σαλιμπιάν η οποία στα 105 της χρόνια απολαμβάνει πλέον το ζεστό αεράκι και την υπέροχη θέα του Μίσιον Χιλς της Καλιφόρνια, σε αντίθεση με την φρίκη που έζησε στα παιδικά της χρόνια, στην πόλη Αιντάμπ, στην οποία γεννήθηκε.
 
 Μια τεράστια ουλή στον μηρό του δεξιού της ποδιού και σημάδια από βουρδουλιές στην πλάτη της, είναι τα σημάδια που της άφησε ο τουρκικός στρατός και η αστυνομία της Τουρκίας στα παιδικά της χρόνια.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1909 και ήταν κόρη του Απος Σαλιμπιάν, Αρμένιου έμπορου χαλκού. Ήταν - όπως τόσοι πολλοί Αρμένιοι - μια οικογένεια της μεσαίας τάξης και ο πατέρας της είχε αρκετούς Τούρκους φίλους. Όταν άρχισαν οι πρώτες απελάσεις, οι Σαλιμπιάνς έμειναν στο σπίτι τους, αλλά η γενοκτονία διήρκεσε μέχρι τις τελευταίους μήνες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου - είχε αρχίσει μέσα σε λίγες εβδομάδες από την Καλλίπολη - και το 1917 έφτασαν στο αποκορύφωμά τους. Η οκτάχρονη τότε Γιεβνιγκέ βρέθηκε με την οικογένειά της, έξω από το σπίτι της.
«Υπήρχαν πολλά παιδιά έξω χωρίς παπούτσια και οι Τούρκοι χωροφύλακες χρησιμοποιώντας μαστίγια, τα

οδηγούσαν στο δρόμο. Λίγα είχαν γονείς. Ήταν απαγορευμένο επίσης να λάβουν τροφή. Οι ήχοι των παιδιών ουρλιάζοντας για να αποφύγουν την απέλαση, με τρυπάνε ακόμα και σήμερα. Ακούω αυτές τις φωνές ακόμα και τώρα», τόνισε η 105χρονη.

Για αυτήν, τα αποτελέσματα του αρμενικού ολοκαυτώματος είναι παραπλήσια με αυτό του εβραϊκού. «Θυμάμαι παιδιά να τρέχουν να σωθούν, να τα αρπάζουν οι Τούρκοι από τα χέρια των μανάδων, να αποκεφαλίζουν μάνες και να πετάνε τους άντρες στη θάλασσα.Οι σφαίρες περνάγανε δίπλα από το κεφάλι μας. Όσοι είχαν την τύχη με το μέρος τους, οδηγήθηκαν στο λιμάνι περιμένοντας τα καράβια που θα μας έπαιρνε μακριά από το σπίτι μας. Οι πιο άτυχοι πιάνονταν αιχμάλωτοι και οδηγούνταν στα βάθη της Τουρκίας, όσοι κατάφερναν να επιβιώσουν δηλαδή, γιατί κάποιοι από αυτούς μεταφέρονταν με τρένα τα οποία είχαν ειδικά βαγόνια τα οποία είχαν διαμορφωθεί σε θαλάμους αερίων», δηλώνει στον «The Indepedent» η Σαλιμπιάν.

Έτσι, πολλοί γονείς σκοτώθηκαν κατά το πρώτο έτος της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1917 και τα ορφανά (δεκάδες χιλιάδες «άγριων παιδιών»), αργότερα εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους.

Τα περισσότερα από αυτά κατέληξαν σε χώρες της Μέσης Ανατολής και η Γιεβνιγκέ, έφτασε μετά από Οδύσσεια 2 ετών στον Λίβανο.

