Όταν η κα Ρεπούση ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

Καμαρώστε την "δημοκρατική" συνέπεια (...) της κας Ρεπούση!!

Ο φασισμός του 21^ου αιώνα, δεν θα ονομάζεται φασισμός. Θα ονομάζεται με οποιοδήποτε άλλο όνομα, από «προοδευτισμός» ή «ανακαινισμός», μέχρι, ακόμη, «σύγχρονη ματιά» ή «ρηξικέλευθος τομή» των γεγονότων.
Οι εραστές της φασιστικής ιδεολογίας δεν θα προωθούν την πραμάτεια τους με το πραγματικό της όνομα, αφού ιστορικά η ιδεολογία αυτή έχει χρεοκοπήσει, οι λαοί και οι πολίτες έχουν αρνητικά συναισθήματα στο λεξιλόγιο του φασισμού. Γι’ αυτό και επιβάλλεται η απόκρυψη με εύηχα ονόματα ή με ονόματα παραλλαγής.

Πέραν όμως από την αλλαγή του περιτυλίγματος, οι σύγχρονοι διαχειριστές της εξουσίας, που προέρχονται από τη λεγόμενη προοδευτική παράταξη κ.λπ., έχουν και ένα δικό τους τρόπο να παρουσιάζουν τα πράγματα.

Ενώ συνεχώς προωθούνται, αποκλείουν και λοιδορούν άλλους άξιους, τους υπονομεύουν και τους περιθωριοποιούν  για να προωθήσουν τους δικούς τους, συνωμοτούν και αφαιμάσσουν από κονδύλια και ερευνητικά προγράμματα και σαν χταπόδια τραβούν από ταμεία, επιχορηγήσεις και αποζημιώσεις, μπαίνουν επί μισθώ σε συμβούλια και μηχανισμούς τηλεοπτικούς, οργανώσεων, οργανισμών και οργάνων, ενώ συνεχώς κατακαλύπτουν τα πάντα με την παρουσία τους στις εκπομπές, στον τύπο, στα συνέδρια και στις εκδηλώσεις, την ίδια ώρα το παίζουν καταδιωκόμενοι, που τους πολεμά το σύστημα, η αντίδραση και η συντήρηση, και άλλα παρόμοια τερτίπια.
Με το ένα χέρι κρατούν σπαθί και αποκλείουν, αδικούν και σφαγιάζουν όσους δεν συντάσσονται μαζί τους και με το άλλο χέρι κρατούν μαντίλι και σκουπίζουν τα δήθεν δάκρυα τους για το δήθεν κυνηγητό τους. Σφαγή και κλάμα, ένας πράγματι πρωτότυπος συνδυασμός.

Αυτούς τους αποκλεισμούς και τις λοιδορίες εκ μέρους του προοδευτικώνυμου κύκλου τις έζησα αρκετές φορές. Έτυχε όμως στο αρχείο μου να έχω την πρόσκληση για το συνέδριο που διοργανώθηκε στη Λευκωσία το 2007 και σκέφτηκα ότι είναι καλό να αναδειχθεί ως μαρτυρία νοοτροπίας και στάσης του περί ου ο λόγος κύκλου. Λοιπόν, διοργανώθηκε το συνέδριο, κυκλοφόρησαν οι προσκλήσεις, το απόγευμα της 28^ης Φεβρουαρίου 2007 θα μιλούσα εγώ και η κυρία Ρεπούση. Αυτό έλεγε το πρόγραμμα που
κατάρτισε η συντονιστική ομάδα.

Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου 2007

Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου, Φανερωμένη

6:15μ.μ-6:30μ.μ: Προσέλευση-Εγγραφή στο Σεμινάριο

6:30μ.μ.–6:40μ.μ.: Χαιρετισμός:

Χαράλαμπος Χαραλάμπους

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Φανερωμένης

6:40μ.μ.- 7:10μ.μ.: «Ό,τι είναι αληθινό». Η Διδασκαλία της Ιστορίας σε Μονοπολιτισμικές και Πολυπολιτισμικές Τάξεις.

