Τι θα γράφει απόψε το δικό σου ημερολόγιο;

Οι Πρωτοχρονιές του 65άρη

31 Δεκεμβρίου 1955: το παιδί
Το πρωί πήγαμε με τον αδερφό μου και είπαμε τα κάλαντα. Αν και είχε πολύ κρύο, περάσαμε πολύ ωραία. Μαζέψαμε λιχουδιές, κεράσματα και κάποια χρήματα. Ανυπομονώ να βραδιάσει, γιατί τα μεσάνυχτα θα έρθει ο Αι Βασίλης. Θα είμαι κολλήμένος στο παράθυρο και θα περιμένω μήπως τον δω στον ουρανό. Μετά, όπως κάθε χρόνο, θα κάτσουμε όλοι μαζί για το οικογενειακό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Μου αρέσει πολύ, γιατί κόβουμε την βασιλόπιτα και μπορεί να κερδίσω εγώ το φλουρί. Πέρσι το έτυχε η μαμά και την φιλήσαμε όλοι.

31 Δεκεμβρίου 1966 : ο φοιτητής
Σήμερα είχαμε μια πολύ ωραία συζήτηση με τον Νίκο τον καλό μου φίλο. Με αφορμή την αλλαγή του χρόνου συζητήσαμε φιλοσοφικά ζητήματα σχετικά με το νόημα της ζωής. Συμφωνήσαμε ότι η ευτυχία έγκειται στην αρετή και την εσωτερική καλλιέργεια. Το ανώτερο ιδανικό είναι η ανθρωπιά και η καλοσύνη. Μια εξωτερική και ρηχή ζωή είναι χωρίς νόημα και σίγουρα οδηγεί στη δυστυχία. Θέσαμε στόχους για το νέο έτος. Προσωπικούς κανόνες που απαράβατα θα τηρήσουμε. Ειδικά την ερχόμενη χρονιά που θα ζήσουμε μακριά από την οικογένεια μας ως φοιτητές θα έχουμε την ευκαιρία να ασκηθούμε σε ποικίλες καταστάσεις.

31 Δεκεμβρίου 1977 : ο οικογενειάρχης
Φέτος θα γιορτάσουμε οικογενειακά την αλλαγή του χρόνου. Εγώ, η Πελαγία και το μωρό μας ο Αλέξανδρος. Ο μικρός…μεγάλωσε. Είναι τώρα σχεδόν έξι μηνών. Ένιωσα πολύ έντονα το συναίσθημα της πατρότητας από τη στιγμή πού έμαθα για την εγκυμοσύνη. Κάνω πολλά όνειρα για μας. Θέλω να
του προσφέρω ό, τι καλύτερο μπορώ και να έχουμε μια τέλεια σχέση, όταν μεγαλώσει. Για τη νέα χρονιά ονειρεύομαι να πάει καλά η επιχείρηση που ξεκινάω και να μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη οικονομική κατάσταση, ώστε να περνάμε όμορφα όλοι μαζί. Η Πελαγία είναι για μένα λιμάνι στοργής. Χάρη σε αυτήν μπορώ να ξεκινήσω νέα πράγματα χωρίς να φοβάμαι τις αποτυχίες. Έχω την συναίνεση της εν λευκώ για τα πάντα..

31 Δεκεμβρίου 1985 : ο επιτυχημένος επαγγελματίας-εραστής
Οι δουλειές μου πάνε υπέροχα. Ό, τι επιλογή κάνω, μου βγαίνει. Νιώθω πολύ δημιουργικός. Το άστρο μου είναι φωτεινό και η λάμψη του συνεχώς δυναμώνει. Το άγχος μου είναι πώς θα επεκτείνω και σε άλλους τομείς τις επιχειρηματικές μου δραστηριότητες. Δεν βλέπω πολύ τον Αλέξανδρο, αλλά δεν πειράζει. Γι’αυτόν δουλεύω. Θα καταλάβει όταν μεγαλώσει. Καλύτερα θα είναι για εκείνον, όταν ενηλικιωθεί, να έχει οικονομική άνεση, παρά να μην έχει στον ήλιο μοίρα. Μετά τι θα του πω, αν μου ζητήσει να σπουδάσει ή να ξεκινήσει μια δουλειά και δεν μπορώ να του προσφέρω; «Λυπάμαι αλλά επειδή ήμασταν όλη την ώρα μαζί δεν μπορώ να προσφέρω κάτι άλλο»; Θα εκτιμήσει κάποια πράγματα, όταν μεγαλώσει. Είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Νιώθω γοητευτικός και με τις γυναίκες έχω πολλές κατακτήσεις. Αυτό με ανανεώνει. Αν καθόμουν σπίτι με τις παντόφλες όλη μέρα με την Πελαγία, μόνο θα μαλώναμε. Καλύτερα έτσι.

31 Δεκεμβρίου 1999 : ο εγωιστής
Παραμονή Πρωτοχρονιάς κι εγώ τρελαίνομαι! Ο Αλέξανδρος είναι τελείως ξεροκέφαλος. Μας χάλασε τις γιορτές φέτος. Δεν θα έρθει να κάνουμε μαζί ρεβεγιόν. Δεν σέβεται τίποτε. Μου έφερε μια κοπελίτσα και ζήτησε να παντρευτεί. Δεν ξέρει τι του γίνεται. Εγώ έχω κάνει τόσα σχέδια γι’ αυτόν κι αυτός είναι στον κόσμο του. Άσε που η κοπελιά δεν είναι γι’αυτόν. Φαίνεται από το ύφος της. Θα τον χαντακώσει. Παρόλο που του τα εξήγησα με ορθολογιστικά επιχειρήματα, αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ελπίζω να του περάσει σε λίγο καιρό. Έχω ένα σωρό μέριμνες για τις δουλειές και τις περιουσίες που πρέπει φροντίσω. Ασχολούμαι τώρα και με τις ανοησίες του μικρού. Δυστυχώς όμως βγήκα εκτός εαυτού και ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες. Η Πελαγία επηρεασμένη από τα οιδιπόδεια της συμπλέγματα παίρνει το μέρος του. Πιστεύω ότι σύντομα θα τα καταλάβουν και θα μου ζητήσουν συγγνώμη.

31 Δεκεμβρίου 2013 : και τώρα, μόνος ..
Κάθομαι εδώ μόνος μου πάλι τέτοιες μέρες. Τώρα καταλαβαίνω την αξία της Πελαγίας. Η παρουσία της και μόνο ήταν βάλσαμο. Πάνε πέντε χρόνια που την έχασα από την καταραμένη αρρώστια. Τόσα χρόνια περίμενα και τη μετάνοια του Αλέξανδρου. Ήμουν σίγουρος ότι θα ζητήσει να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας. Τόσα χρόνια ζούμε στην ίδια πόλη και δεν έχουμε επαφές. Τέλος. Αύριο μόλις ξημερώσει θα πάω να τον βρω. Θα πέσω στα γόνατα και θα ζητήσω συγχώρηση. Θα φιλήσω και τα χέρια της γυναικούλας του και τα μαλλιά των παιδιών του. Είμαι ακόμα νέος. Νιώθω ακμαιότατος. Μπορώ να κάνω μια νέα αρχή σε όλα..
——————————–

Το άλλο πρωί βρέθηκε να κρατά τα φύλλα χαρτιού του προσωπικού ημερολογίου του. Είχε σκίσει τις σελίδες που αναφέρονταν στις πρωτοχρονιές της ζωής του. Όμως δεν πρόλαβε. Η ληξιαρχική πράξη θανάτου του ανέφερε ως αιτία θανάτου την ανακοπή καρδιάς. Το ημερολόγιο μαζί με τις σκισμένες σελίδες δόθηκε στον γιο του Αλέξανδρο.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ
του Κωνσταντίνου Κίνα