«Θυμάμαι το 1920 όταν μπήκα στον Λίβανο, ήταν λες και βρέθηκα στον παράδεισο. Έμεινα για οκτώ χρόνια σε ένα ειδικό άσυλο για παιδιά. Είχα την ευλογία και την ευτυχία να παντρευτώ μικρή, όμως πάντα ένα κομμάτι μου ήταν κενό. Μου έλειπαν οι γονείς μου και τα αδέρφια μου. Αυτοί (οι Τούρκοι), μου τα πήραν χωρίς λόγο.1.500.000 άνθρωποι χάθηκαν χωρίς λόγο», συμπλήρωσε η υπέργηρη γυναίκα.

 protothema.gr   Πηγή

το είδαμε εδώ

Χριστός ανέστη ΑΔΕΡΦΙΑ!!!

Χριστός Ανέστη!!

Θυμίζουμε παλαιότερες αναρτήσεις μας:

Ένα μκρό παιδί περιγράφει το Πάσχα 

Μήπως είναι παραμύθι η Ανάσταση του Χριστού;

Καλό Πάσχα αδέρφια, Καλή Ανάσταση

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα... 

Σαν σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή 1462 ξεκίνησε το μαρτύριο του Αγίου Ραφαήλ και των συν αυτώ 9 νεομαρτύρων από τους Τούρκους.

 

 Περί τα τέλη Οκτωβρίου – αρχές Νοεμβρίου του έτους 1461, οι Τούρ­κοι επέδραμαν και κυρίευσαν την νήσο Λέσβο.
Τον Απρίλιο του έτους 1462, οι Έλληνες Χριστιανοί κάτοικοι της περιοχής της θερμής, μη ανεχόμενοι την βαρύτατη φορολογία που επιβλήθηκε από τους βάρβαρους κατακτητές, επαναστάτησαν. Κατόπιν αυτού, ο Τούρκος Σουλτάνος Μωάμεθ Β’ εξοργίσθηκε και εξαπέστειλε ένοπλες ορδές με την ρητή εντολή να κα­ταπνίξουν την εξέγερση των Ελλήνων διά πυρός και σιδήρου, πράγμα το οποίο πέτυχαν οι κτηνώδεις βάρβαροι μετά από αγώνα 17 ημερών, αφανίζοντας τους κατοίκους προς παραδειγματισμό.

Την Μεγάλη Πέμπτη, 4ην Απριλίου 1462, ο Επιστάτης της Μονής Ακίνδυνος, έχοντας μεταβεί στην Αγορά του διπλανού προς τη Μονή χωριού για αγορά προμηθειών, πληροφορήθηκε την επικείμενη επιδρομή των Τούρκων κατά της Μονής και έσπευσε αμέσως να πληροφορήσει τον Ηγούμενο πατέρα Ραφαήλ. Αμέσως τότε, ο Ηγούμενος προέβη εις την φύλαξη όλων των Κειμηλίων και Σκευών της Ιεράς Μονής, μέσα σε μυστική κρύπτη, ώστε να μη περιέλθουν στα χέρια των άπιστων βαρβάρων.

Την Μεγάλη Παρασκευή 5ην Απριλίου 1462, οι Τούρκοι κατόπιν υποδείξεως του ανθέλληνα φίλου τους Γερμανοεβραίου Ιατρού Σβάϊτσερ (SWAΪTZER), με αρχηγό τον θηριώδη Αρίφ Αγά, πληροφορήθηκαν ότι ορισμένοι από τους εξεγερθέντες Έλληνες της περιοχής που αντιστέκονταν ακόμη είχαν βρει καταφύγιο στην Μονή.