Δρ. Παύλου Σάββας

Πρώτος Λειτουργός Εκπαίδευσης

7:20 μ.μ.–7:50μ.μ: Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και Νέα Βιβλία Ιστορίας

Δρ. Μαρία Ρεπούση,

Επίκουρη Καθηγήτρια Π.Τ.Δ.Ε. του Α.Π.Θ.

           

8:00μ.μ.-8:20μ.μ.: Συζήτηση

Συντονιστής Κωνσταντινόπουλος Κωνσταντίνος

Λειτουργός Γραφείου Γενικής Διευθύντριας Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού

Άρχισα την συγγραφή της τριαντάλεπτης εισήγησής μου με τίτλο: «Ό,τι είναι αληθινό» Η διδασκαλία της Ιστορίας σε Μονοπολιτισμικές και Πολυπολιτισμικές τάξεις.
Επέλεξα αυτό το θέμα και για να τονιστεί ο καιροσκοπισμός της κυρίας Ρεπούση. «Ο,τι είναι αληθινό», αυτό θα διδάσκεται στο μάθημα της Ιστορίας είτε είναι μονοπολιτισμική η τάξη, είτε πολυπολιτισμική, είτε βρίσκεται στην
πόλη είτε στο χωριό, είτε στην πεδιάδα, είτε στα ψηλά βουνά. Γιατί η κα Ρεπούση, και η συν αυτή, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους μετέτρεπαν την επιστήμη της Ιστορίας σε επαρχιώτικο πανηγύρι, ότι τώρα αλλάζουμε την Ιστορία, όχι γιατί έχουμε νέα τεκμήρια και νέες ερμηνείες, αλλά γιατί έχουμε πολυπολιτισμικές τάξεις.

Προχωρούσαν όλα ομαλά, πλην άλλαι αι βουλαί της υψίστης. Η κα Ρεπούση αντιδρούσε στην παρουσία μου, ζητούσε την αφαίρεση μου από τον κατάλογο τον ομιλητών, έθεσε θέμα βέτο. Το συνέδριο κινδύνευε. Ο υπεύθυνος της εκδήλωσης, ένας νέος και ευαίσθητος εκπαιδευτικός, με πήρε στο τηλέφωνο για να μου αναγγείλει την απαίτηση της κας Ρεπούση και τον εξαναγκασμό τους να τη δεχτούν για να γίνει το συνέδριο. Ήταν συγκινημένος και με τρέμουλο στη φωνή, για την αδικία που άθελά του διεκπεραίωνε. Το έδωσα θάρρος, ότι δεν είναι ανάγκη να ταράζεται, είμαι συνηθισμένος από αυτές τις συμπεριφορές των μεγάλων προοδευτικών και δημοκρατικών διανοουμένων. Ας κάνει, λοιπόν, ότι πρέπει για να μη διαλυθεί το συνέδριο και η ζωή συνεχίζεται….

Σάββας Παύλου

Τελευταίο δωράκι του Χριστόφια στους Κυπρίους αδερφούς μας.... το Μνημόνιο!!!

Πως γίνεται φίλοι μου να μην αντελήφθησαν οι αδερφοί μας Κύπριοι τι συμβαίνει στην Ελλάδα και ποιος ευθύνεται γι' αυτό; 

Πως γίνεται να μην βλέπουν που οδήγησε τους Ελλαδίτες  η στημένη ιστορία του Μνημονίου;

Αυτοκτονίες, φτώχεια, δυστυχία και πάνω από όλα απώλεια της εθνικής κυριαρχίας....

Είναι ποτέ δυνατόν να πέσουν σε αυτό το πηγάδι δίχως πάτο;

 

Η Κύπρος αντιμετώπιζε μερικά οικονομικά προβλήματα και κυρίως οι τράπεζες της λόγω του ελληνικού κουρέματος....

Αντί για λύση όμως προτίμησε ο Χριστόφιας να την ρίξει στα αιμοβόρα δόντια των δανειστών...