Πηγή

(προστέθηκε  ένας τίτλος σε κάθε Πρωτοχρονιάτικο σταθμό, στο αρχικό κείμενο)

ΣΧΟΛΙΟ:
Άκουσα κάποτε από έναν ιερέα να λέει με παράπονο. 
"Ξέρετε για τι στεναχωριέμαι;  Για το ότι γεννιούνται άνθρωποι, τους βαπτίζουμε, τους στεφανώνουμε, τους κηδεύουμε, ήρθαν και έζησαν και έφυγαν από αυτή τη ζωή 
και δεν πήραν χαμπάρι ότι υπάρχει ο Χριστός και τους αγαπά."
Καλή και η οικογενειακή ευτυχία και η επαγγελματική καταξίωση και όλος ο μικρόκοσμος των υλικών αγαθών με τις παραισθήσεις ευμάρειας που μας δημιουργούν. Μήπως να κάνουμε μια αρχή αναζήτησης της αληθινής ουσίας στη ζωή μας;
Τι θα γράφει απόψε το δικό σου ημερολόγιο;

(νεο)Έλληνες : Σκλάβοι εκ πεποιθήσεως

(...)  Οι σημερινοί Έλληνες όμως δεν επαναστατούν, όπως οι πρόγονοι τους στο παρελθόν, όταν απειλούταν να λεηλατηθούν, να εξαθλιωθούν ή/και να υποδουλωθούν. 

Έχουμε δε την εντύπωση ότι, εάν τους ζητούσε κανείς να πολεμήσουν στα σύνορα έναν «συμβατικό» εχθρό, όπως το 1940, θα απαιτούσαν την ενυπόγραφη βεβαίωση ότι, δεν θα πέθαιναν στη μάχη – διαφορετικά θα προτιμούσαν να παρακολουθήσουν την εισβολή άνετα από την τηλεόραση, ακούγοντας κάποιον δημοσιογράφο να βρίζει και να «καταριέται» την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τους εχθρούς της πατρίδας τους, εφευρίσκοντας «ψεκασμούς» και θεωρίες συνωμοσίας.

Επομένως, πρόκειται για «σκλάβους εκ πεποιθήσεως», οι οποίοι δεν έχουν καμία επιθυμία για αλλαγή, αποδέχονται αναντίρρητα το όποιο καθεστώς, αποποιούνται τις προσωπικές ευθύνες, κοιτούν «ο καθένας τη δουλειά του», ενώ εγκρίνουν σιωπηλά τα μέτρα που επιβάλλονται.

Γιατί τότε παραπονιούνται για όλα όσα τους συμβαίνουν; Γιατί αλήθεια

τοποθετούνται (λεκτικά βέβαια) εναντίον άλλων κρατών, όταν οι ξένοι «ηγεμόνες» προσπαθούν απλά να κερδίσουν από την τάση των σημερινών Ελλήνων για σκλαβιά και για εκμετάλλευση;

Αναμφίβολα, η παρούσα κυβέρνηση αποτελεί μία νομοτελειακή διαδοχή στην αλυσίδα όλων των προηγουμένων, οι οποίες οδηγούσαν ανέκαθεν την Ελλάδα σε οδυνηρά αδιέξοδα – ενώ η επόμενη, όποια και αν είναι αυτή, είμαστε σίγουροι πως θα συνεχίσει την «παράδοση», αφού κανένας Πολίτης δεν διαμαρτύρεται και δεν επαναστατεί.


Συμπεραίνεται λοιπόν ότι, δεν είναι τόσο η μειοψηφία των «κακών» ή ανίκανων Ελλήνων αυτή που οδηγεί μία πανέμορφη, πάμπλουτη και μοναδική χώρα στον πλανήτη, στη φτώχεια και στη σκλαβιά – αλλά η πλειοψηφία των καλών και ικανότατων συμπατριωτών μας, η οποία αδρανεί απελπιστικά, κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και αδιαφορεί για τα πάντα.

Η απίστευτη ατομικότητα και η ολοκληρωτική έλλειψη συλλογικότητας, η οποία εμφυτεύθηκε στους σημερινούς Έλληνες από τις «ξενόφερτες» πολιτικές τους ηγεσίες, παράλληλα με την έντεχνη αποκοπή τους από την ιστορία, από το «θεϊκό» πολιτισμό και από τους προγόνους τους, είναι οι αιτίες που θα τους οδηγήσουν τελικά στα σκουπίδια της ιστορίας – ίσως επειδή έχουν μάθει πλέον να ζουν σε μία πλαστή, εικονική, ψεύτικη πραγματικότητα, οικοδομημένη στα θεμέλια ατελείωτων συμβιβασμών, με περιορισμένους ορίζοντες και χωρίς κανένα όραμα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ 

το είδαμε εδώ, πηγή

Διαβάστε και:

• ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ... Η ΕΛΛΑΣ. Όλη η φτώχια μας σε λίγες λέξεις

Τσάμηδες τρομοκράτησαν και τραυμάτισαν μητέρα και γιο στη Βόρειο Ήπειρο

Δολοφονική επίθεση έγινε στην Λιβαδειά ανήμερα των Χριστουγέννων αργά το βράδυ στο μαγαζί του Σωτήρη Τζαφέρη όταν μια ομάδα τσάμηδων 8 με 10 ατόμων από την Κονίσπολη μπήκε μέσα στο μαγαζί με δολοφονική  διάθεση και χτύπησαν την γυναίκα του Σωτήρη στο κεφάλι με ξύλο και τραυμάτισαν στην πλάτη τον γιο του τον Παντελή με τρεις μαχαιριές.

Ευτυχώς τα δύο κορίτσια που ήταν μέσα στο μαγαζί η κόρη του Σωτήρη η Γαριφαλιά και μια άλλη υπάληλος  του μαγαζιού προλάβανε και φύγανε από την πίσω πόρτα γιατί οι κακοποιοί είχαν σκοπό να τις πάρουν όμηρους.
Την στιγμή που τα κορίτσια το σκάσανε ένας από τους κακοποιούς μόλις τις αντιλήφτηκε βγήκε έξω και πυροβόλησε στον αέρα με πιστόλι.Μόλις άκουσαν μερικοί χωριανοί τους πυροβολισμούς βγήκαν στο δρόμο και εκεί άρχισε το ανθρωποκηνυγητό για να πιάσουν τους κακοποιούς
 
Ως τώρα η Αστυνομία έκανε κάποιες συλήψεις.Όσο για τα θύματα τον Παντελή και την Μητέρα του κατέληξαν στο νοσοκομείο των Αγίων Σαράντα για τις πρώτες βοήθειες.Ευτυχώς το κακό ήταν μικρό και έτσι μετά την περιποίηση των τραυμάτων τους πήραν  εξιτήριο από το νοσοκομείο και γυρίσαν σπίτι τους.Όπως καταλαβαίνετε οι επιθέσεις μίσους έφτασαν και στα χωριά μας και τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ στον τόπο μας.Τι θα γινόταν αν είχαμε θύματα?
Προς το παρόν αυτές είναι οι πληροφορίες που έχουμε.σε περίπτωση που μάθουμε κάτι άλλο θα σας ενημερώσουμε...

Νεολαία Επαρχίας Λειβαδιάς (Β.Ηπείρου)

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

του κόμματος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας MEGA

Δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων, η γυναίκα και ο γιος του Σωτήρη Τζαφέρη στη Λιβαδειά, δέχτηκαν σκληρή επίθεση από 10-μελή ομάδα μασκοφόρων και μη, που εισέβαλλαν στο καφενείο τους με ρόπαλα και μαχαίρια. Επί αρκετή ώρα γρονθοκόπησαν, ξυλοκόπησαν βαριά στο κεφάλι τη σύζυγο Μαριάννα και μαχαίρωσαν στους ώμους το
νεαρό Παντελή που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο καφενείο.