Με την λήξη της Ακολουθίας του Επιταφίου, επέδραμαν εναντίον της Μονής. Κατά την εκδήλωση της επιθέσεως των Τούρκων, ο ηρωικός Ηγούμενος Ρα­φαήλ, υπέδειξε στους επαναστατημένους Έλληνες που βρίσκονταν εκεί κρυφή δίοδο διαφυγής διά της οποίας τους απέστειλε με ρητή εντολή του στο παρακείμενο Όρος Παντέρα, για να διασωθούν. 0ι Τούρκοι, επιτιθέμενοι με ιδιαίτερο μένος κατά της Μονής, την κατέλαβαν χωρίς να τους αντισταθεί κανείς, συνέλαβαν τους πατέρες, καθώς και όσους λαϊκούς βρήκαν εκεί. Στους συλληφθέντες συγκαταλέγονταν ο Ηγούμενος της Μονής πατήρ Ραφαήλ, ο Διάκονος Νικόλαος, ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, η 12ετής κόρη του Ειρήνη, το ηλικίας 11 μηνών βρέφος Ραφαήλ, ή ορφανή 16ετής ανεψιά του Ελένη, ο Διδάσκαλος του χωριού Θεόδωρος εξ Ηπείρου. Ο Ηγούμενος, με την πεποίθηση ότι ο καλός Ποιμένας ουδέποτε εγκαταλείπει το Ποίμνιο, αλλά θυσιάζεται για χάριν του, παρέμεινε στη Μονή να αντιμετωπίσει τους στυγνούς κακούργους. Επίσης, κατόπιν σταθερής επιμονής τους και με την ελεύθερη τους βούληση, και οι υπόλοιποι που προαναφέρθηκαν παρέμειναν πλησίον του Ηγουμένου αποφασισ­μένοι να του συμπαρασταθούν σθεναρά και να συμμετάσχουν στη θυσία και το μαρτύριο αυτού ως πιστοί εν Χριστώ αδελφοί και ακόλουθοι.

Ο Μοναχός πατήρ Σταύρος καθώς και ο γιος της Μελπομένης και Επιστάτης της Μονής Ακίνδυνος, διέφυγαν την σύλληψη, με προτροπή του Ηγουμένου Ραφαήλ. Θα τελούσαν αργότερα το Ιερό καθήκον του ενταφιασμού των τιμίων Λειψάνων των Μαρτύρων, κατά την πρόβλεψη του ιδίου του Αγίου.

Τα Μαρτύρια των Αγίων
 Από τη στιγμή της συλλήψεως του Ηγουμένου Ραφαήλ τη νύκτα της Μεγάλης Παρασκευής, άρχισαν οι ανακρίσεις, με τον πιο άγριο τρόπο. Αφού οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να πάρουν με τις ανακρίσεις τις πληροφορίες που ήθελαν, άρχισαν τους βασανισμούς.

Πρώτα, άρπαξαν από την αγκαλιά της μητέρας του το 11 μηνών βρέφος Ραφαήλ, το έριξαν στο έδαφος και το φόνευσαν με χτυπήματα και ποδοπατήματα. Την ίδια τη μητέρα του, Μαρία, την έδεσαν σε ένα δέντρο, επειδή ορμούσε να πάρει το παιδί της, φώναζε και έκλαιγε.

Μετά άρχισαν να βασανίζουν σκληρά την 12ετή Παρθενομάρτυρα ΕΙΡΗΝΗ, κόρη του Προεστού Βασιλείου, μπροστά στους γονείς της, προκειμένου να κάμψουν το ηθικό τους και να τους εκβιάσουν, για να απαρνηθούν την Πίστη τους και να αποκαλύψουν τον τόπο στον οποίο κρυβόντουσαν οι επαναστάτες Έλληνες. Άρχισαν λοιπόν να ρίχνουν βραστό νερό στο στόμα της μικρής Ρηνούλας και μετά απέκοψαν διαδοχικά το ένα της χέρι και το ένα της πόδι, ρίχνοντας τα αιμόφυρτα ακρωτηριασμένα μέλη της μπροστά στους γονείς της, για να κάμψουν την αντίστασή τους.

Η μητέρα της, δεν άντεξε στη θέα όλων αυτών και από το σπάραγμα ψυχής έπαθε συγκοπή. Ο πατέρας της όμως, παρά τον τεράστιο ψυχικό του πόνο άντεξε και έμεινε ακλόνητος. Βλέποντας λοιπόν οι βάρβαροι ότι η απόπειρα εκβιασμού απέβηκε ανεπιτυχής και μάταια, την έριξαν σε ένα μεγάλο πιθάρι και την έκαψαν ζωντανή, ολοκληρώνοντας το μαρτύριό της. (Το πιθάρι αυτό βρέθηκε στις ανασκαφές των ημερών μας, με στάχτη μέσα, λίγα καμένα οστά και κάποιες πέτρες. Τα λίγα οστά αυτά έμειναν διότι δεν τα είδαν όταν ενταφίασαν τα υπόλοιπα καμένα υπολείμματα που υπήρχαν στο πιθάρι, ενώ οι πέτρες έπεσαν στο πιθάρι από τους τοίχους της Εκκλησίας, όταν την ανατίναξαν οι Τούρκοι)