Και πανηγυρίζει κι από πάνω ότι οι όροι είναι υποφερτοί!!!!

 

Αδέρφια μου Κύπριοι δεν μπορούσατε να περιμένετε λίγο να εκμεταλλευθείτε τα κοιτάσματα της ΑΟΖ σας;

Δεν μπορούσατε να
κάνετε το παν μέσα στην Ελληνική Κύπρο μας ώστε να μην έχετε την δική μας τύχη;

Φαίνεται ότι πλέον είναι κοινή ιστορική συγκυρία για ολόκληρο τον ελληνισμό η κυβερνητική προδοσία....

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση...

 

 Όταν το πάθημα του αδερφού σου δεν σου γίνεται μάθημα δεν έχεις πλέον καμία δικαιολογία...

 

Ετοιμαστείτε λοιπόν κι εσείς τώρα για τα δεινά που έρχονται... να προστεθούν στην πετσοκομένη πατρίδα σας.

Υπόδουλη στους Τούρκους η Βόρεια Κύπρος...

Υποτελής στους δανειστές η Νότια....

 

 Ένα πράγμα να θυμάστε ...

Οι δανειστές δεν πρόκειται ποτέ μέχρι να γίνουν τα πάντα δικά τους, να σας αφήσουν να ξανανασάνετε....

Αυτό είναι το σύστημα του τοκογλύφου.... 

 

Καλά ξεμπερδέματα με την Νέα Τάξη....     

Πηγή 

και λίγο χιούμορ ... για το κατάντημά μας!

Σε ένα δημοτικό σχολειό κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες..
- Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;
- Παρών.

- Χασάν ντομάν ντα σαρουί;
- Παρών.

- Γιόν κιμ λι γκόνγκ;
- Παρών.

- Σουλειμάν αλη ζαουάχρι;
- Παρών.

- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής;
Τίποτα...

- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα..
Πάλι τίποτα.

Εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά δειλά ένα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά..
- Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι..
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..!!! 

Αν γελάσατε αρκετά και αντέχετε, δείτε και το επόμενο βίντεο (να δείτε που θα σας κοπεί το γέλιο ...!)

 

Αθήνα, Δεκέμβρης 1944: «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ». 68 χρόνια από την μάχη του Μακρυγιάννη. Επιμνημόσυνη Δέηση: Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

"Ο εχθρός δεν πρέπει να καταλάβει το οχυρό μας ..."

  
   Παιδιά μου, σήμερα ή αύριο θα αντιμετωπίσουμε πολυάριθμο, επικίνδυνο και καλά εξοπλισμένο εχθρό, φανατικό στην εγκληματική του ιδεολογία. Πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μας με την ίδια αποφασιστικότητα και την ίδια πίστη που επέδειξε το σώμα της Χωροφυλακής από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα Πιθανόν να υποχρεωθούμε να αμυνθούμε μέχρις εσχάτων, και πιθανόν να χρησιμοποιήσωμεν και την λόγχη, ακόμα και να έλθωμεν σώμα με σώμα με τους κομμουνιστές. 
Η θυσία για την πατρίδα πρέπει να μας εμπνέει και το υπέρτατο χρέος προς την τιμή των όπλων μας, πρέπει να μας οιστρηλατεί. 
Καμιά ανθρώπινη δύναμη στον κόσμο δεν είναι δυνατόν να μας λυγίσει και να μας υποτάξει, όταν έχουμε μπροστά μας το παράδειγμα των Σουλιωτών και των πολιορκημένων του Μεσολογγίου, που αναγκάστηκαν να τρέφονται και με φύλλα δένδρων ακόμα για να μην παραδοθούν. 
Η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από δάκρυα και αίμα, ηρωισμούς και θυσίες. 
Γι’ αυτό συνεχίζει τον ένδοξο δρόμο της η αθάνατη αυτή φυλή που λάτρεψε την ανδρεία και θεοποίησε την παλικαριά. 
Δεν θα λογαριάσουμε τον αριθμό των αντιπάλων μας. Τον Οκτώβριο του 1940 το ίδιο πράξαμε. Η ανδρειωμένη ψυχή της φυλής μας δεν λογάριασε τα εκατομμύρια των λογχών του εχθρού, γιατί η παλικαριά δεν μετριέται με τον πήχη, ούτε ζυγίζεται. Δημιουργεί, εξυψώνει και επιτυγχάνει θαύματα. 
Ο εχθρός δεν πρέπει να καταλάβει το οχυρό μας.

«ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ»

Αυτό είναι το σύνθημα μας, αυτές οι λέξεις πρέπει να σας εμπνέουν και να σας καθοδηγούν.

«ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ»

Φώναξαν αμέσως οι Χωροφύλακες.

Πίνακας των ζωγράφων αδελφών Παπανελόπουλου που αναπαριστά την μάχη κομμουνιστών και χωροφυλάκων στο ρήγμα του νότιου μαντρότοιχου.

  ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αποστράτων Αξιωματικών Σ.Α., Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α. Θεόφιλος Αθανασίου και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου 

σας προσκαλούν 

να παραστείτε στο ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων, υπέρ πίστεως και πατρίδος, στην μάχη των Αθηνών, τον Δεκέμβριο του 1944

O διοικητής του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη συνταγματάρχης Ευάγγελος Σχοινάς παραλαμβάνοντας την Πολεμική Σημαία που απονεμήθηκε στο Σύνταγμα για τις προσφερθείσες υπηρεσίες στον αγώνα κατά των κομμουνιστών τον Δεκέμβριο του 1944

Το μνημόσυνο θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012 και ώρα 09:30. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση θα ακολουθήσει η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
-09:30 Πέρας προσελεύσεως προσκεκλημένων και κοινού
-10:00 Επιμνημόσυνη δέηση
-10:30 Ομιλία
-11:00 Προσκλητήριο νεκρών
-11:10 Κατάθεση στεφάνων
-11:20 Τήρηση ενός λεπτού σιγής
-Εθνικός Ύμνος - Πέρας εκδηλώσεως

Η ιστορία της Πορτογαλίας που θυμίζει Ελλάδα...

Πρόκειται για το βίντεο, του οποίου την προβολή εμπόδισε η γερμανική κυβέρνηση ως "πολιτικά επιζήμιου", με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθεί ο εμπνευστής και υπεύθυνος για το βίντεο Marcelo Rebelo de Sousa, πρόεδρος των σοσιαλδημοκρατών και τέως υπουργός στην Πορτογαλία στην Γερμανική Πρεσβεία στη Λισαβώνα , δηλώνοντας, πως δεν πρόκειται να κάνει πίσω και πως είναι αποφασισμένος να δείξει το βίντεο στο γερμανικό λαό, στον οποίο και απευθύνεται. 

Αυτό που φαίνεται καθαρά: Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχουν στοχοποιήσει... Τα ίδια μέτρα, τα ίδια επιχειρήματα, οι ίδιες μέθοδοι ! Πώς λοιπόν να το παρουσιάσουν στο γερμανικό λαό που τον θέλουν να τρώει κουτόχορτο και τον βομβαρδίζουν καθημερινά με ένα σωρό ψέματα δημιουργώντας τα γνωστά στερεότυπα για τους τεμπέληδες του Νότου ;

Ενδιαφέρουσα σχετικά όσον αφορά την Ελλάδα η συνέντευξη του οικονομικού ιστοριογράφου Albrecht Ritschl στο περιοδικό "Spiegel":http://www.spiegel.de/wirtschaft/soziales/euro-krise-deutschland-ist-der-groe...

Σε τι κόσμο μ’ αφήνεις Δημήτρη να ζήσω

Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΥΔΗ

Αυτοί που φεύγουν και αυτοί που μένουν….

Και όπου νάναι φεύγεις –επιτέλους- αλλά δυστυχώς αφήνεις πίσω σου συντρίμμια, φτώχια, πεινασμένους, αγανακτισμένους  και...αγρίμια.   