Μερικοί από τους εισβολείς αποκάλυψαν το πρόσωπό τους  για να αποδείξουν ότι δε φοβούνται κανέναν και απειλούσαν ότι θα πάρουν κεφάλια αν κάποιος καλέσει αστυνομία. ΄Ενας απ' αυτούς, κάτοικος Κονίσπολης, είχε ταράξει την ηρεμία του καφενείου πριν μερικές ημέρες επιδεικνύοντας καουμποϊστικες συμπεριφορές προς πελάτες εκείνης της στιγμής  και προς τους νοικοκυραίους του καφενείου. Η επιστροφή τους επαλήθευσε τις απειλές προ ημερών και φαίνεται να είναι μια από τις ομάδες που τρομοκρατούν όλο αυτό το διάστημα τους κάτοικους της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, λεηλατώντας τα έχοντα και αφαιρώντας ζωές όπως στην περίπτωση του Βελιαχόβου.

Μητέρα και γιός μεταφέρθηκαν αμέσως από τους συγγενείς και φίλους τους στο νοσοκομείο των Αγίων Σαράντα, σε βαριά κατάσταση, αλλά εκτός κινδύνου, ενώ η αστυνομία των Αγίων Σαράντα ανέλαβε αμέσως έρευνα για τη σύλληψη της τρομοκρατικής ομάδας. Από τις καταθέσεις των τραυματισμένων είναι ξεκάθαρο το όνομα και το πρόσωπο του οργανωτή της επίθεσης, αφού και οι κάμερες ασφάλειας του καφενείου κατέγραψαν το γεγονός.

Το Κόμμα των Ελλήνων " Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον", ιδιαίτερα ανήσυχο για τα πρόσφατα τεκταινόμενα στον τομέα της ασφάλειας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δια του προέδρου του κ. Χρήστου  Κίτσιου, που επισκέφτηκε στο νοσοκομείο τους τραυματίες, διαμαρτυρήθηκε έντονα προς την αλβανική κυβέρνηση που ολιγωρεί στις λυτρωτικές εισηγήσεις του πολιτικού φορέα, ο οποίος ζήτησε εγγράφως από το Υπουργείο Εσωτερικών να συγκροτηθούν αστυνομικά τμήματα στις περιοχές μας και στη σύνθεσή τους να ενταχθούν  νεαροί μειονοτικοί με γνώσεις του αντικειμένου. 

"Υπάρχουν αρκετά δικά μας παιδιά που διώχτηκαν από την αλβανική αστυνομία και τον αλβανικό στρατό και σήμερα είναι άνεργοι, ενώ στα σώματα αστυνομίας στις περιφέρειες  Αυλώνας και Αργυροκάστρου οι αστυνομικοί ελληνικής καταγωγής αριθμούνται στα δάκτυλα", τόνισε ο κύριος Κίτσιος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΕΜΜ
'Αγιοι Σαράντα 26.12.2013 




Θυμίζουμε παλαιότερες αναρτήσεις μας: 

• UCC (Απελευθερωτικός Στρατός Τσαμουριάς)
• ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ : Νέες προκλήσεις τσάμηδων στη Β.Ήπειρο. Για γέλια και για κλάμματα.

Όταν το μυστήριο του βαπτίσματος μετατρέπεται σε "πάρτι" και "παιδική χαρά"

Παρατηρώ ότι, κατά τα τελευταία κυρίως χρόνια, μία επικίνδυνη τάση εκκοσμικεύσεως έχει εισέλθει και στον ιερό χώρο της θείας λατρείας, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία των τελουμένων αγίων μυστηρίων, τα οποία και γελοιοποιούνται ενίοτε, με τις επιλογές μας και τη στάση μας.

Με την αγάπη, λοιπόν, που σας έχω, αλλά και το αίσθημα μεγάλης ευθύνης το οποίο με διακατέχει, ως Επίσκοπο, σας παρακαλώ να προσέξετε πολύ αυτά που σήμερα σας γράφω και έχουν σχέση με το άγιο Βάπτισμα, το οποίο αποτελεί την θύρα της Βασιλείας των Ουρανών.

Πρέπει, κατ’ αρχήν, όλοι να κατανοήσουμε ότι το Βάπτισμα δεν είναι παιγνίδι. Βαπτίζουμε τα παιδάκια μας στην βρεφική τους και τη νηπιακή ηλικία, εντάσσοντάς τα στο σώμα και τη Χάρη του Χριστού, την Αγία μας Εκκλησία, αλλ’ αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει και να μετατρέψουμε την Εκκλησία μας (τον Ι. Ναό μας) σε παιδική χαρά.

Προς αυτήν την κατεύθυνση μας προϊδεάζουν, είναι αλήθεια, πολλά από τα προσκλητήρια, τα οποία, στην προσπάθειά τους να πρωτοτυπήσουν, δίνουν την εντύπωση ότι μας προσκαλούν σε «πάρτυ» και όχι σε μυστήριο.

Ακολουθεί ο δήθεν στολισμός στον Ιερό Ναό, που αρχίζει από τα σκαλοπάτια της Εκκλησίας και επεκτείνεται τις
περισσότερες φορές και εντός Αυτής και περιλαμβάνει μπαλόνια, κορδέλες, μίκυ μάους, λουλούδια, κ.λπ.

Δυστυχώς, ούτε η κολυμβήθρα εξαιρείται από τέτοιους στολισμούς, ενώ και στις λαμπάδες, που συμβολίζουν το φως του Χριστού, ακόμη-ακόμη και στο μπουκάλι με το λάδι τοποθετούνται φιγούρες κινουμένων σχεδίων, αρκουδάκια, κουκλάκια και ο,τι άλλο επινοεί το εμπορικό δαιμόνιο, άσχετο πάντως με το μυστήριο. Αυτά όμως δεν είναι δυνατόν να συνεχισθούν.

Πολλές φορές συμβουλεύσαμε, παραπονεθήκαμε, διδάξαμε σε κηρύγματα, ευκαίρως ακαίρως, τώρα ήλθε η ώρα της απαγορεύσεως.

Τίποτε από όσα αναφέρθηκαν η άλλα αυτού του κοσμικού πνεύματος δεν επιτρέπεται στο εξής να τοποθετούνται στα σκαλοπάτια του Ιερού Ναού η, πολύ περισσότερο, εντός Αυτού.

Εάν οπωσδήποτε επιθυμεί κάποιος να κάμει τέτοιους στολισμούς, τότε ας στολίσει την αίθουσα της δεξιώσεως η την οικία του.

Δυστυχώς, όλα αυτά που κοστίζουν πολλά χρήματα, όπως και τα άλλα έξοδα των φωτογραφιών, βίντεο, κέντρων διασκεδάσεως κ.λπ. συνυπολογίζονται απερίσκεπτα και πάντως άδικα από τους ενδιαφερομένους στα έξοδα των μυστηρίων, με αποτέλεσμα να διακηρύττεται πλέον ότι τα μυστήρια της Εκκλησίας κοστίζουν και γι’ αυτό προπαγανδίζονται ως απλά και φθηνά, συνεπώς και προτιμητέα, τα πολιτικά.

Αγαπητά μου παιδιά,

Σας παρακαλώ, να κατανοήσετε όσα με πολλή αγάπη σας έγραψα και να μη με παρεξηγήσετε. Σκεφθήτε, παρακαλώ, ότι θα μπορούσα να σιωπήσω και να είμαι καλός με όλους, υπάκουος σε όλων τις επιθυμίες.

Πιστεύω, όμως, ότι δεν επιθυμείτε τέτοια ψεύτικη μεταχείριση, που θα έχει για μένα αυστηρότατη τιμωρία από το Θεό και για σας και τα σπλάγχνα σας οδυνηρές συνέπειες.