Την νεαρή ανεψιά του Προεστού, Ελένη, η οποία ήταν 15 χρονών και από ηλικίας τριών ετών είχε μείνει ορφανή, την
κακοποιούσαν αλληλοδιαδόχως και κατ’ εξακολούθηση οι Τούρκοι υπάνθρωποι και την χτυπούσαν με βαναυσότητα, έως ότου από το φόβο, τους πόνους και την αιμορραγία παρέδωσε το πνεύμα Της στον Κύριο.

Ο Προεστός Βασίλειος, αφού πρώτα μαρτύρησε ψυχικά βλέποντας το μαρτύριο των παιδιών του, υπέστη και φοβερά σωματικά μαρτύρια. Του έκοψαν τη μύτη, τ’ αφτιά, τα γεννητικά του όργανα και του έβγαλαν τα μάτια. Στο τέλος του έκοψαν την κεφαλή και τον περιέπεξαν. Γι’ αυτό, ο Προεστός Βασίλειος είναι και πρέπει να τιμάται ως Μεγαλομάρτυς.

Επειτα, άρχισαν να βασανίζουν το δάσκαλο Θεόδωρο επίσης με πολύ σκληρό τρόπο. Του έκοψαν κι’ εκείνου τα γεννητικά όργανα, όπως επίσης και τα χέρια και τέλος του απέκοψαν την κεφαλή, βάζοντάς τη μετά ανάμεσα στα πόδια του.

Τελευταίος μαρτύρησε ο Άγιος Ραφαήλ, γιατί οι θηριώδεις και αιμοδιψείς βασανιστές τον δεν βιάζονταν να τον αποτελειώσουν, νομίζοντας ότι θα αποσπούσαν την ομολογία που επιθυμούσαν. Έτσι, τράβηξε απίστευτα βασανιστήρια. Τον έβριζαν, τον χτυπούσαν με λύσσα και τον απειλούσαν.

Σε μια στιγμή εκείνος πετάχτηκε όρθιος, τραβώντας τον σταυρό του από το ράσο του και τον έδειξε με θάρρος λέγοντας: «Εμείς Αυτόν προσκυνούμε και ποτέ δε θα Τον αρνηθούμε!». Τότε όρμησαν με μανία πάνω του, τον γύμνωσαν, τον έδεσαν πισθάγκωνα, και συνεχώς τον χτυπούσαν ανηλεώς με τα κοντάκια των όπλων τους, παραλύοντάς τον. Του κατατρυπούσαν το σώμα σε διάφορα σημεία με λόγχες και τον έσερναν επάνω σε αιχ­μηρές πέτρες τραβώντας τον από την γενειάδα, ώστε όλος ο τόπος είχε βαφτεί κόκκινος από το αίμα του. Έπειτα, εφόσον το αθώο θύμα τους εξακολουθούσε να αντέχει και να υπομένει αγόγγυστα τα μαρτύρια, τον κρέμασαν από τα πόδια με την κεφαλή προς το έδαφος από τα κλαδιά της μεγάλης καρυδιάς που βρισκόταν στο προαύλιο της Μονής. Σε εκείνη την καρυδιά αποκάτω έκαναν οι πατέρες κάθε χρόνο την Ανάσταση.