Και εσύ που φεύγεις  – παρά τα όσα μας έκανες – φεύγεις με τις τσέπες γεμάτες από το εφάπαξ των 270 χιλιάδων ευρώ που θα πάρεις, και με ετήσια σύνταξη πέραν των 80 χιλ. ευρώ. Θα ζήσεις… ζωή χαρισάμενη.

Λεφτά που βγαίνουν από τις πλάτες μας. Και δυστυχώς δεν μπορώ να σου πω χαλάλι. Γιατί αφήνεις ένα λαό όμηρο του μνημονίου, όμηρο των κλεφταράδων της υφηλίου, όπως εσύ αποκάλεσες τις αγορές.

Ένα εργαζόμενο λαό χωρίς δουλειά, αλλά με …δουλεία! 

Ένα λαό που έχασε όλα τα δικαιώματα του, που δεν ξέρει πλέον τι πάει να πει οκτάωρο και κανονικός μισθός.

Τι και αν τον διαβεβαίωνες ότι δεν θα πειράξεις μισθούς και ωφελήματα; Τα κουτσούρεψες χωρίς, μάλιστα, καμιά διαβούλευση. 

Φεύγεις και αφήνεις πίσω σου ένα εργαζόμενο λαό που καλείται να ξεχάσει τι πάει να πει αύξηση και να πορευθεί πλέον με τις μειώσεις, εξαιρουμένων των αλλοδαπών οικιακών βοηθών, που αποτελούν τη μοναδική τάξη εργαζομένων που γνώρισαν τρεις αυξήσεις επί της εποχής σου! Εξαιρουμένων και των άλλων αλλοδαπών και Τουρκοκυπρίων που συνεχίζουν να παίρνουν τα παχυλά επιδόματα σε αντίθεση με τους Κύπριους, που πρέπει να ξεχάσουν τι πάει να επίδομα φοιτητή, παιδιών κ ά.

Τα πετσόκοψες, τα ρήμαξες δεν άφησες τίποτα για να πάρουν τα παιδιά, οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας.

Το μόνο που μπορείς πλέον να τους δώσεις είναι η …ευχή σου! Και τουλάχιστον να έπιανε…  

Φεύγεις και μας αφήνεις σε ένα τόπο όπου υπάρχουν παντού ελλείμματα, εκτός της διαπλοκής που ενίσχυσε τα αποθέματά της.

Σε ένα τόπο όπου διαγράφονται χαριστικά από τράπεζες δάνεια και χρέη προσφιλών σου εταιρειών και οργανώσεων, ενώ ο κοσμάκης φορτώνεται τα επιτόκια και τις άλλες υπερβολικές χρεώσεις των τραπεζών.

Σε ένα κόσμο όπου ο Γενικός Εισαγγελέας χαρακτηρίζει αυτές τις χαριστικές διαγραφές δανείων απαράδεκτη μορφή διαπλοκής, αλλά δεν ιδρώνει το αυτάκι κανενός.

Αυτή είναι η «δίκαιη κοινωνία» που μας έταξες; Αυτήν πάντως αφήνεις πίσω σου.

Μας αφήνεις να ζήσουμε σ’ ένα τόπο φτώχιας και εξαθλίωσης, όπου φοιτητές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους, όπου γονείς δεν έχουν να αγοράσουν ένα λίτρο γάλα και ένα καρβέλι ψωμί για τα παιδιά τους, όπου άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο και βάζουν τέρμα στην ζωή τους.

Σε ένα τόπο όπου το χρήμα αγνοείται και πλέον οι τραπεζοϋπάλληλοι πιο πολύ ξαφνιάζονται όταν ακούν «κατάθεση» παρά …ληστεία!

Σε ένα τόπο, που μπορεί η φύση να τον ευλόγησε ώστε να μην αντιμετωπίζει τους τυφώνες και τις καταστροφές που σημειώνονται σε άλλα μέρη, αλλά η ατυχία του έδωσε πολιτικούς που, με την απραξία και την ανίκανη διαχείρισή τους, ανατινάζουν από ναυτικές βάσεις μέχρι ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς και ολόκληρες κοινωνίες.