Η αθεοφοβία και η ασέβεια παιδαγωγείται από το Θεό, για να συνέρχονται από την αναισθησία τους όσοι αναιδώς παρανομούν.

Με την ευκαιρία μάλιστα αυτής της επικοινωνίας, σας συνιστώ, να προσφέρετε στους συμμετέχοντες στη Βάπτιση, ως μαρτυρικά, «φλουράκια», που εικονίζουν το Χριστό και την Παναγία, τον τίμιο Σταυρό η μικρά εικονίδια του αγίου, του οποίου ο νεοφώτιστος έλαβε το όνομα. Και για την ενδυμασία θέλω να σας συμβουλεύσω.

Η παράδοση της Εκκλησίας μας, θέλει λευκά τα ενδύματα του Βαπτισθέντος, προκειμένου, και δι’ αυτού του τρόπου, να δηλώνεται η λευκότης και η λαμπρότης του άσπιλου και αμόλυντου ψυχικού χιτώνα, τον οποίο έλαβε ο νεοφώτιστος, ενδυσάμενος τον Χριστό.

Δεν είναι, λοιπόν, αμαρτία και εντροπή να υπακούουμε, καλοπροαίρετα δεν λέγω, όχι σωστά όμως, σε ό,τι μας επιβάλλει η μόδα και όχι στην Εκκλησία, της οποίας γίνεται μέλος το παιδί μας με το Βάπτισμα;

Και οι μεγάλοι, ακόμη, πρέπει να προσέξουμε την συμπεριφορά μας και την ενδυμασία μας. Πολλοί εισέρχονται στον Ιερό Ναό με ενδυμασία αταίριαστη, δηλαδή άσεμνη, ενώ και η στάση τους στην Εκκλησία και η εν γένει συμπεριφορά τους δεν είναι η αρμόζουσα.

Σχηματίζουν παρέες, συζητούν, αντί να προσεύχονται, αστειεύονται, γελούν, μασούν τσίχλες, κάποιοι μάλιστα και δεν διστάζουν να καπνίζουν ακριβώς στην είσοδο της Εκκλησίας.

Είναι φοβερό να πέσουμε όλοι μας, Κληρικοί και Λαϊκοί, στα χέρια του ζώντος Θεού, ο Οποίος θέλει το Ναό Του οίκο προσευχής και διώχνει κακήν κακώς τους ασεβείς και αδιάντροπους.

Τελειώνοντας, αφού σας ευχαριστήσω εκ των προτέρων για την πιστή τήρηση των παραπάνω, θυμίζω, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και αποκατάστασιν της αληθείας, ότι για την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων, μπορείτε, εάν θέλετε και ό,τι έχετε ευχαρίστηση να προσφέρετε, υπέρ του Ιερού Ναού και του προσωπικού του, επί αποδείξει. Θεωρώ δε περιττό, ως αυτονόητο, να βεβαιώσω ότι είναι απολύτως κατανοητή και η αδυναμία οιασδήποτε προσφοράς. Ευτυχώς, έχουμε Ιερείς που αγαπούν δίχως να απαιτούν.

Εύχομαι να έχετε πλούσια την ευλογία του Θεού στη ζωή σας και να χαίρεστε τα παιδιά σας, καμαρώνοντάς τα να προκόπτουν «σοφία και ηλικία και χάριτι, παρά Θεώ και ανθρώποις» (Λουκ. 2, 52).

Επί τούτοις διατελώ, Μετά πατρικών παρακλήσεων, ευχών και αγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ο Χαλκίδος ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΠΗΓΗ

θυμίζουμε:

Γάμος και βάπτιση μαζί;;; Duplex Μυστήρια μὲ Duplex συνείδηση ;

Οι δηλώσεις Ερντογάν περί Θράκης: Η εθνικοποίηση του χώρου και η ψυχολογία της επέκτασης

Του Χρήστου Ιακώβου, Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Προσφάτως, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας στην Κεσάνη της Ανατολικής Θράκης, πλησίον των ελληνοτουρκικών συνόρων είπε: «Για μας, η Θράκη έχει ιδιαίτερη σημασία και έννοια. Η Θράκη ταυτόχρονα είναι Θεσσαλονίκη, ταυτόχρονα είναι Κομοτηνή, ταυτόχρονα είναι Ξάνθη, ταυτόχρονα είναι Ντελίορμαν (Ντόμπρουτζα), είναι Κιρτζάαλι (πόλη της Βουλγαρίας), είναι Βαρδάρ (Βαρδάρης) και, αν πάμε πιο πίσω, Θράκη είναι ταυτόχρονα Σκόπια, Πρίστινα, Πρίζρεν (Κόσοβο), είναι Σαράγεβο», και συμπλήρωσε: «Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος του παρελθόντος μας σ' αυτή τη γεωγραφία. Σήμερα, στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, στο επίκεντρο των σχέσεών μας βρίσκεται η Θράκη μας με την Αδριανούπολη, το Τεκίρνταγ, το Κιρκλάρελι και βέβαια την Κωνσταντινούπολη».

Μέσα από τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού είναι ευδιάκριτη η προσπάθεια του να συνδυάσει το γεωγραφικό χώρο με την εθνική ταυτότητα, υπονοώντας την ανάγκη να δικαιολογηθεί το προ πολλού προαναγγελθέν υπό του υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, «στρατηγικό βάθος» της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό παράδειγμα για το πως η εθνική ταυτότητα, η γεωγραφία και ιστορία μπορούν να αποτελέσουν την ιδεολογική συμβολή για τη διαμόρφωση και προώθηση εξωτερικής πολιτικής. Με άλλα λόγια οι προαναφερθείσες έννοιες λειτουργούν ως ένα πλαίσιο νομιμοποίησης εντός του οποίου προσδιορίζεται το στρατηγικό βάθος, η νέα δηλαδή πολιτική χαρτογραφία, στα όρια της οποίας θα πρέπει να επαναχαραχθεί η αναθεωρημένη τουρκική εξωτερική πολιτική.

Αυτό καταδεικνύει την προ πολλού επισήμανση μερικών ότι ο εκσυγχρονισμός του Ερντογάν είναι ερμηνεύσιμος ως ένα νεοσουλτανικό πρόγραμμα, εντός του οποίου για να διευρυνθεί το γεωγραφικό πεδίο πολιτικής και διπλωματικής δράσης θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί το πλαίσιο μέσα από το οποίο απεικονίζεται η Τουρκία. Αυτό το πλαίσιο ο Ερντογάν το αρύεται από το Οθωμανικό παρελθόν. Γι' αυτό του αρέσει να χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος του παρελθόντος μας σ' αυτή τη γεωγραφία». Το νεοσουλτανικό πρόγραμμα συμβολίζει στην πραγματικότητα μία διαδικασία παρεμβολής, κατά την οποία τα άτομα που το ασπάζονται αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως μέλη μίας συλλογικής κοινότητας, της οποίας τα γεωγραφικά όρια εκτείνονται πολύ πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα του τουρκικού κράτους. Σε αυτή την περίπτωση, η πραγματικότητα την οποία βιώνουν οι Τούρκοι που βλέπουν τη θέση τους μέσα από την οπτική του νεοσουλτανικού προγράμματος βρίσκεται κάτω από τη διαδικασία της απεικόνισης. Συνεπώς, δεν θα πρέπει να θεωρείται παράλογο εκ μέρους τους το να εκλαμβάνουν τα γειτονικά κράτη ως τεχνητά και ως δημιουργήματα μίας διεθνούς συνωμοσίας που είχε ως σκοπό τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, 

Όταν ο Ερντογάν ταυτίζει τη Θράκη με ζωντανή κοινή ιστορία, έστω και αν σε κάποιες περιοχές τις οποίες αναφέρει δεν υπάρχει ούτε ένα Τούρκος για δείγμα, στην ουσία ερμηνεύει το κράτος του ως ένα βιολογικό οργανισμό και η επέκταση του ως αποτέλεσμα μίας φυσικής δύναμης ή μίας ανάγκης για ζωτικό χώρο. Στη δε περίπτωση της Τουρκίας του Κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη αυτή η ανάγκη δημιούργησε ένα παραπλανητικό μείγμα ενός διακεκηρυγμένου εκσυγχρονισμού (π.χ. μηδενικές τριβές με τους γείτονες) και μίας υφέρπουσας επιθετικής και ηγεμονικής (ενίοτε και αλυτρωτικής) ιδεολογίας (π.χ. η Θράκη είναι Θεσσαλονίκη κλπ...και ταυτόχρονα η εκπρόσωπος του παρελθόντος μας στη γεωγραφία της Ευρώπης).

