Η γεωπολιτική ΥΠΟΤΑΓΗ του Ελληνισμού (του Ιωαν. Φριτζαλά)

ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ στὴν Κωνσταντινούπολη: κατάθεση διαπιστευτηρίων ὑποτελείας

Οἱ ἐξελίξεις στὰ θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς κινοῦνται ταχύτατα τὸν τελευταῖο μήνα καὶ ἡ κινητοποίηση ποὺ παρατηρεῖται εἶναι ἐνδεικτικὴ τῆς ρευστότητος ποὺ χαρακτηρίζει τὰ γεωπολιτικὰ καὶ γεωοικονομικὰ τεκταινόμενα τῆς Ἀν. Μεσογείου. Στὸ ἐπίκεντρο τέθηκαν ἀναμφίβολα οἱ συναντήσεις τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ μὲ τὸν François Hollande, τὸν Recep Tayyip Erdoğan καὶ τὸν νεοεκλεγέντα Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, Νίκο Ἀναστασιάδη. Οἱ ἐπαφὲς τοῦ πρωθυπουργοῦ εἶχαν ὡς κοινὴ συνισταμένη τὴν διαπίστωση πώς, μὲ τὰ τρέχοντα δεδομένα, ὁ Ἑλληνισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ διεκδικήσει κάτι καλλίτερο ἀπὸ ἓναν ὑποδεδειγμένο ρόλο, σὲ ἒνα πλαίσιο γεωπολιτικῆς ὑποταγῆς σὲ ὑπέρτερα συμφέροντα.

Στὴν περίπτωση τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Γάλλου Προέδρου στὴν Ἀθήνα, ἀνεδείχθησαν ξεκάθαρα οἱ προθέσεις τῆς γαλλικῆς ἡγεσίας νὰ προασπίσει τὰ συμφέροντα πού προκύπτουν γιὰ τὴν Γαλλία καὶ τὴν Ε.Ε. ἀπὸ τά τεράστια κοιτάσματα ὑδρογονανθράκων, τόσο ἐντὸς τῆς κυπριακῆς, ὃσο καὶ ἐντὸς τῆς δυνητικῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει τὸ γεγονὸς πὼς στὴν ἀξιοποίηση τῶν ἐν λόγῳ κοιτασμάτων πρωταρχικὸ ρόλο θὰ διατελέσει ὁ γαλλικὸς ἐνεργειακὸς κολοσσὸς TOTAL, ὁ ὁποῖος ἢδη ἒχει ὑπογράψει συμφωνία μὲ τὴν Κύπρο γιὰ τὴν χορήγηση ἀδειῶν ἒρευνας ὑδρογονανθράκων στὰ οἰκόπεδα 10 καὶ 11 (Ὂρος Ἑρατοσθένη) τῆς κυπριακῆς ΑΟΖ καὶ πιθανὸν νὰ ἐπιδιώξει τὴν μερίδα τοῦ λέοντος καὶ στὰ ἑλληνικὰ κοιτάσματα. Στὶς δηλώσεις του, ὁ Γάλλος Πρόεδρος τόνισε πώς: «εἶναι εὐκαιρία γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρώπη ἡ ὓπαρξη ὑδρογονανθράκων. Ἂν ἡ Γαλλία μπορεῖ νὰ συμβάλει στὸ νὰ γίνει ἀπὸ κοινοῦ διερεύνηση πλουτοπαραγωγικῶν πόρων θὰ τὸ κάνει». Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Hollande ἒσπευσε νὰ ἐπαναφέρει στὴν agendaτὴν ἀρχικὴ συμφωνία Καραμανλῆ-Sarkozyγιὰ τὴν ἀπόκτηση φρεγατῶν (FREMM) καὶ ἀεροσκαφῶν ναυτικῆς συνεργασίας, μὲ συμφωνία χρονομισθώσεως (leasing). Οἱ φρεγάτες προσφέρουν δυνητικὰ ἐξαιρετικὲς δυνατότητες ἀεράμυνας περιοχῆς, γεγονός ποὺ ἀποτελεῖ στρατηγικὸ πλεονέκτημα στὴν ὑπεράσπιση τῶν κυριαρχικῶν μας δικαιωμάτων. Πρακτικὰ ὃμως ἰσχύει κάτι τέτοιο ἢ