Στη συνέχεια, όταν οι ανάλγητοι και θηριώδεις εγκληματίες (δαιμονόψυχοι κατά τον χαρακτηρισμό του ίδιου του Αγίου) διαπίστωσαν ότι παρ’ όλα τα μαρτύρια στα οποία τον είχαν υποβάλει, ο Ηγούμενος Ραφαήλ δεν απαρνιόταν την Πίστη του και δεν πρόδιδε τους Έλληνες Χριστιανούς επαναστάτες, με οφθαλμούς λαμπυρίζοντες σαν πυρωμένα κόκκινα κάρβουνα και χείλη αφρισμένα από το μίσος και τη μανία τους, τον κάθισαν γονατιστό στο έδαφος και τον αποκεφάλισαν με φρικώδη τρόπο: Πριονίζοντας την κεφαλή του!! Όχι στο λαιμό, αλλά ξεκινώντας από το σημείο του στόματος!! Τη ματωμένη κάτω σιαγόνα που αποκόπηκε την έριξαν καταγής εν μέσω μιας λίμνης αίματος και σε μικρή απόσταση από το υπόλοιπο σώμα. Τη σιαγόνα αυτή δεν τη βρήκαν όταν ενταφίασαν τον Άγιο, γι’ αυτό και βρέθηκε ξεχωριστά, εκτός του τάφου στις ανασκαφές επί των ημερών μας. Έτσι, ο ήδη πριν μαρτυρήσει Άγιος, έγινε και Μεγαλομάρτυς του Χριστού ένδοξος και παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στον Κύριο!

Τον Άγιο Νικόλαο, τον έδεσαν κι’ αυτόν πισθάγκωνα, τον κρέμασαν από άλλη μικρότερη καρυδιά ευρισκόμενη και εκείνη στο προαύλιο της Μονής και τον βασάνιζαν νυχθημερόν, χτυπώντας και λογχίζοντάς τον. Όμως, λόγω της ασθενούς κράσεως του οργανισμού του, ο Άγιος Νικόλαος δεν άντεξε για πολύ στα μαρτύρια, τους ανηλεείς δηλαδή ξυλοδαρμούς, αλλά βλέποντας και τον πολυαγαπημένο του Ηγούμενο να τον σέρνουν αιμόφυρτο υπέστη ανακοπή καρδιάς και παρέδωσε κι’ Αυτός το πνεύμα Του στον Κύριο. Κατά δε την αποκαλυπτική μαρτυρία του Αγίου Ραφαήλ, οι ψυχές των δύο Αγίων ανέβηκαν μαζί στον Ουρανό. Μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο!!

Ένας ξένος Ιατρός, ο Αλέξανδρος, που αγαπούσε πολύ τον πατέρα Ραφαήλ και έτρεξε να δει τι γίνεται όταν έμαθε πως οι Τούρκοι επέδραμαν στο μοναστήρι, αντικρύζοντας το φοβερό θέαμα της σφαγής του Αγίου Ηγουμένου δια πριονισμού της κεφαλής του, από την φρίκη τρελάθηκε και τράβηξε μαχαίρι να αυτοκτονήσει, παθαίνοντας όμως ανακοπή πριν προλάβει να το μπήξει στην καρδιά του.

Μετά το πέρας των σφαγών και του αποτρόπαιου λουτρού αίματος, οι αιμοσταγείς Τούρκοι, αφού σύλησαν και λεηλάτησαν όσα Ιερά κειμήλια και αντικείμενα αξίας βρήκαν, παρέδωσαν στις φλόγες την Μονή, ανατινάζοντάς την. Η σφαγή των Μαρτύρων συντελέστηκε τη νύκτα της Δευτέρας της Διακαινισίμου, δεκαπέντε λεπτά της ώρας προ του μεσονυκτίου (εκκλησιαστικώς ήδη θεωρούμενης από το απόγευμα της Δευτέρας ως Τρίτη του Πάσχα), και η καταστροφή της Ι. Μονής λίγο αργότερα, ενώ ξημέρωνε Λαμπροτρίτη 9η Απριλίου 1462.