Ένας τόπος με ένα δικό του τυφώνα που στο πέρασμα του δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Ένας τυφώνας με ονοματεπώνυμο.

ΥΓ. Δεν ήταν όλα μαύρα επί διακυβέρνησης σου, είχε και ένα καλό. Με έκανε να μην φοβάμαι το σκοτάδι, το ξεπέρασα καθώς βλέποντας τον λογαριασμό του ρεύματος έπαψα να έχω φοβία για το σκοτάδι, αλλά άρχισα να φοβάμαι το φως...

Γράμμα στον -εν ζωή- ήρωα βορειοηπειρώτη Κώστα Κυριακού

Πριν λίγα χρόνια έπεσαν στα χέρια μου 2 βιβλία-κατάθεση ψυχής, του βορειοηπειρώτη Κώστα Κυριακού, «Ελεύθερος Φυλακισμένος» και «Οι ξεχασμένοι ήρωες». 

Σ' αυτά περιέγραφε τις δοκιμασίες και τα μαρτύρια που υπέστη ο ίδιος και άλλοι Έλληνες βορειοηπειρώτες στον καιρό του Χότζα. 

Οι "εχθροί του λαού" όπως αποκαλούνταν όσοι αντιδρούσαν στην κομμουνιστική δικτατορία, πέρα από την πολυετή φυλάκιση (οι ποινές δινόταν σε δεκαετίες, πχ 10, 20, 30 χρόνια) συνοδευόταν συνήθως από εντολή για δημόσια απομόνωση και εξορία της οικογένειας του αντιφρονούντα. Συχνά, η οικογένεια του φυλακισμένου, μαζί με τα μικρά παιδιά έπρεπε να μετακινηθεί σε άλλο χωριό ή πόλη όπου ξεκινούσε ένα νέο μαρτύριο..
Έβλεπα τις φωτογραφίες από τα πρόσωπα, διάβαζα για τα περιστατικά και τις περιγραφές στην φυλακή ή στην εξορία, αυτή την άγνωστη Ιστορία του Ελληνισμού  που δεν διδαχθήκαμε ποτέ στα (ανθελληνικά μας) σχολεία.

Διάβαζα και ήθελα να σφίξω το χέρι του συγγραφέα, να του πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  για το έπος που έγραψαν ΜΟΝΟΙ τους, κάτι που δυστυχώς ποτέ δεν έκανα μέχρι σήμερα. 
Ας μου επιτρέψει να το κάνω με την παρούσα ανάρτηση.

Μαχητής Θεσσαλονίκης 

(μέσα από το Ιστολόγιο Αντιπαρακμή)

ΥΓ. Έψαξα στο διαδίκτυο να βρω μια φωτογραφία του ήρωα, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε. 

Μια- δυο φωτογραφίες από την "Δίκη των 5" (βλέπετε τα μαρτύρια των βορειοηπειρωτών δεν τέλειωσαν όταν έπεσε ο κομμουνισμός) και 1-2 ακόμη φωτογραφίες από βιβλιοπαρουσιάσεις του. Τις συνέθεσα όλες μαζί σε ένα τμήμα φιλμ. 

Πόσο θλιβερό για την Ελλάδα να περιφρονεί τόσο τους ήρωές της.
 

Ακολουθεί η ανάρτηση από βορειοηπειρωτικό ιστολόγιο

Κώστας Κυριακού, ένα παιδί που τα 'βαλε με το κόκκινο θεριό

1974, προκηρύξεις στο κέντρο της  Δερβιτσάνης :
«Κάτω ο κομμουνισμός», 
«Ο κομμουνισμός είναι χειρότερος  από τον φασισμό του Χίτλερ»,
«Ο Ενβέρ Χότζα, ο  κόκκινος Χίτλερ, μας αφαίρεσε τη θρησκεία μας…», όπως και πολλά άλλα.