μήπως ἐξυπηρετοῦνται συγκεκριμένα συμφέροντα, παρὰ οἱ ἐπιχειρησιακὲς ἀνάγκες τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ; Τὰ ἀντιεροπορικὰ βλήματα Aster-15, Aster-30 καὶ οἱ πύραυλοι ἐπιφανείας-ἐδάφους Scalp Naval, ποὺ ἒχουν τὴν δυνατότητα νὰ φέρουν οἱ FREMM, «ὡς ἀναλώσιμα δὲν εἶναι τεχνικῶς δυνατὸν νὰ ὑπαχθοῦν σὲ συμφωνία χρονομισθώσεως» (Μ. Ἡλιάδης), ἡ ὁποία οὒτως ἢ ἂλλως θὰ ἀποδειχθεῖ ἐξαιρετικὰ δαπανηρὴ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ πλευρά. Σαφῶς, ἡ Γαλλία, ἀντιλαμβανόμενη τήν ἀδυναμία τῆς Ἑλλάδος, ἐπιδιώκει, πέρα ἀπὸ τὸ προφανὲς κέρδος, τὴν ἀνάπτυξη μίας στρατιωτικῆς δυνάμεως ἀποτροπῆς στὴν περιοχὴ ἐναντίον ἐκείνων τῶν δυνάμεων ποὺ θὰ ἀμφισβητήσουν τὴν εὐρωπαϊκὴ κυριαρχία ἐπὶ τῶν ἑλλαδοκυπριακῶν κοιτασμάτων, δίχως ἡ ἲδια νὰ ἐπιβαρυνθεῖ μὲ αὐτὸ τὸ κόστος.

Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἀξίζει νὰ σημειώσουμε καὶ τὶς ἰσχυρὲς ἐνστάσεις τοῦ ἀπερχομένου Α/ΓΕΝ Ἀντιναυάρχου Κ. Χρηστίδη, ὁ ὁποῖος εἶχε προειδοποιήσει πὼς ἡ περαιτέρω συρρίκνωση τοῦ προϋπολογισμοῦ τοῦ Π.Ν., ἐλέῳ μνημονίου, θέτει σὲ τεραστίους κινδύνους τὴν ἐπιχειρησιακὴ ἑτοιμότητά του, πόσο μάλλον μία παράλογη ἐπιβάρυνση του μέσῳ τῆς ἀποκτήσεως τῶν γαλλικῶν ὁπλικῶν συστημάτων. Ὁ Α/ΓΕΝ, σύμφωνα μὲ δημοσίευμα τοῦ Jane’s Defense Weekly τοῦ περασμένου μηνός, εἶχε ἀναζητήσει οἰκονομικὲς λύσεις, θέτοντας, σὲ συνάντησή του μὲ τὸν Ἀμερικανὸ ὁμόλογό του, θέμα δωρεὰν παραχωρήσεως ἀμυντικού ἐξοπλισμοῦ, ποὺ ἀποσύρεται ἀπὸ τὶς Η.Π.Α. ἐντὸς τοῦ Μαρτίου. Προφανῶς, σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο ὁπλικῶν συστημάτων, οἱ γαλλογερμανικὲς θέσεις φαίνεται πὼς ἐπιβάλλονται (πρβλ. τὴν περίπτωση τῶν ἁρμάτων μάχης Μ1Α1 Abrams), γεγονός ποὺ ἐν προκειμένῳ ἀναδεικνύει τὸν ρόλο τῆς Γαλλίας, ὡς ἀντιπροσώπου τῆς νεοφιλελεύθερης ἐθνοαποδομητικῆς πολιτικῆς ποὺ ἒχει ἐπιβάλλει στὴν Εὐρώπη ἡ γερμανικὴ ἡγεμονία. Δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ ἂν ἰσχυριστοῦμε πὼς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ μάλλον φεντεραλιστῆ καὶ κατ’ εὐφημισμὸν σοσιαλιστῆ Hollande, ἡ Γαλλία ἑδραιώνει τὸν ρόλο της ὡς ἀκολούθου στὸν λεγόμενο γαλλογερμανικὸ ἂξονα, μία ἐπιλογή της ποὺ ἀφήνει ἀνοχύρωτη τὴν Εὐρώπη στὴν ἐπέλαση τῶν πολυεθνικῶν ἐταιρειῶν καὶ τῶν τραπεζικῶν κολοσσῶν.