Μετά τη διάπραξη των προαναφερθέντων βανδαλισμών και την εκτέλεση των περιγραφέντων κακουργημάτων, οι κτηνώδεις ως συνήθως Τούρκοι, ικανοποίησαν προσωρινώς τα θηριώδη ένστικτά τους και απήλθαν για να συνεχίσουν το ίδιο έργο τους αλλού. Πίσω τους άφησαν καπνισμένα ερείπια και πέτρες γεμάτες από τα αίματα των Μαρτύρων, ενώ στο έδαφος κείτονταν εδώ και εκεί τα ακρωτηριασμένα τίμια λείψανα των σφαγιασθέντων Μοναχών και λαϊκών.

Μεταξύ των άλλων ανθρωπόμορφων κτηνών, οι κυριότεροι και αγριότεροι βασανιστές ήταν πέντε ελεεινά άτομα εκ των οποίων δύο Τούρκοι Μουσουλμάνοι, ένας Λαζός, ένας Τσερκέζος και ένας Τουρκαλβανός. Σύντομα, βεβαίως, η Θεία Οργή για το ανοσιούργημα που με κακία επιτέλεσαν έφθασε πάνω τους. Έλληνες επαναστάτες τους έπιασαν και τους σκότωσαν και τους έθαψαν όλους μαζί στον ίδιο λάκο…

πηγή 

το είδαμε εδώ 

Αξίζει να ακούσετε την μαρτυρία της 90χρονης κυρίας Βασιλικής Ράλλη, στο χωράφι της οποίας βρέθηκαν τα λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, μετά από πολλά όνειρα εμφάνισης των Αγίων σε αυτήν:

https://www.youtube.com/watch?v=P3yCRjDe_cE

 

https://www.youtube.com/watch?v=mlwHvFpoCh0

"Σήμερα μαύρος ουρανός" (Το μοιρολόι της Παναγιάς)

Τον συγκινητικό λαϊκό αυτό θρήνο άκουσα πρώτη φορά όταν ήμουν μικρό παιδί στο χωριό μου, από την υπερήλικη σήμερα μητέρα μου. Το τραγουδούσε κάθε Μ.Πέμπτη και Μ.Παρασκευή κι έκλαιγε. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, μετά την ακολουθία και την σταύρωση, οι γυναίκες του χωριού παρέμεναν στην εκκλησία και ξενυχτούσαν όλο το βράδυ τον νεκρό Χριστό τραγουδώντας αυτόν τον θρήνο.

Ευτυχώς υπάρχει το ελεύθερο διαδίκτυο, το σύγχρονο κρυφό σχολείο, κι έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε και να ξαναμπολιαστούμε με τις παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα της φυλής μας. Ακούστε το και .. δακρύστε κι εσείς από την απλότητα και το μεγαλείο
(της σταυρικής θυσίας του Λυτρωτή μας αλλά και την αξία της λαϊκής μας παράδοσης)

Μαx.Θεσ/κης- Αντιπαρακμή

http://youtu.be/nDMqFizM954

Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα :

Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά κι' οι τρισκαταραμένοι
για να σταυρώσουν το Χριστό, τον Αφέντη Βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνον μυστικόν για να τον λάβουν όλοι.

Κι' η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή τους ήρθ' εξ Ουρανού απ' Αρχαγγέλου στόμα:
-Φτάνουν κυρά μου οι προσευχές, φτάνουν κι' οι μετάνοιες,
το γυιό σου τον επιάσανε και στο φονιά τον πάνε

και στου Πιλάτου την αυλή εκεί τον τον τυραγνάνε.
-Χαλκιά-χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.
Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτάχνει πέντε.
-Συ Φαραέ, που τά 'φτιασες πρέπει να μας διδάξεις.
-Βάλε τα δυο στα χέρια του και τ' άλλα δυο στα πόδια,
το πέμπτο το φαρμακερό βάλε το στην καρδιά του,
να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.

Κι' η Παναγιά σαν τάκουσε έπεσε και λιγώθη,
σταμνί νερό της ρίξανε, τρία κανάτια μόσχο
για να της ερθ' ο λογισμός, για να της έρθει ο νους της.
Κι' όταν της ηρθ' ο λογισμός, κι' όταν της ηρθ' ο νους της,
ζητά μαχαίρι να σφαγεί, ζητά φωτιά να πέσει,
ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί για το μονογενή της.
-Μην σφάζεσαι, Μανούλα μου, δεν σφάζονται οι μανάδες
Μην καίγεσαι, Μανούλα μου, δεν καίγονται οι μανάδες.
Λάβε, κυρά μ' υπομονή, λάβε, κύρά μ' ανέση.
-Και πώς να λάβω υπομονή και πώς να λάβω ανέση,
που έχω γυιο μονογενή και κείνον Σταυρωμένον.