  Ένας από τα παλικάρια,  που όταν τα ‘σκιαζε η φοβέρα  και τα πλάκωνε η σκλαβιά,  ένας απ’ αυτούς που ανδρειώθηκαν  και έφτασαν να διανέμουν και  προκηρύξεις, ήταν ο Κώστας Κυριακού, μαθητής του Γυμνασίου Αργυροκάστρου.

 Μεγάλος συναγερμός της sigurimi, της τρομερής ασφάλειας του Χότζια, για να βρουν τους αίτιους.

 Ο Κώστας Κυριακού, συλλαμβάνεται , καταδικάζεται με
9 χρόνια κάθειρξη και οδηγείται στις πιο σκληρές φυλακές της Αλβανίας, στο Σπάτσι. Παρά τα βασανιστήρια, τις τεράστιες δυσκολίες και εξονυχιστικές ανακρίσεις ολόκληρων 10 μηνών, ο Κώστας έμεινε όρθιος.

  Αργότερα, το 1994, ξαναφυλακίζεται στη γνωστή ΔΙΚΗ ΤΩΝ 5, στη δίκη των ηγετών της Ομόνοιας και του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, μαζί με τον Θόδωρο Βεζιάνη, Βαγγέλη Παπαχρήστο, Ηρακλή Σύρμο και Παναγιώτη Μάρτο.
  Και εδώ, στα κελιά μελλοθανάτων  με απερίγραπτα βασανιστήρια, μια που αρχικά θανατική ήταν η ποινή, ο Κώστας στάθηκε ξανά αήττητος.

  Στην απολογία του, στις 15 Αυγούστου 1994, στο προετοιμασμένο  δικαστήριο, εξευτέλισε τεκμηριωμένα  όλη την ποινική διαδικασία χαρακτηρίζοντάς τη  ως την πιο Σταλινική. Εδώ δικάζεται ξανά με 9 χρόνια κάθειρξη, αφού έπεσε η θανατική ποινή, όπως και των άλλων συντρόφων του.

 Τα χρόνια περνάνε, ο Κώστας  με τις ίδιες ιδέες και μετά τις φυλακίσεις, αποφασισμένος ν’ αγωνιστεί για δημοκρατία και δικαίωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

  Η αφοσίωση και το πείσμα  για να πραγματοποιήσει τα  οράματά του, τον αναγκάζει  να τελειώσει τώρα και τη  Νομική Σχολή Αθηνών. Συνεχίζει,  επίσης , την έκδοση βιβλίων με  εθνικό περιεχόμενο, όπως : «Ελεύθερος Φυλακισμένος», «Στα μονοπάτια της κόλασης», «Οι ξεχασμένοι ήρωες», «Στη ζούγκλα του Ενβέρ Χότζα», «Διάψευση».

 Ο Κώστας έτσι συνεχίζει το προσωπικό του προφίλ, ως ένας μαχητικός, αήττητος αγωνιστής υπέρ πίστεως και πατρίδος.  



Δείτε (σε βίντεο) τον ήρωα Κώστα Κυριακού, να μιλάει σε παρουσίαση πρόσφατων βιβλίων του:

•  "Στη ζούγκλα του Ενβέρη". Βίντεο Κατάθεση ψυχής από τον φυλακισμένο Κώστα Κυριακού

Θυμίζουμε επίσης την πρόσφατη ανάρτησή μας (η μαρτυρία σε βίντεο, ενός ακόμη βορειοηπειτώτη, του Μιχάλη Μάνου, επίσης από την ηρωική Δερβιτσάνη της Β.Ηπείρου):

• Η μαρτυρία βορειοηπειρώτη κρατουμένου στις φυλακές του Χότζα

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων (πριν 100 χρόνια) και η παραχάραξη της Ιστορίας.