Ὃσον ἀφορᾶ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ στὴν Κωνσταντινούπολη, αὐτὴ εἶχε μάλλον χαρακτήρα καταθέσεως διαπιστευτηρίων ὑποτελείας τοῦ κράτους δορυφόρου πρὸς τὸ κυρίαρχο κράτος. Οἱ ἐπιδιώξεις τῆς γείτονος γιὰ συνεκμετάλλευση τῶν κοιτασμάτων, σ’ ἓνα πλαίσιο ἑλληνοτουρκικῆς «συνεργασίας», κατέστησαν καὶ πάλι σαφεῖς, ἐνῶ σαφέστερες ἒγιναν οἱ ἢδη γνωστὲς ἀπόψεις της, σχετικὰ μὲ τὴν ἐλληνικὴ ὑφαλοκρηπίδα, μὲ τὴν ρηματικὴ διακοίνωση ποὺ ἀπέστειλε στὸν Ο.Η.Ε. (12-3-2013). Ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ τόνισε ἐκ νέου πὼς «θὰ διασφαλίσει ὃλα τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς χώρας, ὃπως αὐτὰ ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ Διεθνές Δίκαιο».

Μπορεῖ ὃμως ἓνα κράτος ποὺ βρίσκεται σὲ πορεία γεωπολιτικῆς συρρικνώσεως νὰ διασφαλίσει τὰ συμφέροντά του;Μία παλαιότερη συνέντευξη (2006) τοῦ τότε Τούρκου Α/ΓΕΝ, Yener Karahanoğlu, στὸ περιοδικό «Savunma ve Havacilik» εἶναι ἐνδεικτικὴ τῆς στρατηγικῆς ποὺ υἱοθετεῖ ἓνα κράτος, τὸ ὁποῖο ὂντως ἐπιδιώκει τὴν διασφάλιση τῶν συμφερόντων του: «Ἡ Τουρκία εἶναι ἓνα κράτος ναυτικῶν. Λόγῳ τῆς γεωγραφικῆς της θέσεως, ὡς χερσόνησος, ἒχει δεσμοὺς ζωῆς μὲ τὶς θάλασσες… Θεωρεῖται ὡς φυσικὸς νόμος τὸ ἒθνος ποὺ διαβιεῖ σὲ μία τέτοια γεωγραφικὴ θέση νὰ διαθέτει ἰσχυρὴ ναυτικὴ δύναμη» Καὶ τέλος, τονίζει πὼς «οἱ μελλοντικὲς γενιὲς μὲ αὐτοὺς τοὺς θαλασσίους χώρους καὶ μὲ τὸ ὑπέδαφος αὐτῶν θὰ αὐξήσουν τὴν εὐημερία μας σὲ ἐπίπεδο ποὺ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ προβλέψουμε».  
Πῶς προετοιμάζεται ἡ Τουρκία γιὰ νὰ διασφαλίσει αὐτὴ τὴν «μελλοντικὴ εὐημερία»; Φυσικά, μὲ τὴν ραγδαία ἀνάπτυξη τῆς πολεμικῆς της βιομηχανίας, ἡ ὁποία εἶναι ἐνδεικτικὴ τῶν νεοθωμανικῶν ὀνειρώξεων της, καθὼς ἡ δύναμη πυρός της σὲ ὃλα τὰ ἐπίπεδα θὰ καθιστᾶ ἀπαγορευτική κάθε ἑλληνικὴ ἀντίδραση. Μάλιστα, μέχρι τὸ 2015 ἀναμένεται νὰ προχωρήσει καὶ τὸ ἐξαιρετικῆς σημασίας πρόγραμμα ναυπηγήσεως τεσσάρων φρεγατῶν μὲ ἰκανότητες ἀεράμυνας περιοχῆς. Ἀκόμη καὶ τὶς FREMM μὲ τὸν πλήρη ἐξοπλισμό τους νὰ ἀποκτήσει ἡ Ἑλλάδα ἢ οἱοδήποτε ἐξελιγμένο ὁπλικὸ σύστημα, τὰ στρατηγικὰ πλεονεκτήματα ποὺ παρέχει ἢδη στὴν Τουρκία ἡ ἐθνική της πολεμικὴ βιομηχανία θὰ εἶναι σύντομα ἀνυπέρβλητα. Ἡ πατρίδα μας χρειάζεται δύναμη πυρὸς ἰκανὴ να πλήξει τὸ μεγάλο στρατηγικὸ πλεονέκτημα ποὺ παρέχει στὴν Τουρκία τὸ βάθος τῆς ἐνδοχώρας της, ἀλλὰ ἡ ἀσύλληπτα κοντόθωρη καὶ χωρὶς ἲχνος ἐθνικῆς στρατηγικῆς πολιτικὴ τῆς τρικομματικῆς συγκυβερνήσεως παραβλέπει ἢ μάλλον ἀγνοεῖ τὰ δεδομένα στὴν ἂλλη πλευρὰ τοῦ Αἰγαίου καὶ καταδικάζει τὴν πατρίδα μας στὴν μοῖρα τῆς μνημονιακῆς συντριβῆς.