Εν αντιθέσει προς τους Κεμαλικούς, στα δέκα χρόνια εξουσίας των ισλαμιστών, είναι ευδιάκριτη μία ουσιαστική ανησυχία/αγωνία για τη θέση της Τουρκίας στο σύγχρονο κόσμο και το πού θα προσδιορίσουν τα γεωπολιτικά σύνορα αυτού το διαχωρισμού. Αυτό οδηγεί στην εμφάνιση αντικρουόμενων γεωπολιτικών οραμάτων και αλληλοσυγκρουομένων ερμηνειών της σχέσης της Τουρκίας με το γειτονικό της γεωγραφικό χώρο (πχ. μηδενικές τριβές με τους γείτονες αλλά ταυτοχρόνως η γεωγραφία των γειτόνων γίνεται ο ζωτικός χώρος της Τουρκίας).

Οι ιδεολογικές υποθέσεις, οι οποίες στηρίζουν τις αντιλήψεις του Ερντογάν για το γεωστρατηγικό χώρο, καθώς και η στενή σχέση που αποδίδει μεταξύ παλαιών οθωμανικών περιοχών και της σημερινής κοινότητας των Τούρκων δεν θα πρέπει να θεωρηθούν ξεχωριστά από τη σημερινή τουρκική εξωτερική πολιτική και τους στόχους της.

Συνεπώς, οι ηγεμονικές συμπεριφορές δεν εμφανίζονται ταυτόχρονα με τις συγκρούσεις αλλά τεκταίνονται στη βάση σχεδιασμού που έχει ήδη προαναγγελθεί με κοσμοθεωρητικές προσεγγίσεις και στέρεες γεωστρατηγικές αντιλήψεις. Οι σχεδιασμοί αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο από τις ατραπούς της επιθετικής πολιτικής των κρατών που τις εφήρμοσαν (π.χ Ναζιστική Γερμανία του Μεσοπολέμου). Οι σχεδιασμοί αυτοί έχουν πάντοτε ένα μόνιμο χαρακτηριστικό, αυτό της διεκδίκησης ενός χώρου τον οποίο άλλοτε ονομάζουν «χώρο γεωστρατηγικών συμφερόντων», άλλοτε «ζωτικό χώρο» και στην περίπτωση της Τουρκίας του Ερντογάν «στρατηγικό βάθος». Έννοιες, οι οποίες τιθέμενες σε πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής, αποτελούν ένα συγκεκαλυμμένο ιμπεριαλισμό. Επιπλέον, αυτές οι στοχευμένες πολιτικές προαναγγέλλονται με τα θεωρητικά κείμενα και τις σποραδικές πολιτικές εξάρσεις/δηλώσεις. Ως εκ τούτου, οι στοχευμένοι χώροι είναι ταυτόχρονα και απειλούμενοι χώροι και οφείλουν οι λαοί τους να διαγιγνώσκουν αυτές τις πολιτικές εγκαίρως και να προετοιμάζονται αποτρεπτικώς. Η αδυναμία έγκαιρης διάγνωσης μπορεί να είναι αφέλεια ή ανικανότητα. Η αποφυγή όμως της κατανόησης, ειδικώς όταν αυτή υποδεικνύεται κατά κόρον, αποτελεί ανεξήγητη βλακεία η οποία οδηγεί τελεολογικώς στην εθνική αυτοκτονία.

Στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων η πραγματικότητα είναι τραγικώς αποκρυσταλλωμένη και τη διετύπωσε διαχρονικώς με εύληπτο τρόπο ο αλήστου μνήμης Παναγιώτης Κονδύλης: «Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους - ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στην μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο, γιατί, αν o πόλεμος είναι συνέχεια της πολι­τικής, ποιός πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;».

Για πρώτη φορά προβάλουμε το μήνυμα του Οικ/κού Πατριάρχη

Οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου μας, γνωρίζουν ότι δεν συνηθίζουμε να κολακεύουμε την εξουσία.
Αντιθέτως κατηγορήσαμε επανειλημμένα τον Οικ/κό Πατριάρχη,

• για τις Οικουμενιστικές του επιλογές (συμπροσευχές με ετεροδόξους και αλλοδόξους, συλλείτουργα με Παπικούς κλπ),
• για τον άθλιο εναγκαλισμό του με τη πολιτική εξουσία (σε Ελλάδα και Τουρκία). Ουσιαστικά οι επισκέψεις του Πατριάρχη στην Ελλάδα αποτελούν αφορμή για να εμφανιστούν οι Έλληνες πολιτικοί καμαρωτοί μπροστά στον λαό (κάτι που δεν τολμούν φυσικά να κάνουν μόνοι τους)
• αλλά και για τις υποδοχές που του διοργανώνονται στην Ελλάδα, που καλλιεργούν την ματαιοδοξία του και τον μετατρέπουν από Ορθόδοξο επίσκοπο σε κοσμικό άρχοντα και Πάπα.

Αιφνιδιαστήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι το φετινό μήνυμα του Οικ/κού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για πρώτη φορά καταγράφει την σύγχρονη τραγική πραγματικότητα:
1) την διάλυση της οικογένειας και την αναγκαιότητα στήριξής της
2) τον τονισμό της διάκρισης των φύλων (άντρας- γυναίκας)
3) τις εκτρώσεις που σκοτώνουν κατά χιλιάδες ανυπεράσπιστα έμβρυα
4) τις διώξεις-απαγωγές- φυλακίσεις των Ορθοδόξων στην Συρία

Πριν παραθέσουμε το πλήρες μήνυμα χριστουγεννιάτικο μήνυμα, να θυμίσουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης, παρά την ασθενική του υγεία, παραμένει φυλακισμένος στην φυλακή των Σκοπίων, αρνούμενος να αναγνωρίσει την σχισματική εκκλησία των Σκοπιανών (στην τελευταία καταδίκη, δικάστηκε σε 3ετή φυλάκιση).

"Δύο χρόνια στη φυλακή συμπλήρωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Ιωάννης, αφού στις 12 Δεκεμβρίου του 2011 είχε συλληφθεί από την Σκοπιανή Αστυνομία παρανόμως.
Ο Αρχιεπίσκπος κ. Ιωάννης τα τελευταία έντεκα χρόνια των διώξεων και του μαρτυρίου του, έχει φυλακιστεί πάνω από επτά φορές."

και μια ακόμη σχετικά πρόσφατη είδηση από την δοκιμασία του:

"Μετά από σχεδόν ένα χρόνο και εννέα μήνες στη φυλακή, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης, είχε την πρώτη ευκαιρία να δεχθεί επίσκεψη στις φυλακές από τους συνάδελφούς του, τους Επίσκοπους της Ι. Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας.
Στις 23 Αυγούστου 2013, ο Επίσκοπος Πόλογκ-Κουμάνοβο και Τοποτηρητής Δέμπαρ-Κίτσεβο Ιωακείμ, ο Επίσκοπος Μπρεγαλνήτσης και Τοποτηρητής Μπίτολας Μάρκο και ο Επίσκοπος Στοβίων και Τοποτηρητής Στρώμνιτσας Δαβίδ επισκέφθηκαν τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Ιωάννη και είχαν μια σύντομη συνομιλία, μεταφέροντας του την αγάπη των πιστών, οι οποίοι ζητούν την ευλογία και τις ευχές του.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης διαβεβαίωσε τους Επίσκοπους ότι αισθάνεται λίγο καλύτερα στην υγεία του, και σε όλα τα μέλη της Ι. Αρχιεπισκοπής Αχρίδος στέλνει την ευλογία του, ενθαρρύνοντας τους να διατηρήσουν τη χαρά σε όλες τις δοκιμασίες στην ζωής τους."