Σε περίπου τρεις μήνες συμπληρώνεται ένας αιώνας από τότε που τα Γιάννενα ελευθερώθηκαν. Πώς έγινε αυτό το θαύμα κι έπεσαν σε ελληνικά χέρια τα απόρθητα οχυρά στο Μπιζάνι; Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην ανδρεία των Ελλήνων ή τις στρατηγικές ικανότητες του Αρχιστρατήγου Κωνσταντίνου και των βασικών του Επιτελών (Β. Δούσμανη- Ξ. Στρατηγού-Ι. Μεταξά), αλλά, και κυρίως, στην αυτοθυσία ενός Χριστιανού Ταγματάρχου του τουρκικού στρατού, από την Άγκυρα.

Μετά από παρέμβαση του πανάξιου Μητροπολίτη Ιωαννίνων Γερβάσιου, ο Νικολάκη Εφέντη παρέδωσε στους Έλληνες τα σχεδιαγράμματα των οχυρών που θεωρούνταν απ’ όλους απόρθητα!

 

Όποιος από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου θελήσει να δείξει την ευγνωμοσύνη του σ’ αυτούς που λευτέρωσαν τα Γιάννενα, ας ανάψει ένα κεράκι στο εικόνισμα του σπιτιού του, γιατί δεν θα βρει πουθενά στα Γιάννενα τους ανδριάντες τους, ή, έστω, τις προτομές τους. 

Έτσι, αντί μνημοσύνου, θα ’πρεπε να είχε τοποθετηθεί σε κάποια πλατεία, μια πλάκα με τ’ όνομα τους. Αλλά, δυστυχώς, τα μάρμαρα λιγόστεψαν, από τότε που διετέθησαν αφειδώς στους πολύ μεγάλους «ήρωες κι εθνάρχες»! 

Να και 3 παραδείγματα:

1. Υπάρχει το άγαλμα του Βενιζέλου κι επειδή το Υπουργείο « δια βίου Στραβωμάρας» δεν σας εξήγησε το λόγο, θα τον μαρτυρήσω εγώ: Την 1^η Μαρτίου 1913 ο Βενιζέλος ακύρωσε διαταγή του Κωνσταντίνου και τα ελληνικά στρατεύματα που ήταν καθ’ οδόν για την απελευθέρωση της Β. Ηπείρου, έκαναν μεταβολή, χαρίζοντας ελληνικά εδάφη στην Αλβανία! 

Μέχρι και τον έμπιστό του Στρατηγό Παπούλα έστειλε να πνίξει στο αίμα κάθε επαναστατική κίνηση στη Β. Ήπειρο!!!!

2. Υπάρχει, ασφαλώς, και το άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη, εκείνου του «διακεκριμένου εγκληματία»! Αν με ρωτήσετε «τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι», θα σας παραπέμψω στη Μεσσηνία. Κάπου εκεί δεν βρίσκεται ο Μελιγαλάς;

3. Παρά λίγο να ξεχαστώ! Η κεντρική οδός των Ιωαννίνων που περνά από το ιστορικό κτήριο της VIIIης Μεραρχίας, λεγόταν « Κωνσταντίνου του Ελευθερωτού». Κάποιοι γραικύλοι τη μετονόμασαν σε οδό «Ανδρέα Παπανδρέου»! Στην κατηγορία των «γραικύλων» εντάσσονται όλοι όσοι δεν αντέδρασαν στην παραχάραξη της Ιστορίας των Ιωαννίνων(Δημότες-Δήμαρχοι-Περιφερειάρχες….).

Όποιος φαντάζεται ότι τυχαίως πέσαμε από τα Τρωικάστην Τρόικα, να το ξανασκεφτεί!.....Είναι ώρα η πορεία μας να μετατραπεί σε ανοδική, αφού μετά τον πάτο στον οποίο στεκόμαστε ,δεν υπάρχει παρά μόνον ο απόπατος!.....  

14  Νοεμβρίου, 2012,  
Θωμάς Θεολόγης, Ιστοριοδίφης/συγγραφέας

Διαβάστε σχετικά:

Απελευθέρωση Ιωαννίνων - Ιστορικό Αφιέρωμα