Κι' η Μάρθα κι' η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβου η αδερφή, κι' οι τέσσερες αντάμα,
επήραν το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι
και το στρατί τους έβγαλε μες του ληστή την πόρτα.
-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι' η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει,
τηράει δεξιώτερα βλέπει τον Αϊγιάννη,

Αγιέ μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γυιου μου,
μην είδες τον υγιόκα μου και τον διδάσκαλόν σου;
-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χεροπάλαμα για να σου τόνε δείξω.
Βλέπεις Εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,
οπού φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
Αυτός είναι ο γυιόκας σου και με ο δάσκαλός μου!

Κι' η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον αγκαλιάζει.
-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω, Μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις·
μόνο το μέγα-Σάββατο κατά το μεσονύχτι,
που θα λαλήσει ο πετεινός και σημάνουν οι καμπάνες,
τότε και συ, Μανούλα μου, θάχεις χαρά μεγάλη!

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα Ουράνια,
σημαίνει κι' η Άγια Σοφία με τις πολλές καμπάνες.
Όποιος τ' ακούει σώζεται κι' όποιος το λέει αγιάζει,
κι' όποιος το καλοφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει,
Παράδεισο και λίβανο απ' τον Άγιο Τάφο.

http://youtu.be/qh5n1XR3G5U

Κυκλοφορούνε διάφορες παραλλαγές του θρήνου.
Όπως ο διάλογος της Παναγίας με την μητέρα του Ιούδα:

Με αργό το βήμα η Παναγιά, με αμέτρητο τον πόνο
την νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε με μόνο
τον Ιωάννη πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο
και οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.
Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος
θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος.
Και όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη
και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει
τα λέει και ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει
κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.
Πώς να μην κλάψει που 'γινε για αυτήν σκοτάδι η μέρα?
Κ'αν είναι Αυτός θεάνθρωπος, εκείνη είναι μητέρα.

Και να που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει.
Αχ,τι φωνή λυπητερή. Ποιος και γιατί στενάζει?
Ποιος σαν Αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέγει 
μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει?
Ναι, κάποια μάνα είναι αυτή, που μονάχη στην άκρη
απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ
Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει
και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει.
Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο
και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο

Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανέναν,
νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα,
που την ακούει τραβά και πάει να την γνωρίσει
λόγια αγάπης να της πεί, να την παρηγορήσει
Με ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνοια γεμάτο
μάνα της κράζει, δύστυχη μη σέρνεται εδώ κάτω.
Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ματιών σου,
είμαι κ'εγώ, μην δέρνεσαι ποιος ήταν πες μου ο γιός σου?
Και αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά: αδελφή μου,
Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου.
Μόνο μια μανα μόνο αυτή, σε όλο τον κόσμο ξέρει
ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι
Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα,
Αχ κάλλιο να μην έσωνα Θεέ να γίνω μάνα

Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει 
μα σαν μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει.
Τον δικό της τον καϋμό ξεχνά την ώρα εκείνη
και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει
Σκύβει και την ασπάζεται, χαιδεύει τα μαλλιά της,
και την κρατάει με στοργή πιστά στην αγκαλιά της
Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει,
της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει.
Έλα και μείνε σπίτι μου την νύχτα να περάσεις,
εκεί και οι δυό τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε,
το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε
Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες,
οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.
Ο Ιησούς που στον Γολγοθά κρεμάται
έδωσε τέτοια εντολή: "ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ"

Άλλες παραλλαγές του ίδιου λαϊκού θρήνου θα βρείτε εδώ