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο και εννέα μήνες στη φυλακή, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης, είχε την πρώτη ευκαιρία να δεχθεί επίσκεψη στις φυλακές από τους συνάδελφούς του, τους Επίσκοπους της Ι. Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο και εννέα μήνες στη φυλακή, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης, είχε την πρώτη ευκαιρία να δεχθεί επίσκεψη στις φυλακές από τους συνάδελφούς του, τους Επίσκοπους της Ι. Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο και εννέα μήνες στη φυλακή, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης, είχε την πρώτη ευκαιρία να δεχθεί επίσκεψη στις φυλακές από τους συνάδελφούς του, τους Επίσκοπους της Ι. Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας

 Ακολουθεί το μήνυμα του Οικ/κού Πατριάρχη:

Ἀδελφοὶ καὶ Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν»!
(Ἡσ. θ΄ 5)

Ἐνθουσιωδῶς καὶ χαρμοσύνως ὁ Προφήτης μᾶς γνωστοποιεῖ προορατικῶς πρὸ αἰώνων πολλῶν τὴν ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Γέννησιν τοῦ Παιδίου Ἰησοῦ. Βεβαίως, δὲν εὑρέθη καὶ τότε, περίοδον ἀπογραφῆς ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου, τόπος ἐν τῷ καταλύματι διὰ τὴν στέγασιν τῆς κυοφορούσης ἐκ Πνεύματος Ἁγίου Παρθένου καὶ οὕτως ἠναγκάσθη ὁ μνήστωρ καὶ φύλαξ αὐτῆς ἅγιος Ἰωσὴφ νὰ τὴν ὁδηγήσῃ εἰς σπήλαιον, εἰς τὴν φάτνην τῶν ἀλόγων, «τοῦ τεκεῖν τὸ Παιδίον».

Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ὑποδέχονται, προσφέροντες τὴν εὐχαριστίαν εἰς τὸν Δημιουργόν: «οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον˙ οἱ οὐρανοὶ τὸν ἀστέρα˙ οἱ Μάγοι τὰ δῶρα˙ οἱ ποιμένες τὸ θαῦμα˙ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον˙ ἡ ἔρημος τὴν φάτνην˙ ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον»˙ οἱ ποιμένες ἀγραυλοῦν ἐπί «τὴν ποίμνην αὐτῶν» καὶ φυλάσσουν «φυλακάς νυκτός», καὶ ἄγγελοι θεωροῦντες ἐκστατικοὶ τὸ Μυστήριον ὑμνολογοῦν (Ἑσπέρια Ἑορτῆς Χριστουγέννων).

Ἡ γλυκύτης τῆς Ἁγίας Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων περιβάλλει καὶ πάλιν τὸν κόσμον. Καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρωπίνων καμάτων καὶ πόνων, τῆς κρίσεως καὶ τῶν κρίσεων, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐχθροτήτων, τῶν ἀνησυχιῶν καὶ τῶν ἀπογοητεύσεων, προβάλλει πραγματικὸν καὶ ἐπίκαιρον ὅσον ποτὲ τὸ μυστήριον τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, Ὅστις κατῆλθεν ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον εἰς τὴν κοιλίαν τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἵνα ἀνατείλῃ δικαιοσύνην καὶ πλῆθος εἰρήνης (πρβλ. Ψαλμ. οα΄ 7).

Ὑπὸ τὴν σιωπὴν καὶ τὴν εἰρήνην τῆς ἱερᾶς Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων, Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἄναρχος, ὁ ἀόρατος, ὁ ἀκατάληπτος, ὁ ἄϋλος, ὁ ἀεὶ ὤν, ὁ ὡσαύτως ὤν, εἰσέρχεται σαρκοφόρος, ἄσημος, ἁπλοῦς, πτωχός, ἄγνωστος, εἰς τό δρᾶμα τῆς ἱστορίας. Εἰσέρχεται συγχρόνως ὡς «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, [...] ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄ 6). Ναί, ἐρχεται ὡς ἄνθρωπος ὑπὸ Μητρὸς Παρθένου καὶ λύει τὴν περιπλοκὴν τῆς ἀνομίας καὶ δίδει μὲ τὴν Χάριν καὶ τὸ Ἔλεός Του διέξοδον εἰς τὰς ἀπορίας τῆς ζωῆς, προορισμὸν καὶ ἀξίαν καὶ περιεχόμενον καὶ ὑποδειγματικὸν ἦθος καὶ πρότυπον εἰς τὴν ἀνθρωπίνην περιπέτειαν.

Ὁ Κύριος προσελάβετο ἅπασαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ ἡγίασεν αὐτήν. Ὁ προαιώνιος Θεὸς κατεδέχθη νὰ γίνῃ δι᾿ ἡμᾶς ἔμβρυον καὶ νὰ κυοφορηθῇ εἰς τὴν γαστέρα τῆς Θεοτόκου. Οὕτως ἐτίμησε καὶ τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν ἐκ τοῦ πρωταρχικοῦ σταδίου αὐτῆς καὶ ἐδίδαξε τὸν σεβασμὸν εἰς τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς κυήσεως αὐτοῦ. Ὁ τὰ πάντα Δημιουργήσας συγκατέβη νὰ γεννηθῇ ὡς Βρέφος καὶ νὰ γαλακτοτροφηθῇ ὑπὸ τῆς Παρθένου. Οὕτως ἐτίμησε τὴν παρθενίαν καὶ τὴν μητρότητα, τὴν πνευματικὴν καὶ τὴν φυσικήν. Διὰ τοῦτο ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος προτρέπει: «γυναῖκες παρθενεύετε, ἵνα Χριστοῦ γένησθε μητέρες» (Λόγος ΛΗ', Εἰς τὰ Θεοφάνεια, PG 36, 313A).

Καὶ ὥρισεν ὁ Κύριος τὴν συζυγίαν τοῦ ἄρρενος καὶ τοῦ θήλεος ἐν τῇ εὐλογημένῃ οἰκογενείᾳ. Αὐτὸς ὁ θεσμὸς τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας ἀποτελεῖ τὸ κύτταρον τῆς ζωῆς καὶ τὴν θερμοκοιτίδα τῆς ὑγιοῦς ψυχικῶς καὶ σωματικῶς ἀναπτύξεως τῶν τέκνων. Ὡς ἐκ τούτου, ἀποτελεῖ ὀφειλὴν τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ καθῆκον τῆς ἡγεσίας ἑκάστου λαοῦ ἡ διὰ ποικίλων τρόπων ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας.

Διὰ νὰ ἀναπτυχθῆ ἓν παιδίον ὑγιῶς καὶ ὁμαλῶς ἀπαιτεῖται μία οἰκογένεια ὅπου ὁ ἀνὴρ καὶ ἡ γυνὴ ζοῦν ἁρμονικῶς, ὡς ἓν σῶμα, μία σάρξ, μία ψυχή, ὑποτασσόμενοι ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον.

Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι πάντες οἱ πνευματικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέται, ὡς ἄλλοι ἀγραυλοῦντες ποιμένες, ἀλλὰ καὶ οἱ ἰθύνοντες τὰ τοῦ κόσμου, γνωρίζουν καὶ ἀποδέχονται τὴν θείαν ἀλήθειαν καὶ πραγματικότητα ταύτην, τὴν ὁποίαν διακηρύττομεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ κατὰ τὰ ἐφετεινὰ Χριστούγεννα. Πάντες ὀφείλομεν νὰ ἐνθαρρύνωμεν τὴν δημιουργίαν καὶ τὴν λειτουργίαν τῶν φυσιολογικῶν οἰκογενειῶν διὰ νὰ ἀναπαράγουν ὑγιεῖς ψυχικῶς καὶ χαρούμενους πολίτας, πλήρεις αἰσθημάτων ἀσφαλείας, στηριζομένους εἰς τὸ αἴσθημα τῆς προστασίας τοῦ ἰσχυροῦ καὶ προστατεύοντος πατρὸς καὶ τῆς στοργικῆς καὶ ἀγαπώσης μητρός. Οἰκογενείας, εἰς τὰς ὁποίας θὰ ἀναπαύεται ὁ Θεός. Προσκαλοῦμεν καὶ προτρεπόμεθα ἅπαν τὸ πλήρωμα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ὅπως πολιτευόμενον ἀξίως τῆς ἧς ἐκλήθη κλήσεως πράττῃ πᾶν τὸ δυνατὸν διὰ τὴν στήριξιν τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας.

Ἀδελφοί, «ἡ νύξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἥμερα ἤγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄ 12). Ἤδη οἱ ποιμένες πορεύονται πρὸς τὴν Βηθλεέμ τὸ θαῦμα ἀνακηρύττοντες καὶ προσκαλοῦν ἡμᾶς νὰ τοὺς ἀκολουθήσωμεν, ὡς ἄλλοι «ἀστεροσκόποι μάγοι χαρᾶς πληρούμενοι» (τροπάριον δ΄ ᾠδῆς Ὄρθρου Ἑορτῆς Χριστουγέννων), «δῶρα τίμια» προσάγοντες Αὐτῷ «χρυσὸν δόκιμον, ὡς Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, καὶ λίβανον ὡς Θεῷ τῶν ὅλων, ὡς τριημέρῳ δὲ νεκρῷ σμύρναν τῷ ἀθανάτῳ» (Ἀνατολίου, Στιχηρὸν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς Χριστουγέννων). Δηλαδὴ τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πίστεώς μας καὶ τῆς δοκιμῆς μας ὡς χριστιανῶν καὶ μάλιστα ὀρθοδόξων εἰς τὸ ἦθος καὶ τὴν παράδοσιν, τὴν οἰκογενειακήν, τὴν πατερικήν, τὴν ἐκκλησιαστικήν, τὴν ὀρθοπράττουσαν πάντοτε ἀνὰ τοὺς αἰῶνας καὶ συνέχουσαν μέχρι σήμερον τὴν εὐλογημένην κοινωνίαν μας, τῆς ὁποίας κύτταρον κατὰ Θεὸν βιοτῆς καὶ αὐξήσεως εἶναι, ἐπαναλαμβάνομεν, ἡ οἰκογένεια.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,

-2013 χρόνια συνεπληρώθησαν ἀπὸ τῆς κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστός, ὅπως τότε, δὲν παύει νὰ καταδιώκεται ἐν τῷ προσώπῳ τῶν ἀδυνάτων ἀπὸ τὸν Ἡρώδην καὶ τοὺς παντοειδεῖς συγχρόνους Ἡρώδας˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Ἰησοῦς διώκεται εἰς τὰ πρόσωπα τῶν χριστιανῶν ἐν Συρίᾳ      -καὶ ὄχι μόνον˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς φεύγει, ὡς πρόσφυξ μετ᾿ αὐτῶν, ὄχι εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀλλὰ εἰς τὸν Λίβανον, εἰς τὴν Εὐρώπην, εἰς τὴν Ἀμερικὴν καὶ ἀλλαχοῦ δι᾿ ἀσφάλειαν ἐν τῇ ἀνασφαλείᾳ τοῦ κόσμου˙
-2013 χρόνια καὶ τὸ Παιδίον Ἰησοῦς εἶναι ἀκόμη φυλακισμένον μὲ τοὺς δύο Ἱεράρχας τῆς Συρίας Παῦλον καὶ Ἰωάννην, μὲ τὰς Ὀρθοδόξους μοναχὰς καὶ πολλοὺς ἀκόμη ἀνωνύμους καὶ ἐπωνύμους χριστιανούς˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς σταυρώνεται μαζὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ βασανίζονται καὶ φονεύονται διὰ νὰ μὴ προδώσουν τὴν πίστιν των εἰς Αὐτόν˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Ἰησοῦς φονεύεται καθ᾿ ἡμέραν εἰς τὸ πρόσωπον τῶν χιλιάδων ἐμβρύων, τὰ ὁποῖα οἱ γονεῖς των δὲν ἀφήνουν νὰ γεννηθοῦν˙
-2013 χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς ἐμπαίζεται καὶ ὀνειδίζεται εἰς τὸ πρόσωπον τῶν δυστυχισμένων παιδίων, τὰ ὁποῖα ζοῦν ὑπὸ τὴν κρίσιν τῆς οἰκογενείας, τῆς ἀνεχείας, τῆς πτωχείας.

Τὸν πόνον, τὴν θλῖψιν καὶ τὰ παθήματα τῶν ἀνθρώπων ἦλθε καὶ ἔρχεται καὶ κατὰ τὰ ἐφετεινὰ Χριστούγεννα νὰ ἀναλάβῃ ὁ Κύριος, ὁ εἰπών «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40-41). Δι᾿ αὐτοὺς ἦλθεν ἐκ Παρθένου, δι᾿ αὐτοὺς ἐγένετο ἄνθρωπος, δι᾿ αὐτοὺς ἔπαθεν, ἐσταυρώθη, ἀνέστη. Δι᾿ ἡμᾶς ὅλους, δηλαδή. Ἂς ἄρωμεν, λοιπόν, ἕκαστος ἡμῶν τὸν προσωπικὸν αὐτοῦ σταυρὸν διὰ νὰ εὕρωμεν χάριν καὶ ἔλεον εἰς εὔκαιρον βοήθειαν˙ διὰ νὰ εἶναι «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός», ὁ τεχθεὶς Ἐμμανουήλ,  Σωτὴρ καὶ Κύριος. Ἀμήν. 

Χριστούγεννα ,βιγ΄
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Η Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος του Μητροπολίτη Κονίτσης Ανδρέα. Η αλήθεια χωρίς διπλωματία

......Ἔχουν περάσει ἀπὸ τότε 2.000 καὶ πλέον χρόνια. Καὶ οἱ μὲν Ἰουδαῖοι, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ὄχι μόνο δὲν ἔχουν ἀποδεχθῆ τὸν Μεσσία Χριστό, ἀλλὰ καὶ τὸν πολεμοῦν μὲ ἀμείωτο πάθος......

...... Ὅμως καὶ οἱ μουσουλμᾶνοι πολεμᾶνε μὲ μανία τὸν Χριστό......

......Δὲν μιλᾶμε, βέβαια καὶ γιὰ τὶς ποικίλες αἱρέσεις, ὅπως καὶ γιὰ τὸν μασσωνισμό, ποὺ προσπαθοῦν νὰ ὑπονομεύσουν τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη μας. ...

 

Αλλά σήμερα, γιορτάζουμε Χριστούγεννα, την «Μητρόπολη των Εορτών». Ας την χαρούμε με τον εκκλησιασμό, την Θεία Κοινωνία, τα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας, την μελέτη του λόγου του Θεού και τις επίκαιρες και ωφέλιμες σκέψεις, την οικογενειακή θαλπωρή.  