Παρ’ ὃτι, λοιπόν, ὁ Ἀ. Σαμαρὰς ἰσχυρίζεται πὼς «ἡἙλλάδα πρέπει νά γίνει κόμβος ὑδρογονανθράκων γιὰ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη καὶ μαζὶ μὲ τὴν Κύπρο νὰ ἀποκτήσει ἀκόμη μεγαλύτερο ρόλο στὸν ἐφοδιασμὸ τῆς Εὐρώπης», συμπέρασμα ποὺ ἐξήχθη καὶ ἀπὸ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Ν. Ἀνστασιάδη, τὰ δεδομένα ἀναδεικνύουν μία ἰσχυρὴ οὐτοπία. Ἡ μηδαμινὴ πλέον ἰσχὺς τῆς Ἑλλάδος τὴν καθιστᾶ ἀνίκανη νὰ προασπίσει ὂχι μόνο τὰ δικά της συμφέροντα, ἀλλὰ καὶ τὰ συμφέροντα τοῦ κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τὸ ἑλλαδοκυπριακὸ γεωπολιτικὸ συνεχές, ὡς προπύργιο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἒχει ἐν πολλοῖς κατακερματιστεῖ καὶ γιὰ νὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο ὁριοθετήσεως ἑλληνικῆς ΑΟΖ καὶ πιθανῆς ἑνώσεως αὐτῆς μὲ τὴν κυπριακή, θά πρέπει, γιὰ τοὺς κινοῦντες τὰ πιόνια στὴν «σκακιέρα» τῆς Ἀν. Μεσογείου, νὰ ἒχει ἐκμηδενιστεῖ κάθε πιθανότητα δυναμικῆς ἰσχυροποιήσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἂλλωστε, μία ἀνεξάρτητη καὶ συντονισμένη ἑλλαδοκυπριακὴ στρατηγικὴ ἀποτελεῖ μία ἐν δυνάμει τροχοπέδη στὶς ἐπιδιώξεις Η.Π.Α. καὶ Ε.Ε. νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ πλήρης ἐνεργειακὴ ἀπεξάρτηση τῆς Εὐρώπης ἀπό τὶς ρωσικὲς πηγὲς ἐνεργείας. Ἑλλάδα καὶ Κύπρος εἶναι σημαντικές, στὸν βαθμό ποὺ τά κοιτάσματά τους κρίνονται ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὴν Ε.Ε καὶ τὰ ἀμερικανικά συμφέροντα.

Σύμφωνα μὲ τὸν Sun Tzu, «ἡ τέχνη τοῦ πολέμου μᾶς διδάσκει νὰ μὴ στηριζόμαστε στὴν πιθανότητα ὃτι ὁ ἐχθρός δὲν θὰ ἒρθει, ἀλλὰ στὴν ἑτοιμότητά μας νὰ τὸν ὑποδεχθοῦμε ὃπως πρέπει· ὂχι στὴν εὐνοϊκὴ ὑπόθεση ὃτι δὲν θὰ ἐπιτεθεῖ, ἀλλὰ μάλλον στὸ γεγονὸς ὃτι ἒχουμε κάνει τήν θέση μας ἀπρόσβλητη». Ὁ ἐχθρὸς ὃμως εἶναι ἢδη ἐδῶ, ἒχοντας προσβάλλει τὶς θέσεις μας· φυσικὰ καὶ ἐκ τῶν ἒσω. Γιὰ ἀκόμη μία φορὰ στὴν ἑλληνικὴ ἱστορία ἒρχεται ἀπὸ δύο κατευθύνσεις. Δύση καὶ Ἀνατολὴ ἐπιδιώκουν νὰ ὁλοκληρώσουν τὸ μακραίωνο σχέδιο τῆς ὁριστικῆς ἀλώσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἂς ἐλπίσουμε πὼς στὸ τέλος τὸ ἱερό μας χῶμα «δὲν θὰ δέσει ποτὲ μὲ τὴν φτέρνα τους» (Ὀ. Ἑλύτης).

Τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος…

Ἰωάννης Σ. Φριτζαλάς

Γεωπολιτικός-ἱστορικός ἀναλυτής

f_john542@hotmail.com

Ἀντιφωνητὴς - 16-3-2013

Υ.Γ. Ἡ δημοσίευση τοῦ κειμένου προηγήθηκε τοῦ οἰκονομικοῦ πραξικοπήματος κατὰ τῆς Μεγαλονήσου, γι’ αὐτό καὶ δὲν συμπεριελήφθησαν τὰ νέα δεδομένα.