Σχετικά με τον εθνικό μας ύμνο (και την ανόητη, δόλια και επιπόλαια τοποθέτηση του κ.Αλαβάνου).
Ας απολαύσουμε το μεγαλείο των στίχων του μέχρι η πολιτική Χριστόφια και λοιπών ανθελλήνων συνοδοιπόρων του στην Κύπρο να προβεί στην αντικατάστασή του.
με το στίχο:
"Σε γνωρίζω από την ΚΟΨΗ του σπαθιού την τρομερή"
λέει ότι
Με την «κόψη του σπαθιού την τρομερή»
κερδίζεται η Ελευθερία και έτσι την γνωρίζουμε …
κερδίζεται η Ελευθερία και έτσι την γνωρίζουμε …
"Σε γνωρίζω από την ΟΨΗ που με βια μετράει τη γη"
Ο δεύτερος στίχος αναφέρεται όχι στην κόψη αλλά στην ΟΨΗ της Ελευθερίας.
Το πρόσωπο της Ελευθερίας, το βλέμμα της που ξαπλώνεται και αγκαλιάζει τη γη ("μετράει τη γη").
Το πρόσωπο, το βλέμμα, η ΟΨΗ της Ελευθερίας δεν ξαπλώνονται ποτέ με τη βία ή δια μέσου της βίας.
Το πρόσωπο της Ελευθερίας, το βλέμμα της που ξαπλώνεται και αγκαλιάζει τη γη ("μετράει τη γη").
Το πρόσωπο, το βλέμμα, η ΟΨΗ της Ελευθερίας δεν ξαπλώνονται ποτέ με τη βία ή δια μέσου της βίας.
Συνεπώς ο στίχος του Σολωμού είναι σαφέστατος.
Η «ΟΨΗ που με βια μετράει τη γη» είναι το πρόσωπο, το βλέμμα της Ελευθερίας που ξαπλώνεται με ΟΡΜΗ, ΤΑΧΥΤΗΤΑ (βιασύνη) σε όλη τη γη.
Με την βλακεία του Αλαβάνου δεν βγαίνει κανένα νόημα στους στίχους.
Και αυτό αποδείχνει ότι ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε επαφή με τα κοινωνικά νοήματα, με τη διαλεκτική της ιστορίας, συνακόλουθα με τη σκέψη και τη γλώσσα.
Και αυτό αποδείχνει ότι ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε επαφή με τα κοινωνικά νοήματα, με τη διαλεκτική της ιστορίας, συνακόλουθα με τη σκέψη και τη γλώσσα.
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20277#20277
Η φωτογραφία που ακολουθεί, από μνημείο πεσόντων-ηρώων στη Λευκωσία,
εκεί όπου έπεσαν μαχόμενοι κατά την Τουρκική εισβολή το 1974
Καταρχήν να σου ξεκαθαρίσω ότι διαφωνώ με την τακτική της "αναφοράς". Το μπλογκ σου μπορεί να έχει κάποια προκλητική χροιά και να ενοχλεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εκφράζουμε την διαφωνία μας με τέτοιο ρουφιάνικο -θα πω εγώ- τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στο λέει αυτό ένας άνθρωπος που διαφωνεί κάθετα με αυτά που γράφεις.
Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.
Θυμάσαι μήπως, θυμάται κανείς, γιατί χρησμοποίησε ο κ. Αλαβάνος το παράδειγμα του εθνικού ύμνου;
Μήπως για να δείξει ότι και το εθνικό μας ποιήμα, ο ύμνος αυτός βρίθει βίαιων σκηνών;
Γιατί φορέσατε παρωπίδες και απομονωθήκατε σε μία λέξη ενώ στην αρχή του κειμένου, με μεγαλοπρέπεια δεσπόζει "Η ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ Η ΤΡΟΜΕΡΗ";
Ή μήπως θέλει να μας πει ο κύριος Καρατζαφύρερ ότι ήταν κουκουλοφόρος ο Σολωμός επειδή δεν καταδίκασε τη βία "από όπου κι αν προέρχεται";
Λίγη σοβαρότητα.