 

Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο:



ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Αριθ.  Πρωτ.  94,  Νύκτα  Χριστουγέννων 2013

Εν τω ιερώ Επισκοπείω

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ   169η

ΘΕΜΑ: «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιωάν. α  ,11)

             Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

            Αιώνες περίμεναν οι άνθρωποι τον Σωτήρα του κόσμου, όπως έλεγαν οι σχετικές προφητείες. Κι’ όταν ήλθε ο καιρός, που είχε ορίσει η Θεία Πρόνοια, γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας,  απλά και αθόρυβα ο Μέγας Αναμενόμενος. Ήταν, όμως, τουλάχιστον περίεργο, ότι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, γεννήθηκε μέσα σ’ ένα στάβλο, αφού για τον μνήστορα Ιωσήφ και για την Παρθένο Μαριάμ «ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι». Δηλαδή, στο πανδοχείο της Βηθλεέμ, όπου στάθμευσαν για να περάσουν την νύχτα, δεν υπήρχε γι’ αυτούς τόπος, ούτε μια μικρή γωνιά. Και βρέθηκε μόνο μια σκοτεινή και ανήλιαγη σπηλιά, που χρησίμευε για στάβλος των αλόγων ζώων, γεμάτος βρωμιά και αποπνιχτικές αναθυμιάσεις. Εκεί η Παναγία «έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη» (Λουκά β 7). Εγέννησε, δηλαδή, τον πρώτο και μονογενή υιό της, και τον περιτύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε μέσα στο παχνί, όπου έτρωγαν τα ζώα την τροφή τους.

-Β-

            Ο Ισραηλιτικός λαός, σχεδόν στο σύνολό του, και οι θρησκευτικοί του άρχοντες, αγνόησαν τον ερχομό του Μεσσία στον κόσμο. Μόνο οι απλοί ποιμένες και οι σοφοί Μάγοι αξιώθηκαν να πληροφορηθούν το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός. Οι ποιμένες, που έμεναν έξω στα χωράφια της Βηθλεέμ και φύλαγαν το κοπάδι τους, παραμένοντας με την σειρά τους άγρυπνοι ωρισμένες ώρες την νύχτα, πληροφορήθηκαν το χαρμόσυνο άγγελμα από τον άγγελο του Θεού, «ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυΐδ» (Λουκά β  9-11). Οι σοφοί Μάγοι, που ήλθαν από την Ανατολή, όταν έφθασαν στην Ιερουσαλήμ, ρώτησαν «που εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων ; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ» (Ματθ. β 2). Ένα μεγάλο και ολοφώτεινο αστέρι τους πληροφόρησε, ότι ήλθε στον κόσμο ο Σωτήρας που αιώνες με λαχτάρα τον επερίμεναν.

-Γ-

            Οι Ιουδαίοι, όμως, άρχοντες και λαός, έμειναν απληροφόρητοι και ανυποψίαστοι. Το γιατί, θα μας το πη ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας, 800 χρόνια προ Χριστού : «Κύριος ελάλησεν · υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν». (Ησ. α  2). Ο Κύριος μίλησε και είπε · υιούς εγέννησα και εδόξασα, εκείνοι όμως με αρνήθηκαν. Και ο προφήτης θα μεταφέρη, στην συνέχεια, το παράπονο του Θεού : «έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού. Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός με ου συνήκεν» (Ησ. α  3). Το βώδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του και ο όνος γνωρίζει την φάτνη, που είναι ιδιοκτησία του κυρίου του · ο Ισραηλιτικός όμως λαός δεν με αναγνωρίζει ως κύριό του, δεν έχει ούτε στοιχειώδη κατανόηση για μένα. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης θα το διατυπώση με τον δικό Του απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο. Ο Υιός του Θεού «εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιωάν. α  11). Ήλθε από τον ουρανό και έζησε ως άνθρωπος στην χώρα, η οποία σαν γη της επαγγελίας ήταν ξεχωρισμένη προ πολλού από τον Θεό ως ιδιαίτερα δική του. Και οι άνθρωποι του σπιτιού του, οι Ιουδαίοι, δεν τον παραδέχτηκαν, αλλά τον αρνήθηκαν σαν ξένο και εχθρό.

-Δ-

             Έχουν περάσει από τότε 2.000 και πλέον χρόνια. Και οι μεν Ιουδαίοι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όχι μόνο δεν έχουν αποδεχθή τον Μεσσία Χριστό, αλλά και τον πολεμούν με αμείωτο πάθος. Μιλάνε συνεχώς για το περιβόητο «ολοκαύτωμα». Ξεχνάνε όμως, πόσους Εβραίους, τουλάχιστον εδώ, στην Ελλάδα, έσωσαν οι χριστιανοί από την εγκληματική ναζιστική «Γκεστάπο», με μεγάλο κίνδυνο της ζωής τους από τους Γερμανούς κατακτητές, κατά την διάρκεια της φοβερής ξενικής Κατοχής...

             Όμως καιοι μουσουλμάνοι πολεμάνε με μανία τον Χριστό. Κι’ αυτό, ενώ σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και, ιδιαίτερα, στην Ελλάδα, βρίσκουν φιλοξενία και περίθαλψη, παρά την ανέχεια του Ελληνικού Λαού, συνεχίζοντας, εν τούτοις, με τα ποικίλα εγκλήματά τους να προσβάλλουν την Χώρα που τους φιλοξενεί.

-Ε-

 Δεν μιλάμε, βέβαια και για τις ποικίλες αιρέσεις, όπως και για τον μασσωνισμό, που προσπαθούν να υπονομεύσουν την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας. Είναι ολιγάνθρωπες και το κακό είναι μικρό, εφ’ όσον οι Έλληνες κρατάνε γερά την πίστη των πατέρων τους. Μιλάμε για όσους Ορθοδόξους είναι μόνο στα χαρτιά και στην θεωρία χριστιανοί, στην πραγματικότητα όμως ζουν «χωρίς Χριστού», «ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τω κόσμω» (Εφεσ. β  12). Είτε έχουν εμπλακή σε κομματικές παρατάξεις, που βλέπουν  με εχθρικό μάτι την εκκλησία, είτε ζουν μια άκρατη κοσμική ζωή και αδιαφορούν για την χριστιανική πίστη και την αρετή. Έτσι, βλέπουμε μια αντίδραση στις ηθικές αξίες, που διδάσκει η Εκκλησία , π.χ. στο μυστήριο του γάμου, και στην διακήρυξη του πολιτικού λεγομένου γάμου η της ελεύθερης συμβιώσεως. Η βλέπουμε μια σοβαρή χαλάρωση των χρηστών ηθών και των ωραίων εθίμων του λαού μας η μια αδιαφορία για το μάθημα των Θρησκευτικών στα Σχολεία και άλλα , στα οποία μεθοδικά προχωρούν εκείνοι που προσπαθούν να κατεδαφίσουν  ο,τι καλό μας άφησαν οι πρόγονοί μας στα προηγούμενα χρόνια.

-ΣΤ-

           

             Αλλά σήμερα, γιορτάζουμε Χριστούγεννα, την «Μητρόπολη των Εορτών». Ας την χαρούμε με τον εκκλησιασμό, την Θεία Κοινωνία, τα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας, την μελέτη του λόγου του Θεού και τις επίκαιρες και ωφέλιμες σκέψεις, την οικογενειακή θαλπωρή. «Χριστός επί γης, υψώθητε», μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία. Εύχομαι σε όλους σας χρόνια πολλά, άγια, ευλογημένα. Και ο νέος Ενιαυτός, στον οποίο, μετά από λίγο, Θεού θέλοντος, εισερχόμεθα , να είναι γεμάτος από την χάρη του Κυρίου. Στην Κύπρο και στην Βόρειο Ήπειρο στέλνω τις θερμές ευχές και την αγάπη μου.

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης 

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